2020/2021

 Als het nu 31 december 1940 was, had ik iets over het afgelopen jaar geschreven zonder de woorden 'Duitsers' of 'oorlog'.
Het is nu 31 december 2020 en ik ga iets over het afgelopen jaar schrijven.


De gehaalde mijlpalen van 2020:

- Joachim is begonnen met voltijds school. Wij dachten dat Reception iets zoals een kleuterklas zou zijn, maar Joachim heeft leren lezen, schrijven en tellen over de brug van tien dus het kind heeft veel geleerd.

- Jonathan is tien geworden en ja, hij is een tiener. Vorige week werden Wouter en ik 's morgens wakker van de luide muziek die hij op zijn kamer aan het draaien was. Nog even en we kunnen 's avonds niet gaan slapen van de luide muziek die hij draait.

- Wouter heeft werk gevonden. Toch wel een zeer grote hindernis die hier genomen is.

- En dan een zeer belangrijke mijlpaal die wij helaas gemist hebben... Ik had er niet over nagedacht en me niet gerealiseerd dat deze dag zou komen in 2020. We hadden een grote taart moeten voorzien en een feestje moeten organiseren of minstens een moment van bezinning houden - maar in plaats daarvan waren we met andere dingen bezig. Die dag was de dag dat Joachim langer in Australie woonde dan in Belgie.
Joachim was 995 dagen oud toen we vertrokken. Tien september 2020 woonden we 995 dagen in kangoeroeland en was dus een bijzonder kantelpunt in zijn jonge leventje. Hij heeft nu het grootste deel van zijn leven hier gewoond!! Zeer bijzonder, al vind ik het zelf.
En ik heb geen flauw benul of we dat 'halen' maar als iemand even 21 januari 2024 voor Benjamin wil helpen onthouden dan wordt dat geapprecieerd. :-D

We hebben een paar heel leuke vakanties gedaan in 2020. Rondtrekken met de motorhome is toch mijn persoonlijke favoriet en zo zijn we van Brisbane naar Adelaide gereden in januari en een paar maanden terug hebben we een grote toer in SA gedaan.
Port Lincoln en omgeving was ook de moeite, the Riverland hebben we ontdekt en ook ons weekendje Sydney was memorabel.

Plannen voor 2021...

Op het programma van 2021 staat voorlopig een korte vakantie naar zee op het eind van de zomervakantie (naar Victor Harbour). Verder zullen we het nog moeten afwachten met Wouter zijn werk en zo.
In 2021 gaan we maar vooral tijd/moeite/geld/hersengekraak/papierwerk/zweet investeren in ons permanent visum.

Ik zou in 2021 ook eens graag een geocache maken samen met ons mannen en die ergens gaan verstoppen. Lijkt me cool om te doen!

Verder hoop ik ook een of andere eetbare groente uit de tuin te kunnen halen. Onze fruitboompjes geven vruchten en mijn planten buiten staan regelmatig in bloei... maar de groentjes lukt voor geen meter he. 2021 is het jaar van de hoop. De hoop op een groente. Al is het maar een miniwortel.

En tot slot een zeer belangrijk doel van 2021: minstens 1 surfles volgen!!
Ja, het is hoegenaamd uitzonderlijk belachelijk om een permanent visum aan te vragen terwijl we nog niet eens een surfboard van dichtbij gezien hebben. Goed, we hebben al eens iets op de barbie gegooid, de mannen hebben alle vier thongs in de kast liggen, maar zonder ooit gesurft te hebben staan we nergens qua integratie.
Hier en daar kan je als beginner een initiatie volgen dus het is maar een kwestie van dat te reserveren en dat moet de komende 12 maanden eens gebeuren.

Kortom, genoeg te doen in 2021!!

een extra adreslijntje

 Via via heb ik weer iets interessants gehoord: het is sinds kort (november) officieel mogelijk vanwege de post om de traditionele (Aboriginal) plaatsnaam in een adres te schrijven. Drie hoeraatjes!

De oorspronkelijke Aussies lopen hier een beetje (lees: heel erg) achter wat mogelijkheden en gelijke kansen betreft. Het is nog maar de laatste jaren dat er actief moeite wordt gedaan om de achterstand weg te werken. 
Het is hier niet te vergelijken met Nieuw-Zeeland waar de meeste steden en dorpen gewoon hun Maori naam hebben behouden. De Maori cultuur is een belangrijk deel van de Nieuw-Zeelandse cultuur, terwijl de Aboriginals hier bijna platgewalst zijn. Ik denk niet dat veel moderne Aussies echt weten op wiens land ze wonen.
Het lijkt dus een beetje raar, maar alle kleine beetjes helpen.

Voorlopig is het nog behelpen met een kaart maar op termijn zou je gewoon via de postcode de oorspronkelijke naam moeten kunnen terugvinden.
En wij hebben hier best geluk met Kaurna, wat nog makkelijk te onthouden is in tegenstelling tot bijvoorbeeld Ngan'gikurunggurr. Hoewel Wuli-wuli of Latje Latje nog wel leuker zijn.

Ik ga mijn best doen aan het extra adreslijntje te denken. Het is een heel kleine moeite met een groot idee erachter.

nieuwsartikel
Hoe een Aussie adres schrijven

Een kerst-zand-engeltje

 

eerste stap gezet

 Allee vooruit, de eerste hindernis op weg naar een permanent recidency is genomen, ik ben geslaagd voor mijn Engels examen - de IELTS test.

Die bestaat uit vier verschillende onderdelen.
Eerst is er 'listening' en dan hoor je een half uur lang allerlei verschillende conversaties of lezingen en dan moet je daar al luisterend 40 vragen over beantwoorden.
Dan is er 'reading' waarbij je op een uur tijd 40 vragen moet oplossen aan de hand van enkele teksten. Begrijpend lezen dus.
Daarna volgt 'writing' en dan heb je een uur tijd om twee teksten te schrijven. Een brief naar iemand van ongeveer 150 woorden en een soort opstelletje waarbij je je mening over iets moet geven van 250 woorden. Ik moest een brief schrijven naar een voormalige leerkracht omdat ik boeken wilde ontlenen en een opstel over het feit dat meer mensen modebewust zijn en of ik dat een goede zaak vond.
Apart is er nog 'speaking' en dat is dus mondeling examen waarbij je een hoop vragen krijgt over willekeurige onderwerpen en dan is het de bedoeling dat je daarover iets te zeggen hebt.
Bij mij ging het over de buurt waar ik woonde, een typische traditie uit mijn land, hoe technologie ons leven verandert...

Mijn mondeling examen was als eerste gepland en ik was toch wel wat zenuwachtig en vond dat ik veel te veel gerateld had.
Luisteren ging supergoed, behalve een moment waar mijn aandacht verslapte (dacht dat ik een antwoord al gehoord had, dus was niet meer aan het opletten).
Lezen ging ook supergoed, was ruim op tijd klaar en heb mijn kladpapier vol tekeningetjes gezet.
Schrijven was moeilijk in te schatten, maar ik was toch binnen de tijd klaar en ik had niet de indruk dat ik het nog beter kon krijgen binnen mijn eigen mogelijkheden.

Enkele dagen later kreeg ik de resultaten per sms: Luisteren 9 - Lezen 8.5 - Schrijven 7.5 - Spreken 8. Totaal: 8.5.

Met als belangrijke kanttekening dat 9 het maximum is!

Voor luisteren had ik dus toch alles juist, maar lezen.... niet!! Daar ben ik VER-SCHRIK-KE-LIJK teleurgesteld over want ik was in de volle overtuiging dat ik alle vragen juist had...! Ik moet minstens 1 fout gemaakt hebben, misschien wel 2 en ik heb mijn hoofd er al over gebroken wat het kon zijn!...
Schrijven was een verwachte score en spreken was hoger dan verwacht. Ik zou dus heel blij moeten zijn, maar dat ene halve punt... die ene vraag... die achtervolgt me!!

Nu soit, met een algemene 'band score' van 8.5 zit ik tussen 'very good user' (8) en 'expert user' (9, het maximum) en als dat geen permanent residency waard is, weet ik het ook niet meer.

Wouter gaat op 9 januari.
Als die hoger scoort, doe ik mijn examen opnieuw. LOL

ondertussen Down Under

 Ondertussen is hier de zomervakantie begonnen, een week geleden.
Ik kan niet zeggen de de kinderen thuis kwamen met goede cijfers op hun rapport, want het systeem is hier met letters. Ik moet dus zeggen dat ze goede letters hadden.
En zelfs dat gaat niet op voor Joachim, want die had gewoon tekst. Maar hij had dus goede tekst.

De kinderen moeten nu vaak naar OSHC (Outside School Hours Care - spreek uit: OSJ) en dat verloopt met wisselend succes. De ene dag vinden ze het geweldig, de volgende dag is een drama. Ze doen twee keer per week een uitstap met alle kinderen en ook dat loopt met wisselend succes.

Tussen Kerst en Nieuw is OSHC gesloten, dan heb ik verlof genomen en gaan we thuis rondhangen. De laatste dagen van de vakantie heb ik ook vrij genomen en dan gaan we naar zee.

Echt wat verder op vakantie gaan, is nog moeilijk. De ene dag zijn alle binnengrenzen open, de volgende dag knallen ze weer dicht. Er is nu een uitbraak vlakbij Sydney, dus daar gaat alles op slot.
Hier in SA zijn we al 22 dagen zonder nieuwe zieken (buiten aangekomen reizigers die toch op hotel zitten) dus hier loopt alles vlot en redelijk normaal.

Benjamin heeft zijn verjaardagsfeestje hier thuis gehouden. Hij vond het zelf geweldig, ik was dankbaar voor mijn oordopjes.

We hebben nog een optreden met ons harmonieorkest gegeven (het tweede en gelijk laatste van het jaar). We hebben kerstliedjes (carols) gespeeld. Heel bijzonder, kerstliedjes spelen terwijl het 's avonds nog snikheet is en dan met rondspringende kangoeroes in de weide voor ons.

Benjamin heeft zijn eindejaarsoptreden met de theatergroep gedaan. De organisator gaf van te voren een hele speech dat het niet gemakkelijk was geweest met covid en de online lessen en dat ze weinig voorbereidingstijd hadden gehad en blij waren dat ze uberhaupt een optreden konden organiseren - bla bla bla - en inderdaad zat ik me soms af te vragen: "Zijn ze nu vrij aan het dansen of moet ik een choreografie hierin zien?"

Ik heb mijn IELTS examen (Engelse test) zaterdag afgelegd!
Ik heb er een goed gevoel bij en wacht nu met spanning op mijn cijfers. Ik ga zeker niet blij zijn met iets gemiddelds, ik wil een hoge score.

En over Engels gesproken:

"Ik heb argumenten gehad met mijn baas." Is een uitspraak van Wouter.
En zelf was ik met iemand aan het bellen en ik zei plots "as well" in plaats van "ook" middenin een Nederlandse zin.
Sloeg nergens op.
Het einde is nabij.

Groetjes uit kangoeroeland (vandaag precies 3 jaar!)

 

anders aan de andere kant

 Er heerst hier een heel andere cultuur dan in het Belgenland. Ik vind het niet makkelijk uit te leggen wat dat nu precies is. Het zijn doorgaans geen enorme verschillen, maar eerder een optelsom van allemaal dingen die toch net een beetje anders zijn. De tolerantie ten opzichte van andere culturen is heel erg opvallend - al zitten er hier natuurlijk ook racisten en extremisten - maar er zijn nog veel meer dingen.

Vandaag een klein artikeltje in het nieuws: Aussies denken dat ze rebels zijn, maar eigenlijk volgen ze braaf alle regeltjes.

De Aussies hebben ook echt wel een overheid die dol is op regeltjes! Zelfs NOG erger dan het Belgenland! Een verschil: ze klagen er minder over.
Ik volg Aussie nieuws en Belgisch nieuws en een van de dingen die me opvalt, is het verschil over lockdowngeklaag. Veel mensen in Belgenland krijgen een platform om te spuien over de oneerlijkheid van de lockdown, hier is dat veel minder (en Melbourne heeft heel veel weken een HEEL strenge lockdown gehad!). Ik vroeg me af of het een verschil in perceptie was vanuit mezelf of misschien een verschil in aandacht vanwege de media. Of - zoals ik nu begin te denken - het is hier gewoon not done om te zeuren over overheidsregels.

Het artikeltje in het nieuws baseerde zich op een grote enqu^te afgenomen in 2019.
Een van de vragen was om stellingen punten te geven. "Hoe belangrijk is de volgende stelling (van 0 tot 10) om Aussie te zijn?"

De stelling met de HOOGSTE score (8.7): Het respecteren van de Aussie instellingen en wetten.

Patat. Wat een cultuurschok. Dat zie ik de Belgen nooit of te nimmer zo antwoorden. Kun je je al voorstellen?
Wat is een belangrijke Belgische eigenschap? Naar de overheid luisteren. 
Oeps, we bevinden ons in een parallel universum precies.

Stelling met op een na laagste score (3): In Australia geboren zijn.

Het land van geboorte is irrelevant om je als Aussie te identificeren. Heel erg bijzonder. Ik denk (kan mis zijn) dat dit voor veel Belgen juist wel belangrijk is. Het is in ieder geval de hoofdreden dat ik mezelf identificeer als Belg... Ben er nu eenmaal geboren. Ik spreek de talen en ik ken zo'n beetje de weg. Houd van frietjes en chocolade. Tja, dat zal het dan zowat zijn!

Ik heb nog wat rondgekeken in de enq^te zelf (heb zeker niet alles gelezen, daarvoor is het veel te veel) en ook deze vond ik mooi. De stelling was: "Immigranten kunnen hun culturele waarden behouden zonder minder Aussie te zijn." 79% eens, mooi.
Immigrant zijnde vind ik de stellingen over immigranten natuurlijk interessant, haha.

We blijven volop bijleren over dit land!!

Bronnen:
nieuwsartikeltje
ganse vragenlijst

een snip van de whipper snipper

 Ik denk graag dat mijn Engelse woordenschat erg uitgebreid is, maar regelmatig genoeg heb ik toch geen flauw benul wat er gezegd wordt.

Zo ook afgelopen vrijdag. De receptioniste vroeg of ik nog iemand extra kon zien tussendoor, een jongedame die haar been had opengehaald aan de whipper snipper.
Eh... de wat?
Ik kan natuurlijk wel naar dat been kijken zonder precies te begrijpen wat er gebeurd is (soms krijg je hoe dan ook zo'n ingewikkelde uitleg dat je niet kunt begrijpen wat er gebeurd is, zelfs al is de boosdoener een simpel aardappelmesje) en die beenwonde viel al bij al heel goed mee. De hartslag van de moeder was er erger aan toe, haha.

Natuurlijk heb ik whipper snipper even doorheen google gedraaid en het blijkt nog een typisch Aussie woord te zijn ook.
Dat heeft de zaak beslist, nu wil ik zo'n ding voor kerstmis!!

Dear Santa

 Ik had de kinderen gezegd dat het stilaan tijd werd een brief te schrijven naar de kerstman - tenslotte hebben de elven wat tijd nodig om boodschappen te doen.

"Dear Santa," begint Benjamin zijn brief. "I had good behaviour today so can I please have some presents for Christmas?"

Vervolgens doorstreept hij 'today' en schrijft erboven 'this year'.

Snugger, maat, heel snugger.