Vandaag was de laatste dag van de zomer en natuurlijk moesten de statistieken opgemaakt worden en bleek dat het hier Down Under de warmste zomer aller tijden was en dat meerdere records gesneuveld zijn. Hoogste maximum, hoogste minimum, minste regenval… Het is natuurlijk een groot land, maar ook Adelaide mocht deze zomer een persoonlijke recordtemperatuur op zijn naam schrijven van 46,6 graden. Gelukkig zaten we die dag in Nieuw-Zeeland!
Echte herfsttemperaturen komen er voorlopig ook niet aan. Vandaag hadden we 37 graden, morgen en overmorgen gaan we naar de 40, maar daarna wel terug naar de 30.
De hitte is natuurlijk niet zo goed voor de plantjes en alles droogt hier op. De blaadjes worden bruin en vallen van de bomen, dat lijkt al wel op herfst! Gelukkig hebben we een tuinslang om onze fruitboompjes in leven te houden. De riviertjes en plassen hier drogen helemaal op. Sommige waterplassen kun je te voet oversteken. Nog even we wonen in Mawson in plaats van Mawson Lakes. :-)
We zullen zien wat de herfst ons brengt! De winterkledij (voor zover we dat hebben) laten we maar onderaan in de kast.
donderdag 28 februari 2019
zondag 24 februari 2019
50 jaar op school
Zaterdag was het feest op de school van Jonathan en Benjamin omwille van hun vijftigjarig bestaan. We zijn natuurlijk gaan kijken en we waren te laat voor de speeches (jammer toch…) maar er was nog tijd genoeg voor alle activiteiten. Spellen om te spelen, een springkasteel, enkele boerderijdiertjes, barbecue (de typische Aussie barbecue: worst tussen een witte boterham), een rondleiding en natuurlijk alle ruimte om te spelen.
Het was alleen een beetje jammer dat de rondleiding maar in een deel van de school was. We konden de klassen zien van de hogere jaren (Karrendi's hoogste jaar is 7 (12-jarigen)) en de klassen van de jongsten (reception (5-jarigen)). We konden dus niet binnen in de klas van ons jongens, dus dat zijn maar foto's-door-het-raam.
De beste klas was deze van het hoogste jaar, helemaal in Harry Potter thema! *jaloers*
Lachen bij dit bord in een klas van Reception:
De bibliotheek was half boeken en half computers.
Foto's van de klassen van Jonathan en Benjamin:
Bij alle klassen hangt het ook vol spreuken.
Foto's van de speelplaatsen en speeltuinen. De jongens hebben twee speeltuinen, een groot grasveld, een voetbalveld en natuurlijk bankjes in de schaduw tussendoor. Er is ook een zwembad (voor lessen) en natuurlijk de typische sporthal.
Ruimte genoeg zou ik zeggen!
Het was een hete dag (rond de 35 graden) dus zijn we na een ijsje/frisse smoothie wel op tijd naar huis vertrokken.
De rest van de week wordt ook weer heet, dus voorlopig is het hier rustig binnen blijven met de aircon aan!
Het was alleen een beetje jammer dat de rondleiding maar in een deel van de school was. We konden de klassen zien van de hogere jaren (Karrendi's hoogste jaar is 7 (12-jarigen)) en de klassen van de jongsten (reception (5-jarigen)). We konden dus niet binnen in de klas van ons jongens, dus dat zijn maar foto's-door-het-raam.
De beste klas was deze van het hoogste jaar, helemaal in Harry Potter thema! *jaloers*
Lachen bij dit bord in een klas van Reception:
De bibliotheek was half boeken en half computers.
Foto's van de klassen van Jonathan en Benjamin:
Bij alle klassen hangt het ook vol spreuken.
Foto's van de speelplaatsen en speeltuinen. De jongens hebben twee speeltuinen, een groot grasveld, een voetbalveld en natuurlijk bankjes in de schaduw tussendoor. Er is ook een zwembad (voor lessen) en natuurlijk de typische sporthal.
Ruimte genoeg zou ik zeggen!
Het was een hete dag (rond de 35 graden) dus zijn we na een ijsje/frisse smoothie wel op tijd naar huis vertrokken.
De rest van de week wordt ook weer heet, dus voorlopig is het hier rustig binnen blijven met de aircon aan!
zaterdag 23 februari 2019
het nieuwe normaal
Wouter en ik keken gisteren naar een Amerikaanse film. Twee personages staan er bij een auto en ze maken ruzie over wie er mag rijden. Uiteindelijk komen ze tot een consensus en het personage dat zal sturen loopt om de auto heen om in te stappen.
Ik: "Nu was ik even in de war. Ik dacht dat hij al langs de juiste kant stond…"
Wouter: "Ja ik kon ook even niet volgen."
Het is officieel: we worden een gevaar op de baan als we terugkeren!
Ik: "Nu was ik even in de war. Ik dacht dat hij al langs de juiste kant stond…"
Wouter: "Ja ik kon ook even niet volgen."
Het is officieel: we worden een gevaar op de baan als we terugkeren!
donderdag 21 februari 2019
life @ kindergarten
Onze Joachim is dit schooljaar gestart met kindergarten - wat hier nooit kindergarten genoemd wordt, maar altijd kindie. Kindie is er voor vierjarigen, concreet voor kinderen die net vier geworden zijn of die nog vier worden voor 1 mei van dat jaar.
Dit is zowat de start van de schoolcurriculum, maar valt nog niet onder de leerplicht. Dat is de reden dat veel scholen het niet aanbieden (die starten vanaf Reception) en dat ook de lesuren van school tot school verschillen. De school van Joachim biedt twee volledige dagen per week aan en af en toe een derde volledige dag.
In Joachim zijn klas zitten ongeveer 35 kinderen. Er zijn 4 juffen en nog 3 'ondersteunende helpers' dus in totaal 7 volwassenen voor de hele bende.
De lesuren zijn van 8u tot 14u45 maar bij de inschrijving werd meermaals gezegd dat het allemaal nogal flexibel is en dat kinderen soms later worden gebracht of weer vroeger vertrekken. Ook ligt niemand wakker van het feit of kinderen al dan niet komen. Het is immers niet verplicht (en het inschrijvingsgeld is toch gewoon per jaar). Er is een gezamelijk lunchmoment en de voormiddagsnack (morning tea!) wordt wel voorgesteld, maar kunnen kinderen vrij tussendoor uit hun tas halen. Het komt allemaal niet zo nauw.
Anderzijds is er wel een no-hat-no-play policy waarbij kinderen zonder hoed dus niet buiten mogen spelen (van oktober tot april). En vanaf een bepaalde temperatuur (35 denk ik, maar ik weet het niet meer precies) mag er niemand nog buiten.
Die hoed mag ook niet eender wat zijn. Het ding moet een brede rand hebben en er mag geen koordje aanhangen.
(op de school van de broers is dit ook van toepassing, hoewel die natuurlijk een hoedje hebben dat bij hun uniform past en dat altijd op school blijft)
Afgelopen dinsdag was het ontmoetingsavond op kindie en waren alle ouders uitgenodigd om elkaar en de juffen te leren kennen. Wouter was met de kinderen vroeg gegaan, maar ik kwam pas na het werk en toen was het alweer erg rustig.
Ik heb nog wel de juffen kunnen spreken en ze zijn er dus allemaal van overtuigd dat Joachim alles begrijpt, alleen weigert hij dus een woord te zeggen. Hij gebruikt alleen gebaren. Hij is ook niet het enige kindje met Engels als tweede taal, dus wat dat betreft staat hij er niet alleen voor.
Als de juffen gerust zijn, ben ik ook gerust. Het gebabbel zal wel komen.
Omdat het toch rustig was, heb ik ineens een vracht foto's kunnen trekken!
(ik verontschuldig me voor de twijfelachtige kwaliteit, het zijn telefoonfoto's)
De dagplanning:
De plaats om de boekentasjes te zetten:
(met twee foto's per plaats want er zijn dus kindjes van maandag/woensdag en kinderen van dinsdag/donderdag die elkaar in principe nooit in de weg zullen lopen)
Nog foto's van de binnenruimte:
Aan de tafels kunnen de kinderen dan een 'game' spelen met een juf en dat zijn puzzels of raadseltjes die met ruimtelijk inzicht of cijfers en letters te maken hebben.
Deze is nog slechter van kwaliteit omdat het lokaal dicht en donker was. Het is de 'rustige' ruimte waar je dus rustig moet spelen.
En dan nog een rits foto's van buiten. Het is echt een buitenspeelruimte waar ik zelfs als volwassene jaloers op ben!!!
Winkeltje (leeg want al opgeruimd):
Huiskamer:
Zandbak:
En dan hebben ze nog een heel grote garage (die nu dicht was) propvol buitenspeelgoed.
Als je niet weet wat doen, zal het aan de keuzestress liggen! :-D
Joachim gaat ook wel graag. Vorige week hadden we wat moeilijke momenten bij het brengen (volgens de juf duurde het maar vijf minuutjes) maar deze week ging het weer een pak vlotter.
Iedereen kijkt met spanning uit naar zijn eerste Engelse zinnetjes!!!
Dit is zowat de start van de schoolcurriculum, maar valt nog niet onder de leerplicht. Dat is de reden dat veel scholen het niet aanbieden (die starten vanaf Reception) en dat ook de lesuren van school tot school verschillen. De school van Joachim biedt twee volledige dagen per week aan en af en toe een derde volledige dag.
In Joachim zijn klas zitten ongeveer 35 kinderen. Er zijn 4 juffen en nog 3 'ondersteunende helpers' dus in totaal 7 volwassenen voor de hele bende.
De lesuren zijn van 8u tot 14u45 maar bij de inschrijving werd meermaals gezegd dat het allemaal nogal flexibel is en dat kinderen soms later worden gebracht of weer vroeger vertrekken. Ook ligt niemand wakker van het feit of kinderen al dan niet komen. Het is immers niet verplicht (en het inschrijvingsgeld is toch gewoon per jaar). Er is een gezamelijk lunchmoment en de voormiddagsnack (morning tea!) wordt wel voorgesteld, maar kunnen kinderen vrij tussendoor uit hun tas halen. Het komt allemaal niet zo nauw.
Anderzijds is er wel een no-hat-no-play policy waarbij kinderen zonder hoed dus niet buiten mogen spelen (van oktober tot april). En vanaf een bepaalde temperatuur (35 denk ik, maar ik weet het niet meer precies) mag er niemand nog buiten.
Die hoed mag ook niet eender wat zijn. Het ding moet een brede rand hebben en er mag geen koordje aanhangen.
(op de school van de broers is dit ook van toepassing, hoewel die natuurlijk een hoedje hebben dat bij hun uniform past en dat altijd op school blijft)
Afgelopen dinsdag was het ontmoetingsavond op kindie en waren alle ouders uitgenodigd om elkaar en de juffen te leren kennen. Wouter was met de kinderen vroeg gegaan, maar ik kwam pas na het werk en toen was het alweer erg rustig.
Ik heb nog wel de juffen kunnen spreken en ze zijn er dus allemaal van overtuigd dat Joachim alles begrijpt, alleen weigert hij dus een woord te zeggen. Hij gebruikt alleen gebaren. Hij is ook niet het enige kindje met Engels als tweede taal, dus wat dat betreft staat hij er niet alleen voor.
Als de juffen gerust zijn, ben ik ook gerust. Het gebabbel zal wel komen.
Omdat het toch rustig was, heb ik ineens een vracht foto's kunnen trekken!
(ik verontschuldig me voor de twijfelachtige kwaliteit, het zijn telefoonfoto's)
De dagplanning:
De plaats om de boekentasjes te zetten:
(met twee foto's per plaats want er zijn dus kindjes van maandag/woensdag en kinderen van dinsdag/donderdag die elkaar in principe nooit in de weg zullen lopen)
Nog foto's van de binnenruimte:
Aan de tafels kunnen de kinderen dan een 'game' spelen met een juf en dat zijn puzzels of raadseltjes die met ruimtelijk inzicht of cijfers en letters te maken hebben.
Deze is nog slechter van kwaliteit omdat het lokaal dicht en donker was. Het is de 'rustige' ruimte waar je dus rustig moet spelen.
En dan nog een rits foto's van buiten. Het is echt een buitenspeelruimte waar ik zelfs als volwassene jaloers op ben!!!
Winkeltje (leeg want al opgeruimd):
Huiskamer:
Zandbak:
En dan hebben ze nog een heel grote garage (die nu dicht was) propvol buitenspeelgoed.
Als je niet weet wat doen, zal het aan de keuzestress liggen! :-D
Joachim gaat ook wel graag. Vorige week hadden we wat moeilijke momenten bij het brengen (volgens de juf duurde het maar vijf minuutjes) maar deze week ging het weer een pak vlotter.
Iedereen kijkt met spanning uit naar zijn eerste Engelse zinnetjes!!!
donderdag 14 februari 2019
nieuwe woordenschat
De Nederlandse taal kan eigenlijk veel eenvoudiger en veel leuker. Nu ons mannen weer volop in het Engels zitten, horen we hier heel wat suggesties.
Sterke werkwoorden zijn achterhaald.
Slaapte, loopte, slaagde,... is dat niet eenvoudiger?
Laatst hoorde ik drie suggesties in een zin. Knap!
Waarom minder als weiniger veel logischer is?
Hierin is nog zoiets archaïsch. Inhier klinkt veel hipper en toffer.
Jonathan vroeg of ik een nieuw dressje aanhad. Hij had nog gelijk ook.
Haarkam is een woord dat we veel te weinig gebruikten, maar dat nu terug aan een opmars bezig is.
Struikelen? Redelijk omslachtig woord. Trippen is veel hipper.
Een verrijking van onze oude Nederlandse taal!!
Ik ben benieuwd wat we nog zullen bijleren...!
Sterke werkwoorden zijn achterhaald.
Slaapte, loopte, slaagde,... is dat niet eenvoudiger?
Laatst hoorde ik drie suggesties in een zin. Knap!
Waarom minder als weiniger veel logischer is?
Hierin is nog zoiets archaïsch. Inhier klinkt veel hipper en toffer.
Jonathan vroeg of ik een nieuw dressje aanhad. Hij had nog gelijk ook.
Haarkam is een woord dat we veel te weinig gebruikten, maar dat nu terug aan een opmars bezig is.
Struikelen? Redelijk omslachtig woord. Trippen is veel hipper.
Een verrijking van onze oude Nederlandse taal!!
Ik ben benieuwd wat we nog zullen bijleren...!
zondag 10 februari 2019
para wirra hike
Zaterdag zijn we nog eens gaan wandelen (hiken, zoals dat heet) hier in de omgeving. Het was maar 22 graden en het had 's morgens geregend (De planten wisten niet wat hun overkwam, denk ik. Het is al wekenlang kurkdroog) dus het weer was ideaal.
We zijn opnieuw naar Para Wirra Conservation Park gegaan, maar deze keer naar een andere kant (vorige keer hadden we de goudmijnenkant gedaan).
We stapten uit de auto en de geur van gum trees was heel opvallend, maar helaas geen wilde koala gezien deze keer... We zagen emoepootafdrukken en emoekaka, maar ook de beestjes zelf niet kunnen zien.
We zagen wel heel wat Aussie vogels en heel erg veel hagedissen, ook een wat groter exemplaar.
Het was even zoeken naar het begin van de wandeling en bij het begin van een andere wandeling stond dan deze uitleg over het delen van de weg (die was voor wandelaars en mountainbikers).
Dat vond ik dan zoooo typisch Aussies... de aansporing om vriendelijk goeiedag te zeggen!
Op ons pad was fietsen niet toegelaten en dat zou ook niet echt gelukt zijn. In het begin was het nog een gewone zandweg, maar andere momenten was het meer spoorzoeken over de rotsen.
Onderweg hadden we een paar schitterende uitzichten.
Na een uur hiken was er twijfel of we onze bestemming nu bereikt hadden of niet. We waren op weg naar de Devil's Nose en dat was een rotsenformatie met een uitzicht. We hadden rotsen en een uitzicht, alleen geen bordje dat bevestigde dat we ter plaatse waren.
Gelukkig was er 4G en de foto's van de bestemming zagen er nog net iets anders uit. Nog even wandelen dus en tien meter verder stond het officiële bordje en waren we ter plaatse!
Het verkeerde rotsenuitkijkpunt:
Het was een beetje stressvol met Joachim die hyper heen en weer rende over die rotsen, maar verder dus wel heel mooi!!
Het was een zogezegde 'hard hike' maar dat lukte allemaal prima (wij worden ervaren!). Er zijn in Para Wirra nog veel meer hikes te doen, dus we zullen allicht nog een keertje terugkomen!
We zijn opnieuw naar Para Wirra Conservation Park gegaan, maar deze keer naar een andere kant (vorige keer hadden we de goudmijnenkant gedaan).
We stapten uit de auto en de geur van gum trees was heel opvallend, maar helaas geen wilde koala gezien deze keer... We zagen emoepootafdrukken en emoekaka, maar ook de beestjes zelf niet kunnen zien.
We zagen wel heel wat Aussie vogels en heel erg veel hagedissen, ook een wat groter exemplaar.
Het was even zoeken naar het begin van de wandeling en bij het begin van een andere wandeling stond dan deze uitleg over het delen van de weg (die was voor wandelaars en mountainbikers).
Dat vond ik dan zoooo typisch Aussies... de aansporing om vriendelijk goeiedag te zeggen!
Op ons pad was fietsen niet toegelaten en dat zou ook niet echt gelukt zijn. In het begin was het nog een gewone zandweg, maar andere momenten was het meer spoorzoeken over de rotsen.
Onderweg hadden we een paar schitterende uitzichten.
Na een uur hiken was er twijfel of we onze bestemming nu bereikt hadden of niet. We waren op weg naar de Devil's Nose en dat was een rotsenformatie met een uitzicht. We hadden rotsen en een uitzicht, alleen geen bordje dat bevestigde dat we ter plaatse waren.
Gelukkig was er 4G en de foto's van de bestemming zagen er nog net iets anders uit. Nog even wandelen dus en tien meter verder stond het officiële bordje en waren we ter plaatse!
Het verkeerde rotsenuitkijkpunt:
Het juiste rotsenuitkijkpunt:
Het was een beetje stressvol met Joachim die hyper heen en weer rende over die rotsen, maar verder dus wel heel mooi!!
Het was een zogezegde 'hard hike' maar dat lukte allemaal prima (wij worden ervaren!). Er zijn in Para Wirra nog veel meer hikes te doen, dus we zullen allicht nog een keertje terugkomen!
Abonneren op:
Posts (Atom)