in de heuvels

 Deze zondag zijn we sportief bezig geweest. Ik ben een eind gaan lopen op de Yurebilla trail en Wouter is met de mannen gaan wandelen in de botanische tuin.

Het weer was best goed, alleen kort na de middag begon het een beetje te regenen. Op weg naar huis werden we getracteerd op een mooie regenboog.

En niet alleen dat, we zagen ook het begin van de regenboog!!

Het duurde even voor er een plaatsje was waar ik de auto kon zetten, dus helaas iets minder duidelijk, maar hopelijk toch duidelijk genoeg.
Jammer genoeg was al iemand anders met de pot goud gaan lopen. :-)

De prins en Hans

 Het jaar is bijna halfweg en dat betekent dat de theatergroep hun 'mid year shows' organiseert.
Op het einde van het jaar geven ze een grote show in een echt theater in het midden van de stad, maar halfweg het jaar is het 'gewoon' in het klaslokaal. 
Benjamin had zijn optreden afgelopen dinsdag en Joachim vandaag.

De twee shows waren gebaseerd op sprookjes.
Benjamin was Prince Charming in een zee van prinsessenmeisjes en Joachim had met Hans een van de hoofdrollen. Daar was hij bijzonder trots op!! Het was wel veel werk voor ons, want wij oefenen vaak de tekst mee thuis en we hadden veel werk deze keer. :-)

Ons mannen hebben dat goed gedaan - als altijd. 

zondagswafels

 We hebben hier al heel wat regendagen gehad, vooral op zaterdag of zondag, maar dit weekend was het droog met een stralende zon!
Zaterdag hadden we nog eens een barbecue met het harmonieorkest om geld in het laadje te brengen. Een zonnige dag, veel klanten richting tuincentrum/doe-het-zelf-zaak, een record hoeveelheid 'sausage sizzles' verkocht!

Zondag opnieuw een zonnige en warme dag. Na een bezoekje aan de bib, zijn we gaan wandelen in Mawson Lakes. Niet met als doel om geocaches te vinden, maar om nadien iets te gaan eten in het lokale dessertenrestaurant!

De keuken in de gaten houden. Zijn dat onze wafels??

AANVALLEN!!

De laatste kruimels opeten van Jonathan (!) zijn bord. 

Er moest maar eens een druppel chocolade blijven liggen...!

15

 Gisteren is onze Jonathan 15 geworden. Vijftien!

Ik verslikte me bijna in m'n eten toen Benjamin fijntjes opmerkte: "Da's halfweg de dertig!" WTH!

Nu ja, uitgebreid ontbijt, snoep voor op school en 's avonds uit eten gegaan. Taart wilde hij pas op zaterdag, dus we blijven nog even vieren. :-)

cachen bij de buren

 Ik heb hier een telefoon vol filmpjes en foto's van de tuin, van uitstapjes, van wandelingen, etc. Allemaal 'voor de blog' maar op een of andere manier geraakt het niet van de telefoon naar de blog. En dat in de digitale tijd van tegenwoordig! :-)

Ik ga m'n leven beteren en zal hier wat foto's posten van afgelopen zondag.

Zondag zijn we tussen de buien door gaan geocachen in Wynn Vale. Wynn Vale ligt hier naast Greenwith en het was verrassend leuk om er te gaan wandelen. Er was een hele vallei met veel groen! Door de regen waren de wandelwegen wel erg modderig, maar komende zomer ga ik daar zeker wel eens gaan lopen.
We vonden bijna alle caches van de planning, behalve een die onvindbaar was en een ander die te hoog in een boom hing. De kinderen vinden dat we zeer, zeer dringend een hengel moeten kopen. Misschien als we 500 caches gevonden hebben? We zitten nu aan 495! :-)

stemmen anno 1925

 Verkiezingsdag vandaag! En een anticlimax van jewelste.

Vanaf dag 1 betalen we hier al belastingen en nu na ruim 7 jaar mogen (moeten) we eindelijk stemmen. Een grote dag dus!

Geen verkiezingsuitnodiging of folders in de bus, dus we hadden zelf maar het nodige opzoekingswerk gedaan over wat te verwachten, waarheen te gaan en wat te doen.
Wouter ging eerst 's morgens, kwam thuis, deed zijn verhaal en ik dacht: ".... dat gaat nu toch niet waar zijn...". Ik ging zelf stemmen en ik dacht: "... dit gelooft toch niemand... "

Gaan stemmen in Aus. Als je het een keer wil doen, kom af en we regelen dat!

Vooraleer je kunt stemmen, moet je ingeschreven zijn op de 'kiesrol'. Inschrijven is verplicht en als je verhuist, ben je ook verplicht dat binnen x aantal dagen te melden. Bij die inschrijving hoort dan bewijs van woonst en bewijs van identiteit en ratata. Zoals altijd hier in Aus gaat dat gepaard met een vracht papierwerk. Eenmaal op de kiesrol, zit je er goed, totdat je verhuist.
Je kan altijd online nakijken of de inschrijving in orde is (EN andere mensen opzoeken - geen beveiliging daar).

Vervolgens moet je zelf opzoeken waar je kunt gaan stemmen voor jouw kiesdistrict. Je kunt kiezen naar welk stembureau je gaat, maar je moet wel binnen je district blijven (want de kandidaten en dus stembiljetten zijn anders per district). Zo behoren wij tot 'Makin'. Stemmen kan in vele scholen, gemeentecentra... of ook in verschillende kerken!! Is dat niet raar? Ik vind dat raar.

Ga je stemmen, krijg je drie vragen. Woon je in [district]? Wie ben je? Ben je al gaan stemmen vandaag?
Raar maar waar.

Wouter en ik gingen stemmen in het gemeentelijk centrum, aan Joachim zijn school.
Ik had Joachim bij me, nadat Wouter had gezegd dat mensen met kinderen voorrang kregen - lol. Ik vond het wel een mooi systeem en ik wilde gerust wat aanschuiven, maar Joachim wilde helpen.
Het bleek uiteindelijk niet 'nodig', er was geen wachtrij.

Aan de deur stond dan iemand. "G'day [enzovoort]. Do you live in Makin?"

Dus ik zeg van ja en we mochten binnen en werden verwezen naar medewerker 5.
Medewerker 5 zat aan een krikkemikkig tafeltje met voor zijn neus - en ik overdrijf niet - een boek met vijfduizend pagina's kleine print. Het leek op een telefoongids.
We zeiden goedendag en toen kwam de vraag. "What's your name?"

Naar een identiteitsbewijs werd niet gevraagd.
Anders zijn ze er altijd zo rap mee. Bijvoorbeeld op het postkantoor. Daar hangt het vol papieren "we weten misschien wel wie je bent, maar toch gaan we een identiteitsbewijs vragen". God verhoede dat je misschien het pakje afhaalt van iemand anders!!
Bij nader inzien... Aussies hebben niet eens een identiteitsbewijs.
Het rijbewijs wordt meestal gebruikt - het heeft je foto en adres. Maar natuurlijk heeft niet iedereen een rijbewijs. Je kunt een 'proof of age' kaart aanvragen dat ook een foto heeft en je als identiteitsbewijs kunt gebruiken, maar ook niet iedereen heeft dat. Het is niet verplicht.
Dus uiteindelijk kun je niet vragen wat niet iedereen heeft.

En dus zeg je gewoon wie je bent.

Ik spelde mijn naam voor medewerker 5.
En toen moest die kerel - en ik ZWEER dat het waar is - handmatig door zijn boek gaan bladeren op zoek naar Leenders...
Een boek. Met namen. Handmatig. Vijfduizend pagina's.

Het duurde nog even voor hij me vond en hij vroeg al of ik zeker op de kiesrol was ingeschreven en ik zei dat ik het pas nog gecontroleerd had. Uiteindelijk kribbelde hij mijn naam op een blaadje om maar zeker te zijn dat hij de spelling juist had.
Na veel vijven en zessen werd ik gevonden in het telefoonboek.
Medewerker 5 haalde een latje boven en trok een streep naast mijn naam.
Handmatig. Met een latje.

Zo moet dat in de prehistorische tijd zonder computers ook gegaan zijn!

"Did you already vote today?" vroeg hij vervolgens.
En nu begreep ik waarom ze die vraag stellen! Ik kan op mijn duizendste gemak naar al die verschillende stemlokalen wandelen en mijn naam laten checken in al die verschillende boeken en geen haan die ernaar kraait! Omdat ze nog niet eens naar een identiteitsbewijs vragen, kan ik voor de goede orde ook de naam van de buurvrouw opgeven en ineens voor haar ook nog eens twintig keer stemmen!
Dus ik zei "No." en omdat ik het niet kon laten: "Do you even check that??"
Medewerker 5 was niet eens verbaasd en lachte en zei van wel. 'Eventually' Dat vond ik uiteindelijk ook online, dat ze die boeken dan door een scanner halen om te checken dat ten eerste iedereen gekomen is (want er is een stemplicht) en ten tweede dat mensen niet te vaak gaan stemmen.
"If you go multiple times, we send a letter," zei medewerker 5. "And people always reply it was an honest mistake."
Ja duh.
Er wordt alleen iets ondernomen (nieuwe verkiezingen) als er een bepaalde marge van valsspelers is.
"They always say, if you want to win the elections, vote early and vote often," zei medewerker 5. "Not that I encourage it!" voegde hij nog haastig toe.

Die Aussies. Knettergek zijn ze.

Ik kreeg twee papieren (want god, als de kieslijst niet digitaal kan, is stemmen per computer helemaal onmogelijk!) en trok naar een hokje.

Het waren niet eens hokjes, maar kartonnen vakjes.
De foto is niet geweldig, maar die is stiekem getrokken, want je mocht geen foto's trekken of filmpjes maken. Omdat ik van plan was om maar een keer te gaan stemmen, vond ik dat een foto wel door de beugel moest kunnen.

Het vakje was helemaal van karton en in het mijne had iemand 'fuck the government!' geschreven en voor de goede orde waren er ook drie penissen getekend.
Ik wilde er nog iets grappigs bij schrijven of tekenen, maar overmand door zoveel stupiditeit bevroor mijn brein.

Een biljet was voor de Kamer en daar is 1 vertegenwoordiger voor Makin, dus had je een lijst met acht mensen en die moest je in volgorde zetten. {meer info, zie link onderaan}
Een ander biljet was voor de Senaat en dat is per staat/territorium en hoewel ik mijn idee voor de Kamer had voorbereid, stonden tot mijn stomme verbazing ANDERE partijen op het biljet voor de Senaat en daar stond ik dus. Nu moest ik een volgorde kiezen voor al die partijen, maar die kleintjes kende ik helemaal niet!! *zucht*
Nu denk ik dat het niet zoveel uitmaakt wie je nu op plaats 5 of plaats 6 zet, maar toch. Ik voelde me een idioot in al die idioterie.

Biljetten netjes opvouwen (dat van de Senaat was GROOT en moest echt tien keer opgevouwen worden) en in de bus droppen.
Stembureaus zijn open tot 18u en tellen mag pas vanaf dan, maar ik las online dat de medewerkers de stembussen mogen openen om 16u zodat ze al kunnen beginnen met die papieren open te vouwen.
Echt waar. Geen grap.

Het voordeel is natuurlijk wel dat Poetin moeilijker kan klooien met zo'n archaisch systeem.

Maar daarom dat ik dus zei: Als je een keer wil stemmen in Aus, kom maar af!
Je kunt mijn of Wouter zijn naam opgeven en gewoon gaan. Wij trekken dan naar een ander stembureau, geen probleem. Over een paar maanden krijgen we dan een brief dat we te vaak zijn gaan stemmen en dan zeggen we dat het een vergissing was.
Dan heb je dat ook eens meegemaakt, stemmen zoals het in de jaren stillekes was. Het is een hele belevenis!!!

Iedereen welkom!

Deze link gaat naar een video met uitleg over 'preferential voting'.

stemmen uit de cel

 Komende zaterdag zijn hier federale verkiezingen.
Ik had verwacht dat de straten vol affiches zouden hangen en de brievenbus zou uitpuilen van de folders - maar niets van dat alles. Toen er 1 zitje gekozen moest worden voor de gemeenteraad, was er meer te zien dan nu!!
Op het nieuws praten ze er natuurlijk over, er zijn debatten tussen de twee leiders (de huidige premier en zijn voornaamste uitdager) en analyses over de verkiezingsbeloften ("Wij gaan x doen!" - "Wij ook!") maar daarmee hebben we het dan ook gehad.
We hebben welgeteld een foldertje in de bus gevonden en in het straatbeeld van Greenwith is er niks te beleven. Misschien is het in Adelaide stad anders, maar hier is het stil.

Het irriteert me wel een beetje dat er ook geen uitleg in de bus is gevallen over de verkiezingen. Het zou toch handig zijn, zeker voor ons beginnelingen. Waar stemmen, hoe stemmen, op wie stemmen. Nope, je moet het allemaal maar zelf bekijken.

Er zat wel een lijst in de bus met uitleg over 'vervroegd stemmen per post' en wie daarvoor in aanmerking komt. Voorspelbare redenen, zoals verblijf in het buitenland, opname in het ziekenhuis, afgelegen woonst, etc, etc. Maar ook "gevangenen die een straf van minder dan drie jaar uitzitten". Die mogen stemmen per post.
Om de drie jaar zijn het verkiezingen. Betekent dat dan dat gevangenen langer dan drie jaar in de cel niet mogen stemmen? Ik zocht het op en inderdaad! Wie langer dan drie jaar vast zit, mag niet stemmen. (link)
Is dat niet vreemd? Ik vond dat vreemd.
Hebben gevangenen geen recht op een mening dan?

Ik vroeg me af hoe het in Belgenland geregeld was.

Daar is het natuurlijk nog mooier. Gevangenen mogen zeker stemmen, maar ja, het is praktisch nogal moeilijk. Dus eigenlijk gebeurt het niet echt en dat is dan ok.
Dat vind ik dan ook weer typisch Belgisch!!

In de praktijk wordt dit stemrecht echter zelden gebruikt omdat gedetineerden worden geconfronteerd met verschillende obstakels. Bovendien is de Belgische situatie niet vrij van contradicties: enerzijds is de administratie van oordeel dat gedetineerden zich kunnen informeren en zelf de nodige stappen kunnen ondernemen om hun stemrecht uit te oefenen. Aan de andere kant erkent het Kieswetboek de bijzondere situatie van gedetineerden en gaat het uit van de veronderstelling dat zij niet in staat zijn om aan de verkiezingen deel te nemen. Gelet op het ontbreken van maatregelen om de geïnformeerde uitoefening van het stemrecht aan te moedigen en te ondersteunen, kan van gedetineerden niet worden verwacht dat zij massaal deelnemen aan de verkiezingen. (bron)

Niemand zal hiervan wakker liggen met alle zooi die al aan de hand is in de wereld, maar toch vond ik het frappant.

aanpassen

 We hebben er maar een rustig weekendje van gemaakt hier. Boodschappen doen, paar machines was draaien en verder chillen.

We schrikken ervan hoe snel het hier nu donker is! De zon gaat vroeger onder en de schemering duurt veel minder lang, dat is echt een heel verschil! Al gauw lijkt het midden in de nacht terwijl het nog vroege avond is.

De tuin heeft zich redelijk gedragen in onze afwezigheid.
De thelma's zijn als zot gegroeid, de palmbomen hebben kilo's dadels laten vallen en het zwembad zat vol zand. De bananenboom was op sterven na dood en de kamerplanten leken heel triest, maar verder geen doden. Wat bruine plekken in het gras, maar nog te overzien.
Ik ging vandaag heel moedig aan het werk met dat grasveld (als in "how to repair lawn" googlen en vervolgens gaan shoppen in mijn favoriete tuincentrum) met als resultaat - na het kort maaien - dat ik nu bruin gras heb met groene plekken. Tien keer erger! Hopelijk komt dat nog goed!! :-{
Gelukkig ben ik mijn experiment begonnen in de achtertuin die niemand ziet - lol.

Deze namiddag zijn we gaan wandelen hierachter in Cobbler Creek. Kwestie van de beentjes te strekken en de jetlag te lijf te gaan.
We hebben onderweg nog 3 geocaches gedaan en nu hebben we weeral twee trackables op zak! [trackables zijn items die willen rondreizen, je neemt ze mee uit een cache en laat ze achter in een andere cache]. Niet zo lang geleden hadden we nog twee trackables opgeraapt en die zijn helemaal mee naar Belgenland gevlogen. Eentje hebben we achtergelaten in Wuustwezel en de ander in Gierle. Wij veronderstellen dan dat de eigenaars het cool vinden dat die dingen helemaal naar Europa reizen.
Deze twee zullen we maar vroeger ergens droppen, want het duurt nog eventjes voor we weer naar het buitenland gaan. :-)

(Stenen leggen in Cobbler Creek)

((Dit is NIET mijn gazon!))

thuis

 We zijn weer thuis!

Na onze drukke Belgenlandvakantie hadden we een rustige terugreis. Met het tijdsverschil verliezen we altijd enorm veel tijd met de thuiskomst. Vertrekken donderdagochtend in alle vroegte en eer we thuis zijn is het alweer vrijdagavond. Door de douane gaan was deze keer een soort snelheidsrecord. We mochten onze paspoorten zelf scannen (voordien was Joachim te jong) en stonden in een wip en een zucht buiten.
"Hier staat nooit iemand op ons te wachten," zuchtte Jonathan. En dat is inderdaad een heel spijtige zaak. Je doet al die moeite, vliegt al die uren, en niemand staat in de aankomsthal, blij dat je er bent. Tja.

We mochten minder kilo's meenemen in de bagage dan andere jaren (we kregen ook minder eten op het vliegtuig! zo worden er kosten bespaard... :-(... ), maar we hadden toch meer dan genoeg Belgische chocolade en koeken mee. Ik heb onze koekenkast helemaal moeten herorganiseren om alles erin te krijgen, dat zegt al genoeg. Zelfs een andere kast in de keuken is nu ingepalmd. Nu kunnen we er hopelijk enkele maanden tegen!!

Wat ons opviel in Belgenland:

- Betalen voor de WC.
Dat moeten we hier niet doen en dus valt het altijd tegen als er ergens anders betaald moet worden. Met risico op blaasontstekingen en constipatie probeerden we altijd maar te vermijden dat we weer geld moesten ophoesten voor een simpel plasje.

- Een WC in elk restaurantje.
Dat was dan weer een voordeel dat we hier niet kennen. Je kunt niet veronderstellen dat je hier bij elke gelegenheid naar de WC kunt. Soms moet je naar het eind van de straat, soms moeten ze een sleutel voor je zoeken, soms is er niks.

- Een paaseitje bij de thee/koffie.
Een heel grappige gewoonte die we hier ook niet kennen. Het melkje, suikertje en iets lekkers bij een tas thee of koffie. In april natuurlijk een paaseitje. Zo schattig!

- Het coronatrauma
Dat 2020 zijn sporen heeft nagelaten in het collectief geheugen is een understatement. Bij ons (covid) viel dat veel beter mee dan in Belgenland (corona). Er zijn in Belgenland nog veel sporen van te zien in het dagelijks leven en er wordt nog veel meer over gepraat. "Voor corona dit" of "na corona dat".
Dat leeft hier veel minder, covid is meer iets van de verleden tijd.

- Fietsers zonder helm!
Bij ons is een fietshelm verplicht en altijd als ik een fietser in Belgenland zag rijden (meestal zonder helm), sloeg mijn hart een tel over. Zo gevaarlijk!

- De vaste dopjes op de flessen
Wat een ellende!! Dat duurt toch even om daaraan te wennen, om zo'n fles open te draaien en er dan van te gieten zonder overal heen te sproeien. Of te drinken zonder een dop in je neus te forceren.
We hadden in het vliegtuig terug ook een flesje water gekregen. Ik draai het open... en ik heb het dopje los in mijn hand!! Genieten hoor. :-)


Een reis naar Belgenland - altijd een avontuur.
En ik gok hoe langer we hier wonen, hoe avontuurlijker het wordt. :-)

vissen in bomen

 Fijne Pasen en groetjes uit Watou! We zijn hier op familieweekend. :-)

Maar voor een westhoekfamilieweekendverslag volgt, is het eerst en vooral de moeite te vertellen over afgelopen woensdag: toen zijn we gaan hengelen naar caches.
En dit is letterlijk te nemen. Je neemt een uitschuifbare hengel mee en vist caches hoog uit bomen. We waren af en toe al zo'n cache tegen gekomen, maar zonder hengel (of diploma geavanceerd boomklimmen) kun je niet aan zo'n cache. Helaas dan.
Maar we gingen deze keer samen met Hugo op stap die al meer ervaring heeft in geocaches EN dus ook een hengel heeft en nog leuke caches weet hangen in Wuustwezel.

We hebben heel erg veel lol gehad met dat hengelen, want het ziet er eenvoudiger uit dan het is. De cache uit de boom vissen is een ding, maar je moet 'm achteraf terug hangen en dat is al even uitdagend!

Behalve hengelcaches deden we ook een aantal 'gewone' caches geplaatst door 'Corke', een lokale beroemdheid die een aantal heel bijzondere caches geknutseld heeft. Zijn caches staan ver van de simpele plastieken potjes!!

Bovenop het cacheplezier kregen we ook Belgische chocolade te eten, typische broodjes en een vracht snoep. We hadden dus een buitengewoon fijne namiddag!

(Joachim gaat een cache terughangen :-)  )

kilometers vreten

 We hebben hier al wat kilometers gedaan in Belgenland!

Zondag hebben broerlief en ik de marathon van Brussel naar Leuven gelopen en het was een van de leukste marathons die ik al had gedaan! Het gezelschap (natuurlijk...) maar ook de onvermoeibare supporters langs het hele parcours. Niet alleen in Brussel of Leuven, maar ook in de kleine dorpjes tussendoor stonden vele mensen enthousiast te juichen. Dat helpt absoluut om de pijntjes en kwaaltjes even te vergeten!
Behalve anonieme supporters, hadden we ook een hoop persoonlijke groupies die in Leuven heen en weer wandelden om ons verscheidene keren te zien. Heel tof!!
Ik had me geregistreed als Aussie, wat een slimme zet was. Ik was de eerste Australische vrouw over de finish!! *lol* Echt waar.

Maandag werd er dan gewandeld met de familie, eerst in Gierle en in de namiddag in het natuurgebied van Viersel. In ruil voor Australisch snoep kregen we lekker Belgisch eten en goed gezelschap!

Dinsdag opnieuw de wandelschoenen aan, deze keer voor de wandeling van de Nutteloze Borden in Hoogstraten. Niet alle bordjes kunnen vinden, maar zeker leuk om te doen.
's Avonds gaan eten en 'koekjestaart' kunnen scoren. Ik was het vergeten op mijn 'Moet Ik Eten In Belgenland Lijst' te zetten, dus blij dat ik het toevallig tegen kwam!!

Keulenavonturen 3

 We propten ons weer vol aan het ontbijtbuffet en besloten dan onze tour met de hop on hop off bus vol te maken. Uiteindelijk stapten we van de bus aan het chocolademuseum.

Als je online dingen zoekt om in Keulen te doen, wordt er continue gezeverd over dat chocolademuseum, chocolademuseum, chocolademuseum. Ik werd daar horendol van. Hoe kan dat nu DE topattractie zijn van een stad als Keulen? En het is van Lindt, een chocolademerk dat bij ons in Oz hoog wordt aangeschreven, maar ik vind het zelf niet eens zo bijzonder.
Dat museum kon niet anders dan een groot reclamepark zijn en ik had er zelf geen zin in, maar de kinderen wilden het natuurlijk zien.

Gelukkig bleek ik ongelijk te hebben - het museum was absoluut de moeite en we hebben er meer dan een halve dag in rondgelopen.

Het eerste deel ging over de cacaoboom en het oogsten en prepareren van de bonen. Ze gingen best in detail, compleet met handel in cacaoproducten, maar ook ontbossing en kinderarbeid kwamen ter sprake. Ze hadden een kleine tropische kas met cacaobomen en heel veel interactive spellen om de kinderen mee bezig te houden. Het was uitgebreid en zat goed in mekaar!

Het tweede deel was dan de 'chocoladefabriek' met opnieuw zeer gedetailleerd hoe ze van alle ingredienten uiteindelijk chocolade maakten. De eerste toestellen deden niet veel, maar later was er echt een productielijn te zien achter glas waar de vloeibare chocolade werd omgetoverd in kleine blokjes. Die machines en robotten werkten en dat was cool om te zien.
Je kon een stukje proeven - wat altijd goed is - en er was ook een grote chocoladefontein waar je ook van mocht proberen.

Daarna werd gedemonstreerd hoe figuurtjes werden gemaakt en dat was echt Lindt-reclame maar het stoorde niet echt. Achter glas waren mensen hard aan het werk om met de hand paasfiguren te maken en ik hoopte maar dat die dames goed betaald werden om zich te laten begapen.
Voor een paar euro mocht je ook zelf een chocoladereep ontwerpen en dan kon je opnieuw kijken hoe de dames achter glas dat voor jou prepareerden. Heel bijzonder.

Het derde deel van het museum ging tenslotte over Midden-Amerika met onder meer de Maya's en uiteindelijk ook over chocolade in de Westerse cultuur door de eeuwen heen. Best weer een groot stuk en ze waren het nog verder aan het uitbreiden.

Het was al een eind voorbij de middag toen we doorheen het museum waren en dus aten we ter plaatse maar wat lunch (met chocolade natuurlijk).
We kregen nog wat gratis chocolade bij de uitgang en haalden ook onze zelf verzonnen repen op. Ze waren heel netjes ingepakt.

Dus ja - dat chocolademuseum was toch de moeite.

Het was uiteindelijk al laat op de namiddag en dus wandelden we terug naar het hotel terwijl we onderweg nog geocaches zochten (en vonden). Altijd leuk hoe mensen inventief iets kunnen verstoppen gewoon tussen gebouwen aan de straat.

Bagage oppikken, met de metro naar het station en daar weer op de ICE naar Brussel. Geen mensen moeten wegjagen deze keer, geen stakingen of defecte treinen in Belgenland en dus mooi op tijd weer in de Kempen.

Tot zover onze vakantie in vakantie, oftewel 'subholiday' volgens Joachim. :-)

De cacaoboom! (eentje nog in de groei)

Iewl! Vers geoogste cacaobonen zien eruit als maden. :-)

Onze zelf ontworpen repen. :-)

Keulenavonturen 2

 Woensdag begonnen we de dag met een uitstekend onbijtbuffet in het hotel en daarna trokken we weer op pad. Jonathan wilde graag het Gallo Romeins museum zien. Dat waren ze aan het restaureren en dus was (een deel van) de collectie te zien in het (toepasselijke) Belgische Huis.
Het was maar weinig, maar het was wel de moeite.

Vervolgens reden we met de metro naar het andere deel van de stad om daar de kabelbaan te nemen over de Rijn. Een kort tripje, maar wel leuk om te doen. Bij gebrek aan boot deden we zo toch iets speciaals. :-)

Daarna was het hoog tijd om te geocachen! Een handige hobby die je overal kunt doen. :-)
We vonden een paar caches langs de Rijn, kochten een picknick voor onszelf en deden nog een paar caches in het Rijnpark. Niet zo'n groot park, maar wel rustig.
De stad zelf was echt te druk naar mijn goesting. En niet zo handig om te voet te navigeren, want ik moest heel de tijd "Rechts! Rechts aanhouden!" roepen naar Wouter of de kinderen want ze liepen tegen iedereen aan. Het park was dus makkelijker!

Op het eind van de namiddag besloten we echte toeristen te zijn en kochten we tickets voor de hop on hop off bus. Echt zo'n typische, rode, dubbeldekker bussen.
Aanvankelijk was het leuk en interessant maar toen zat die bus vast in de avondspits en was het saai.
Uiteindelijk had de bus zoveel vertraging dat de rit werd stopgezet aan de eindhalte en al hadden we graag de tweede lus begonnen, iedereen moest eruit.

Na ons avondeten (gigantische pizza's) was het alweer bedtijd.

(als het buiten het museum interessanter is dan binnen,

is het tijd om weer te vertrekken)

(handige waarschuwing op de bus!)

(fotopret)