Kimba

 Op goed geluk reden we die ochtend verder naar het noorden, want ik meende mij te herinneren dat er in een dorpje verderop 'iets' was.

En kijk eens aan, in Cradyon vonden we The Big Hat!
 Cradyon bleek een gat van drie keer niks. Er stond een informatiebord dat beweerde dat er vijf vaste inwoners waren, maar er stond geen datum bij deze bewering. Het konden er dus alweer minder zijn. Er was wel een hotel/pub/eetgelegenheid dat open was en dan denk ik dat het niet alleen de grote touroperators zijn die last hebben van de gesloten grenzen, maar net zo goed deze kleine gemeenschappen die rekenen op doortrekkende toeristen (in dit geval naar de Flinders Ranges). We stonden hier even bij stil, trokken wat foto's bij The Big Hat en reden weer verder.

 Urenlang was er geen verandering in het landschap, rood zand en dor struikgewas. Wat heuvels. Eindeloos en eindeloos.
Ik zat me vaak af te vragen of het land gebruikt werd en zo ja, door wie. Eenmalig stond er een waarschuwingsbord voor vee op de weg, maar we zagen geen dieren. Ik vroeg me ook af hoe de oorspronkelijke inwoners hier overleefden, duizenden jaren lang. Die moesten toch iets hebben kunnen doen in dat landschap.
Het blijft ook indrukwekkend hoe groot het hier is, want we rijden urenlang en vreten kilometers, maar in vergelijking met ganse land, of zelfs maar onze staat, geraken we helemaal nergens.

Kort voor de middag hielden we pauze in Quorn, ook een dorpje dat floreerde op toeristen, maar met iets meer succes.
We aten iets lekkers, de kinderen renden in de speeltuin en we vonden twee geo caches. We hadden dus even internet en ik had gewoon prompt mijn kaart moeten downloaden, maar ik vergat het.

 Enige tijd later reden we langs Port Augusta en dat is een echt stadje en het was even wennen aan al het verkeer en toen ik voor een rood licht stond te wachten, realiseerde ik mij dat het al meerdere dagen geleden was dat ik een verkeerslicht had gezien. Beschaving heet dat.
 Kort buiten de stad hielden we even pauze en toen kwam er op de snelweg een oversize vrachtwagen voorbij die politiebegeleiding had. Die vrachtwagen had een boot bij!! En geen kleintje hoor. Heel indrukwekkend.

 Even later waren we in Iron Knob waar ik een camping had gevonden.
Ik had er niet kunnen boeken wegens gebrek aan contactgegevens en eenmaal we in Iron Knob waren, was duidelijk waarom. Iron Knob was een spookdorp!! Heel vervallen huizen, allemaal verlaten, dichtgetimmerde winkels, een verroest tankstation, een afgeblakerd restaurant. Hier en daar stond nog een auto voor een huis, maar het waren er niet veel.
We moesten even zoeken naar de camping en uiteindelijk bleek dit een leegstaand terrein te zijn naast wat ooit een mooie speeltuin was. Er stond een bord "vrij kamperen, donaties welkom". We hebben even staan twijfelen, maar uiteindelijk had niemand veel zin in zo'n spookdorp te overnachten en omdat het nog maar half drie in de namiddag was, hadden we tijd genoeg naar de volgende nederzetting te rijden en te zien of het daar beter was.
We vertrokken dus weer.

Die volgende nederzetting was nog een uur rijden, maar eenmaal daar bleek Kimba groter dan gehoopt. Er is hier zelfs een tankstation! We zochten een camping en vonden uiteindelijk ook een grond om vrij te kamperen, alleen veel groter en veel netter. Er zijn deftige toiletten, een douche (tegen betaling) en een kraaknette keuken. Er staan heel wat mensen, maar toch is het rustig. Internet is er helaas weer niet dus dat wordt opnieuw improviseren morgen! lol