catch-22

 Het virus is weer eens ontsnapt uit een medihotel en waart rond in Melbourne. Naar goede gewoonte is Melbourne (en omgeving) nu volledig op slot met een strenge lockdown van minstens zeven dagen (hoewel dat hier niet lockdown heet, maar 'circuit breaker'). Als ik me niet vergis, zijn er 48 mensen besmet. Nu gaan ze hun duizenden contacten opsporen en thuis opsluiten en als dat allemaal vlot verloopt, kan de rest over zeven dagen weer buiten komen.

Naar goede gewoonte lezen we op het nieuws over lange rijen bij de testcentra en recordcijfers van het aantal swabs dat is afgenomen.

Nieuw deze keer zijn ook de lange rijen bij de vaccinatiecentra en record aantal spuiten dat plots is gezet. Vaccinatie gebeurt niet op uitnodiging, maar volledig op vrijwillige basis. Het is aan de mensen zelf om te kijken of ze aan de beurt zijn en ze moeten ook zelf een afspraak maken.
De motivatie kwakkelt en een 'sense of urgency' ontbreekt volledig.
Totdat covid op vrije voeten is, dan crasht de telefoonlijn om afspraken te boeken en dan staan mensen urenlang in de rij bij klinieken die zonder afspraak werken. Heel bijzonder.

Ik merk zelf ook heel veel aarzeling bij de mensen. Vooral dan bij de vijftigplussers die AstraZeneca gaan krijgen. Voor vele mensen is dat een catastrofaal vaccin.
"Zijn oudere mensen niet belangrijk?" krijg ik te horen. "Wij mogen sterven van een bloedkonter dus??"

Eergisteren had ik een dame die doodserieus mijn mening over het vaccin kwam vragen, want haar eigen huisarts had gezegd dat 'sterven van een bloedklonter sneller gaat dan sterven van covid'. Of dat waar was en wat ik daarvan dacht.
Nou ik dacht dat die collega misschien beter een andere bewoording had kunnen gebruiken.

Iemand anders: "Ik wil niet dat ene vaccin met die klonters. Hoe heet dat nu weer? Iets met een A..."
Tja, als je de naam al niet meer weet, hoe kom je dan aan de rest van je informatie?

Nog iemand: "Ik wil NIKS hebben waarvan de bijwerking 'doodgaan' is!"
Prima, ik maak een nota in je dossier dat we nooit nog medicatie starten.

Veel voorkomende conversatie:
Kun je geen attest schrijven dat ik alleen het Pfizer vaccin mag? Nee.
Heb ik dat vaccin echt nodig? Ja.
Zal ik niet wachten tot het gewoon voorbij is? Nee.

Ook een mooie:
- Ik ga toch maar even wachten met dat vaccin.
- Tot wanneer?
- Totdat meer mensen het gehad hebben.
- Honderden miljoenen mensen hebben het al gehad.
- Maar niemand die ik ken!

Mensen zijn nu eenmaal geen rationele wezens.

Dus nu zien we heel mooi in Melbourne wat er nodig is om mensen toch iets of wat te motiveren: een uitbraak. Als covid in de straten ronddwaalt, willen mensen gevaccineerd worden.

En zo zitten we hier dus nog even. De internationale grenzen blijven dicht totdat voldoende Aussies gevaccineerd zijn. Aussies laten zich pas vaccineren als er covid is. Er is weinig covid want de grenzen blijven dicht.
Dat is dus wat ze hier noemen een catch-22.