Morialta Falls

Gisteren hadden we hier een schitterende winterdag (19 graden en een open hemel) en zijn we gaan wandelen in Morialta Conservation Park. Een national park dat aan onze achtertuin ligt (amper een half uurtje rijden).
We waren er nog niet eerder geweest omdat het wordt aangeraden het park in de winter te bezoeken. Dan zijn er immers watervallen, anders is het er kurkdroog.

Er was allereerst een leuke speeltuin in het groen met ge-improviseerde bruggetjes over het water. We volgden een korte wandeling langs het water naar het echte vertrekpunt van het park. Onderweg hoorden we talloze kikkers en zagen we ook weer een koala! Maar wat kruipen die beesten toch irritant hoog... We hoorden plots een kookaburra lachen en na even rondkijken zagen we er drie naast elkaar samen op een tak zitten!
Jonathan merkte snugger op dat er toch wel veel Australische beestjes in het park zaten...

 

Bij de ingang van het wandelgedeelte waren er dan meerdere wandelingen/hikes/trails om uit te kiezen. We besloten de gemakkelijkste en kortste weg te nemen, wat niet naar de zin was van ons jongens die gelijk de trap wilden nemen die de heuvel op ging.

Ook al was het dan een (te) gemakkelijke wandeling, het was er wel mooi. We volgden het water tussen de heuvels en deden een zijweggetje naar een grot.

 

 

 

Er waren vele bruggetjes over het water, maar meestal was er ook een alternatieve weg met stapstenen.

 

Uiteindelijk bereikten we dan een van de drie watervallen die er te zien zijn.

We keerden om, aten een welverdiend koekje en daarna leefden de jongens zich nog uit in de speeltuin. Een geslaagde namiddag! Ik denk dat we nog wel eens teruggaan en een langere wandeling proberen!

 

 

 

maanstaren

Ja hoor, ook hier bij de Aussies werd er promotie gemaakt over de maansverduistering! Wie moedig (dwaas?) genoeg was om op een zaterdagochtend zijn wekker te zetten, kon een rode maan bewonderen.

Wij waren nog maar pas verhuisd toen broerlief een mail stuurde: 'Trek eens een foto van de maan. Naar het schijnt zien jullie die anders.'

Een beetje maanstaren leerde ons toen inderdaad dat wij hier de maan anders zien! (ik vermijd de term 'ondersteboven' want dat klinkt achtergesteld)

Ik pluk dit prentje van internet in plaats van veel woorden te verspillen:

De maanfasen lopen hier logisch gezien ook anders, de maan vult naar de andere richting!

Maar ik kan jullie verzekeren dat deze maan er in het rood ook mooi uitziet, vanmorgen samen met Mars (links bovenaan) aan de ochtendhemel. :-D

Op een natte winterdag

Hallo iedereen, Wouter hier!
Ik heb het lang kunnen uitstellen, maar deze keer kon ik mijn plicht niet ontlopen om toch ook iets te posten :D.

De afgelopen twee weken hadden onze twee oudste schavuiten vakantie.
Aangezien mijn vrouwtje gewoon bleef verder werken, kwam mij de zware taak toe om onze drie zonen gedurende 10 dagen te entertainen.
Gelukkig zijn we net verhuisd en viel er in de buurt nog veel te ontdekken.
Tijdens haar looptochten had Nele, vergezeld van Jonathan op de fiets, al een aantal speeltuinen gezien die het bezoeken waard bleken.
Het blijft me wel verbazen hoe goed Jonathan zijn oriëntatie-vermogen wel is. Want ook al was het al een week of langer geleden dat hij daar langs kwam, toch wist hij ons als een volleerde gids langs de kleine paadjes naar de bestemmingen te leiden. En ook al dwaalden we soms wat rond alvorens we besloten om een speeltuin te bezoeken hij wist telkens weer de weg.

Nele had online teruggevonden dat er in Adelaide een schaatsbaan was opgesteld en aangezien onze twee oudsten dit in België een leuke activiteit vonden besloot ik maar een dag op uitstap te gaan.
Helaas moest je wel op voorhand reserveren, dat bleek ook nodig aangezien de eerste week al helemaal uitverkocht was.
Afgelopen donderdag trokken we dus, op de meest regenachtige dag van de hele vakantie, richting Glenelg.
Online had ik teruggevonden dat er meerdere schaatsbanen waren, allen Winterwonderland geheten. Maar omdat we Glenelg al tamelijk goed kennen na ons eerste verblijf daar, besloot ik toch maar om naar daar te trekken.
Was ik blij dat ik dat gedaan had want het regende pijpenstelen en de andere schaatsbaan in Adelaide, die we passeerden met de tram, bleek niet overdekt.
We waren ruim op tijd daar, helaas bleek de binnenspeeltuin helemaal volzet en was het zonnescherm van de buitenspeeltuin aldaar niet vochtbestendig.

Tijd voor een middagmaal dan maar, ook al was het maar net iets na elven.
Al snel moesten we vaststellen dat dit een uitdaging was op zich gezien het feit dat het natuurlijk laagseizoen is aan de kust.
Het strand was één grote bouwwerf en vele handelszaken zijn bijgevolg gesloten.
Gelukkig konden we bij de Subway terecht, waar het nog niet overdreven druk was.

 

Na een broodje en een koekje was het dan toch bijna tijd om te gaan schaatsen en zodus liepen we dan maar richting de tent.



Helaas werd het vinden van de juiste maat, ondanks het feit dat ik me goed had voorbereid door de Australische schoenmaten op voorhand op te zoeken, toch nog een soep doordat de schaatsen in US maten gelabeld waren.
We ruilden een paar keer van maat en wisten ons uiteindelijk toch helemaal voor te bereiden om het ijs te betreden.

 

De schaatsen van Joachim zijn er die je onderaan een schoen bevestigd, helaas bleken die zelfs op de minimum maat nog te groot.

Geen zorg oplettende lezer, Benjamin heeft na het nemen van deze foto zijn schaatsen nog omgewisseld.

 

Eenmaal op het ijs was Jonathan helemaal in zijn element en al snel schaatste hij zonder hulp.

Benjamin had er een pak meer moeite mee, vooral omdat hij de pinguïn naar beneden duwde en daardoor niet vooruit geraakte.

Enkele rondjes, zonder schaatshulp dan wel, langs de kant later lukte het al veel beter en begaf hij zich zelfs in het midden van de baan, geflankeerd door zijn grote broer.

Alleen Joachim vond er niets aan en uiteindelijk was ik genoodzaakt om met hem aan de kant te gaan en de schaatsen uit te doen.

 

 

Ik moet zeggen dat het wel een beetje raar aanvoelde om bij 16°C en gietende regen te gaan schaatsen :).
Een uurtje later was het al afgelopen en trokken we terug huiswaarts.
Voor Joachim was het echter allemaal wat te veel geweest en die heeft bijna de ganse rit geslapen.

De twee oudsten vonden het in ieder geval een erg geslaagde dag, ondanks het feit dat we buiten het schaatsen weinig anders hebben kunnen doen.

Vrijdag speelden we nog wat gezelschapsspellen thuis, dat bleek ook populair want ze wilden zelfs niet meer naar buiten, en daarmee was de vakantie weeral voorbij. De tijd vliegt!

Vele groeten

Wouter

 

basic English

Het eerste Engels van onze Joachim is een feit!

Gisteren gingen we uit eten met mijn Canadese collega en haar gezin en als dessert mochten alle vijf kinderen een bolletje ijs kiezen. Nadat Joachim vier keer gehoord had hoe het moest, volgde het mooie zinnetje "I want this." met bijhorend vingertje om zijn favoriete smaak te kiezen.
Hoera!

Ik herinner me nog hoe onze Joachim niet de allersnelste prater was en ik heb me heel lang ongelofelijk druk gemaakt omdat er maar sporadisch een paar woordjes uit kwamen. Maar plots ging dan het licht aan en in plaats van brabbelachtige woordjes hoorden we ineens complete volzinnen.
Iets gelijkaardigs lijkt nu te gebeuren, haha!

En, geef maar toe, "I want this" in combinatie met een simpel gebaar is een bijzonder nuttig zinnetje!!

Bekend exportproduct

Ook vanop afstand steunen wij de Belgische economie.
Het huismerk confituur van de woolies....

...made in Belgium! 😁😁😁

weerpraatje

De Aussies klagen nog steeds steen en been over de winter hier. Ze gebruiken termen als 'frosty' en 'it's freezing' , lopen rond met handschoenen en een muts op hun hoofd en laten 's nachts de verwarming draaien in de babykamer. Velen trekken op vakantie naar de zon, bijvoorbeeld het noorden van het land, of troosten zich luidop met de gedachte dat het in Tasmania nog veel erger is.
Ik kreeg al te horen dat 'we het ergste nu wel gehad zullen hebben' in een poging om mij gerust te stellen. Lol!

Ik heb nog nooit zo'n zachte winter meegemaakt! We zijn nog niet onder de 14 graden geweest 's middags en de volgende dagen gaan we zelfs al terug naar de 18...


Een van de muzikanten van de harmonie was op vakantie geweest naar Engeland en afgelopen woensdag was hij terug.
"Hoe was het weer ginder?" werd natuurlijk gevraagd.
"Good," zei hij. "Twenty five degrees and everyone thought that was really, really hot!"
{algemene hilariteit bij de andere Aussies}

Alles is relatief. :-D

ikealol

Vandaag zijn we nog eens een keer wat spulletjes gaan halen bij de IKEA!
We hadden nog twee kastjes nodig om rommel in kwijt te kunnen en dringend gordijnen voor de slaapkamers. Er hingen wel gordijnen, maar het licht kwam erdoor en in de zomer allicht ook de warmte. De kamers van Jonathan en Benjamin hebben hun raam aan de noordkant, dus we gokken dat het daar wel eens warm zou kunnen worden (al hebben ze ook wel airco).

Vorige keer hadden de kinderen enthousiast staan kwijlen bij het ballenbad, maar mochten ze er van ons niet in. De minimumleeftijd was 3 jaar en dat was Joachim op dat moment nog net niet. Wij zijn verantwoorde en brave mensen en dus hadden we de kinderen er niet laten spelen.
Nu is Joachim echter drie en dus hadden we hen vanmorgen warm gemaakt met de belofte aan het ballenbad!

Komen we daar aan, blijkt het voor kinderen van 3 tot 7 jaar. Doh!
We hebben even getwijfeld, maar uiteindelijk zei ik: "Jonathan, jij bent terug zeven jaar, oke? Anders mag je niet gaan spelen." Uiteindelijk is dat schaap pas vorige maand verjaard, dus hij kon net zo goed nog zeven zijn.
Een van de IKEA-dames vroeg wie we wilden inschrijven. Alle drie, zeiden we.
"And how old are they?"
"Three, six and seven."
"And is the youngest toilet trained?"
"Yes, he is."
Ze draaide zich om om inschrijvingsformulieren te nemen en op dat moment riep Benjamin verontwaardigd uit: "No, Jonathan is eight!"
Dammit, Benjamin!!!
Gelukkig had ze het niet gehoord, hahaha!

Zo hebben ons mannen dan toch een fijn uurtje in het ballenbad en de speeltuin kunnen doorbrengen terwijl Wouter en ik rustig geld konden uitgeven.
Voor Joachim blijven dat soort dingen spannend, want persoonlijk heb ik er geen idee van hoeveel Engels hij eigenlijk intussen begrijpt. Jonathan is intussen al zo ver dat hij een Engels accent in zijn Nederlands krijgt! Toen we de jongens kwamen ophalen, ging een van de leidsters naar Joachim om te vertellen dat we er waren. Hij scheen dat toch te begrijpen, want hij draaide zich spontaan om naar de ingang om ons daar te zien staan.
(andere optie is dat hij gewoon toevallig keek om te checken of we er nog steeds niet waren omdat hij wanhopig werd van dat Engels gebrabbel...:-) )

Nu is ons nieuwe huisje in orde en als ik goesting heb, zal ik eens wat foto's maken en doorsturen. :-)

back online

wifi@home!

Geen 4G gebruik meer, maar echt internet!
Wouter heeft er even mee moeten prullen, maar het kabeltje op de juiste plaats steken kan al helpen. ;-)

Vorige week was Wouter nog met Joachim naar het oude huisje geweest om de lege vuilnisbakken terug op hun plaats te zetten.
Joachim: "We gaan hier niet slapen."
Wouter: "Ah nee, je bedje staat nu in het andere huis."
Joachim: "Gaan we hier Netflix kijken?"

Ahja, de Netflix was niet mee verhuisd, haha! Gelukkig is het nu terug beschikbaar voor onze drie helden!!

De mannen hebben nu trouwens twee weken vakantie. Zelf blijf ik werken, dus we gaan niet echt spectaculaire dingen doen.

De laatste week op school hebben ze heel erg uitgebold. Geen huiswerk meer. Een film met popcorn op donderdag en een uur vroeger stoppen op vrijdag. De jongens konden er maar van genieten!!
(hoewel Benjamin had verklaard dat hij liever terug naar Belgium ging "want daar is het echt grote vakantie")

Zaterdag hebben we wel iets bijzonders gedaan, want toen zijn we hier naar het circus geweest! Ik weet niet of het echt een Aussie circus was, want het heette 'Moscow Circus' en de hoofdact (clown) was een Aziaat. Er waren heel erg typische circusdingen, maar ook een paar bijzonder spectaculaire acts - zoals een metalen bol waarin drie (!) motorrijders tegelijk in aan het racen waren.
Het was in ieder geval een fijne avond!


(filmpje gepikt van hun website natuurlijk)

nieuw huisje

Jaha, de verhuis is vlot verlopen. Er was nog geen blogje verschenen omdat we nog geen internet hebben dus dit is een snel-tussen-patiënten-door-op-het-werk-berichtje.
(en merk op dat ik met dit authentieke Aussie toetsenbord wel een ë kan produceren!)

Het was een typisch Aussie verhuis met hulp van twee verhuizers die een half uur te laat kwamen en ook immigranten bleken te zijn, hihi.
Ze presteerden het om twee planken van Jonathan zijn bed te vergeten in de vrachtwagen, maar kwamen deze 's avonds nog brengen zodat dat arme schaap toch nog een bed had in zijn nieuwe kamer.

De kinderen zijn een hele dag bij mijn medeklarinettiste Allison geweest en ze hadden het heel erg naar hun zin. Benjamin vroeg naderhand of ze nog een keer mochten gaan als we weer moeten verhuizen. Een goed teken, alleen hoop ik wel dat we nu de eerste maanden gewoon hier kunnen blijven! Ook Jonathan heeft al gevraagd wanneer hij nog eens terug mocht gaan.
Ik ben supertrots op de mannen dat ze zich zo goed kunnen behelpen in het Engels met iemand die ze eigenlijk niet kennen!! Allison staat bovenaan onze lijst van babysitters nu! (een lijst die verder nog behoorlijk leeg is)

Het huis valt heel goed mee, we hebben plots een zee van ruimte en het begint al te kriebelen om half de Ikea leeg te kopen.
Ik zal me wel eens bezighouden met foto's als we terug internet hebben. Voorlopig is dat nog een enorm geprul en gedoe omdat we geen NBN kabel hebben aan ons huis, alleen ADSL en de NBN wordt pas rond september ongeveer gelegd. Onze oorspronkelijke provider beweerde eerst dat ons contract niet naar ADSL veranderd kon worden, dus gingen wij naar een nieuwe provider, maar nu beweert die eerste natuurlijk dat het wel kan gewijzigd worden - dus voorlopig is het een soep.

Natuurlijk valt de zin "waar is [insert object] gebleven??" nog heel regelmatig, maar eigenlijk is ons nieuwe huis al goed opgeruimd en zijn alle dozen en koffers alweer leeg. Dit was onze 4e verhuis op 6 maanden tijd - oefening baart kunst!

Nu moeten we ons oude huurhuis nog netjes afgesloten krijgen, want we kregen al opmerkingen over gaten in de muren die wij nu per toeval NIET veroorzaakt hebben. Dit in combinatie met een dubbele afrekening van het waterverbruik en slechte communicatie over onderhoud van de tuin zorgt voor een druk mail- en telefoonverkeer. :-)