zaterdag 14 juli 2018

ikealol

Vandaag zijn we nog eens een keer wat spulletjes gaan halen bij de IKEA!
We hadden nog twee kastjes nodig om rommel in kwijt te kunnen en dringend gordijnen voor de slaapkamers. Er hingen wel gordijnen, maar het licht kwam erdoor en in de zomer allicht ook de warmte. De kamers van Jonathan en Benjamin hebben hun raam aan de noordkant, dus we gokken dat het daar wel eens warm zou kunnen worden (al hebben ze ook wel airco).

Vorige keer hadden de kinderen enthousiast staan kwijlen bij het ballenbad, maar mochten ze er van ons niet in. De minimumleeftijd was 3 jaar en dat was Joachim op dat moment nog net niet. Wij zijn verantwoorde en brave mensen en dus hadden we de kinderen er niet laten spelen.
Nu is Joachim echter drie en dus hadden we hen vanmorgen warm gemaakt met de belofte aan het ballenbad!

Komen we daar aan, blijkt het voor kinderen van 3 tot 7 jaar. Doh!
We hebben even getwijfeld, maar uiteindelijk zei ik: "Jonathan, jij bent terug zeven jaar, oke? Anders mag je niet gaan spelen." Uiteindelijk is dat schaap pas vorige maand verjaard, dus hij kon net zo goed nog zeven zijn.
Een van de IKEA-dames vroeg wie we wilden inschrijven. Alle drie, zeiden we.
"And how old are they?"
"Three, six and seven."
"And is the youngest toilet trained?"
"Yes, he is."
Ze draaide zich om om inschrijvingsformulieren te nemen en op dat moment riep Benjamin verontwaardigd uit: "No, Jonathan is eight!"
Dammit, Benjamin!!!
Gelukkig had ze het niet gehoord, hahaha!

Zo hebben ons mannen dan toch een fijn uurtje in het ballenbad en de speeltuin kunnen doorbrengen terwijl Wouter en ik rustig geld konden uitgeven.
Voor Joachim blijven dat soort dingen spannend, want persoonlijk heb ik er geen idee van hoeveel Engels hij eigenlijk intussen begrijpt. Jonathan is intussen al zo ver dat hij een Engels accent in zijn Nederlands krijgt! Toen we de jongens kwamen ophalen, ging een van de leidsters naar Joachim om te vertellen dat we er waren. Hij scheen dat toch te begrijpen, want hij draaide zich spontaan om naar de ingang om ons daar te zien staan.
(andere optie is dat hij gewoon toevallig keek om te checken of we er nog steeds niet waren omdat hij wanhopig werd van dat Engels gebrabbel...:-) )

Nu is ons nieuwe huisje in orde en als ik goesting heb, zal ik eens wat foto's maken en doorsturen. :-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten