Hallo iedereen, Wouter hier!
Ik heb het lang kunnen uitstellen, maar deze keer kon ik mijn plicht niet ontlopen om toch ook iets te posten :D.
De afgelopen twee weken hadden onze twee oudste schavuiten vakantie.
Aangezien mijn vrouwtje gewoon bleef verder werken, kwam mij de zware taak toe om onze drie zonen gedurende 10 dagen te entertainen.
Gelukkig zijn we net verhuisd en viel er in de buurt nog veel te ontdekken.
Tijdens haar looptochten had Nele, vergezeld van Jonathan op de fiets, al een aantal speeltuinen gezien die het bezoeken waard bleken.
Het blijft me wel verbazen hoe goed Jonathan zijn oriëntatie-vermogen wel is. Want ook al was het al een week of langer geleden dat hij daar langs kwam, toch wist hij ons als een volleerde gids langs de kleine paadjes naar de bestemmingen te leiden. En ook al dwaalden we soms wat rond alvorens we besloten om een speeltuin te bezoeken hij wist telkens weer de weg.
Nele had online teruggevonden dat er in Adelaide een schaatsbaan was opgesteld en aangezien onze twee oudsten dit in België een leuke activiteit vonden besloot ik maar een dag op uitstap te gaan.
Helaas moest je wel op voorhand reserveren, dat bleek ook nodig aangezien de eerste week al helemaal uitverkocht was.
Afgelopen donderdag trokken we dus, op de meest regenachtige dag van de hele vakantie, richting Glenelg.
Online had ik teruggevonden dat er meerdere schaatsbanen waren, allen Winterwonderland geheten. Maar omdat we Glenelg al tamelijk goed kennen na ons eerste verblijf daar, besloot ik toch maar om naar daar te trekken.
Was ik blij dat ik dat gedaan had want het regende pijpenstelen en de andere schaatsbaan in Adelaide, die we passeerden met de tram, bleek niet overdekt.
We waren ruim op tijd daar, helaas bleek de binnenspeeltuin helemaal volzet en was het zonnescherm van de buitenspeeltuin aldaar niet vochtbestendig.
Tijd voor een middagmaal dan maar, ook al was het maar net iets na elven.
Al snel moesten we vaststellen dat dit een uitdaging was op zich gezien het feit dat het natuurlijk laagseizoen is aan de kust.
Het strand was één grote bouwwerf en vele handelszaken zijn bijgevolg gesloten.
Gelukkig konden we bij de Subway terecht, waar het nog niet overdreven druk was.
Helaas werd het vinden van de juiste maat, ondanks het feit dat ik me goed had voorbereid door de Australische schoenmaten op voorhand op te zoeken, toch nog een soep doordat de schaatsen in US maten gelabeld waren.
We ruilden een paar keer van maat en wisten ons uiteindelijk toch helemaal voor te bereiden om het ijs te betreden.
Ik moet zeggen dat het wel een beetje raar aanvoelde om bij 16°C en gietende regen te gaan schaatsen :).
Een uurtje later was het al afgelopen en trokken we terug huiswaarts.
Voor Joachim was het echter allemaal wat te veel geweest en die heeft bijna de ganse rit geslapen.
De twee oudsten vonden het in ieder geval een erg geslaagde dag, ondanks het feit dat we buiten het schaatsen weinig anders hebben kunnen doen.
Vrijdag speelden we nog wat gezelschapsspellen thuis, dat bleek ook populair want ze wilden zelfs niet meer naar buiten, en daarmee was de vakantie weeral voorbij. De tijd vliegt!
Vele groeten
Wouter
Ik heb het lang kunnen uitstellen, maar deze keer kon ik mijn plicht niet ontlopen om toch ook iets te posten :D.
De afgelopen twee weken hadden onze twee oudste schavuiten vakantie.
Aangezien mijn vrouwtje gewoon bleef verder werken, kwam mij de zware taak toe om onze drie zonen gedurende 10 dagen te entertainen.
Gelukkig zijn we net verhuisd en viel er in de buurt nog veel te ontdekken.
Tijdens haar looptochten had Nele, vergezeld van Jonathan op de fiets, al een aantal speeltuinen gezien die het bezoeken waard bleken.
Het blijft me wel verbazen hoe goed Jonathan zijn oriëntatie-vermogen wel is. Want ook al was het al een week of langer geleden dat hij daar langs kwam, toch wist hij ons als een volleerde gids langs de kleine paadjes naar de bestemmingen te leiden. En ook al dwaalden we soms wat rond alvorens we besloten om een speeltuin te bezoeken hij wist telkens weer de weg.
Nele had online teruggevonden dat er in Adelaide een schaatsbaan was opgesteld en aangezien onze twee oudsten dit in België een leuke activiteit vonden besloot ik maar een dag op uitstap te gaan.
Helaas moest je wel op voorhand reserveren, dat bleek ook nodig aangezien de eerste week al helemaal uitverkocht was.
Afgelopen donderdag trokken we dus, op de meest regenachtige dag van de hele vakantie, richting Glenelg.
Online had ik teruggevonden dat er meerdere schaatsbanen waren, allen Winterwonderland geheten. Maar omdat we Glenelg al tamelijk goed kennen na ons eerste verblijf daar, besloot ik toch maar om naar daar te trekken.
Was ik blij dat ik dat gedaan had want het regende pijpenstelen en de andere schaatsbaan in Adelaide, die we passeerden met de tram, bleek niet overdekt.
We waren ruim op tijd daar, helaas bleek de binnenspeeltuin helemaal volzet en was het zonnescherm van de buitenspeeltuin aldaar niet vochtbestendig.
Tijd voor een middagmaal dan maar, ook al was het maar net iets na elven.
Al snel moesten we vaststellen dat dit een uitdaging was op zich gezien het feit dat het natuurlijk laagseizoen is aan de kust.
Het strand was één grote bouwwerf en vele handelszaken zijn bijgevolg gesloten.
Gelukkig konden we bij de Subway terecht, waar het nog niet overdreven druk was.
Na een broodje en een koekje was het dan toch bijna tijd om te gaan schaatsen en zodus liepen we dan maar richting de tent.
Helaas werd het vinden van de juiste maat, ondanks het feit dat ik me goed had voorbereid door de Australische schoenmaten op voorhand op te zoeken, toch nog een soep doordat de schaatsen in US maten gelabeld waren.
We ruilden een paar keer van maat en wisten ons uiteindelijk toch helemaal voor te bereiden om het ijs te betreden.
De schaatsen van Joachim zijn er die je onderaan een schoen bevestigd, helaas bleken die zelfs op de minimum maat nog te groot.
Geen zorg oplettende lezer, Benjamin heeft na het nemen van deze foto zijn schaatsen nog omgewisseld.
Eenmaal op het ijs was Jonathan helemaal in zijn element en al snel schaatste hij zonder hulp.
Benjamin had er een pak meer moeite mee, vooral omdat hij de pinguïn naar beneden duwde en daardoor niet vooruit geraakte.
Enkele rondjes, zonder schaatshulp dan wel, langs de kant later lukte het al veel beter en begaf hij zich zelfs in het midden van de baan, geflankeerd door zijn grote broer.
Alleen Joachim vond er niets aan en uiteindelijk was ik genoodzaakt om met hem aan de kant te gaan en de schaatsen uit te doen.
Een uurtje later was het al afgelopen en trokken we terug huiswaarts.
Voor Joachim was het echter allemaal wat te veel geweest en die heeft bijna de ganse rit geslapen.
De twee oudsten vonden het in ieder geval een erg geslaagde dag, ondanks het feit dat we buiten het schaatsen weinig anders hebben kunnen doen.
Vrijdag speelden we nog wat gezelschapsspellen thuis, dat bleek ook populair want ze wilden zelfs niet meer naar buiten, en daarmee was de vakantie weeral voorbij. De tijd vliegt!
Vele groeten
Wouter
Goed bezig��Gr. Jose
BeantwoordenVerwijderen