Adelaide 500 en de drylands

Vorig weekend stond de stad hier weer bol van de uitlaatgassen, want het was tijd voor de Adelaide 500. HET racing event van het jaar als we de organisatoren mogen geloven (waarom niet, de prijs is er alvast naar).
Omdat de kinderen er vorig jaar zo van genoten hadden, trokken we er dit jaar opnieuw heen. De Adelaide 500 duurt 4 dagen, zondag was de laatste dag. De dagen voordien hadden we hier temperaturen rond de veertig graden, maar zondag was er maar dertig voorspeld. Een gewone dag dus, haha.

Net zoals vorig jaar waren er meerdere races aan de gang en was er binnenin en rondom het circuit vanalles te zien rond (race)auto's. Het is toch een bijzonder wereldje en ons jongens blijken helemaal fan (vooral dan Jonathan en Benjamin, Joachim was een stuk minder enthousiast).

(strenge keuring)

(effe uittesten)

(de beentjes moeten nog wat groeien)

("Tja, dan doe ik ook maar een foto zeker?")

(glijbaanpret)

(Jullie zullen me moeten geloven dat dit Jonathan is)

(pitstoptraining)

(en zoals bovenstaande foto heb ik er dus heeeel veel!)

Filmpje van de slotrace:

Vandaag dan weer iets totaal anders!
Vandaag was het een feestdag, een public holiday zoals dat hier heet. Niet eens om iets bijzonders te vieren of te herdenken, het was gewoon 'March Public Holiday' (dus als je nog een extra verlofdag wil inplannen en je hebt inspiratie nodig - kom het niet bij de Aussies zoeken).

Omdat het dubbel betaald wordt heb ik dus een halve dag gewerkt en deze namiddag zijn we hier vlakbij gaan wandelen. Aan de overkant van de grote baan, op 300m van onze deur, liggen hier de Greenfield Wetlands, een beschermd watergebied waar we om een of andere reden nog nooit zijn gaan wandelen (misschien zijn wij gewoon mensen die het altijd maar te ver gaan zoeken).

We moesten de sleutel gaan halen bij het nabijgelegen cafeetje en dan konden we het terrein op.
Zoals verwacht waren de wetlands meer drylands en we liepen vooral over bruggetjes over droge grond. Er was nog wel veel groen en er waren nog heel wat beestjes te spotten. Samen met de sleutel hadden we een plannetje gekregen met op de achterzijde een lange uitleg over eerste hulp bij slangenbeten, maar helaas hebben we dus nog steeds geen slang in het wild gezien. Wel een hoop vogels en uit de kluiten gewassen libellen.
Bijna thuis zagen we nog een pelikaan opstijgen met veel gewapper met de vleugels en geloop over het water - heel spectaculair!

(het is voor de papa niet simpel om de bordjes te kunnen lezen)

Het was er heel mooi, alleen jammer van de nabijheid van de snelweg, want dat gaf wel geluidsoverlast (wij zijn verwend...).

Om 16u zou het cafeetje sluiten en moest de sleutel dus terug zijn en eenmaal buiten zagen we dat we nog juist vier minuten op overschot hadden. Mooi getimed dus!
We zullen zeker nog een keertje terugkeren - als het wat natter is. :-)