roadtrip met reuzenkreeft

Groetjes uit Millicent! We hebben ons huisje in Mawson Lakes tijdelijk verruild voor eentje ruim 400km verder.Vandaag begon een lang weekend, want maandag is hier een feestdag. Deze heeft de bijzonder originele naam “March Public Holiday”. De legitieme redenen om een feestdag te houden waren blijkbaar op.We hebben even gezocht en getwijfeld wat we deze drie dagen zouden doen en uiteindelijk hebben vrij last minute een airbenb gevonden in Millicent. Millicent ligt ongeveer halverwege tussen Adelaide en Melbourne en gaan we gebruiken als uitvalsbasis voor dit weekend.

We zouden 4u30 moeten rijden om hier te geraken en dat zou een soort record zijn voor ons allemaal. Ervaring heeft geleerd dat de jongens lichtelijk onhandelbaar worden na 1u15 minuten in de auto en dus planden we drie tussenstops.

De snelwegen zijn hier trouwens helemaal anders dan die rond Adelaide. Er valt namelijk niks te beleven. Geen wegrestaurants, geen tankstations, amper op- of afritten. Af en toe is er een parking, meestal langs een kant toegankelijk (je steekt gewoon de baan over) en daar staat alleen een picknickbank als je geluk hebt. Waarschuwende borden zijn er wel genoeg: “Drowsy Drivers Die” en zo. Altijd gezellig.
Er valt alleen iets te doen als je toevallig een stadje of dorpje passeert, dus dat moet min of meer gepland zijn. Of toch minstens berekend met de juiste hoeveelheid benzine.

Onze eerste stop was in Murray Bridge. Er zou een bunyip te bewonderen zijn, een soort Aboriginal mythologisch monster, maar het ding was ‘out of order’. Gelukkig was de bunyip maar een klein onderdeel van een mooi park aan de Murray rivier, compleet met speeltuin in de schaduw.

Daarna reden we door naar Meningie waar we wat lekkers haalden.
De derde stop was in Kensington. Om een of andere reden was het internet lyrisch over een grote kreeft die daar te bewonderen valt. We zijn er dus even gestopt, maar het ding stelt niets voor. Ik denk dat de promenade langs het strand van Kensington toch wel meer eer moet krijgen. We zijn daar fish and chips gaan eten.

In de namiddag bereikten we dan ons vakantiehuisje in Millicent en het is hier helemaal in orde!
Vier bedden in drie slaapkamers, een tuin en een tv. Meer heeft een gezinnetje niet nodig. ;-)

Om de dag af te sluiten besloten we om ‘gauw even’ nog naar het strand hier te gaan. Om het strand te bereiken moesten we doorheen Canunda National Park en natuurlijk is het niet de bedoeling dat je doorheen zo’n park gaat racen. De weg was dus verschrikkelijk hobbelig en slecht berijdbaar – zelfs naar onze Belgische normen. Na enkele kilometers zweten en krakende assen van de auto moesten we alsnog stoppen want het vervolg was enkel voor auto’s met vierwielaandrijving. Geen nood, er was parkeerplaats voorzien en van daaruit vertrok ook een korte wandelweg naar het strand.

Voor we het wisten stonden we daar op ons allereerste niet commercieel uitgebuite strand! (Wouter had wel nog steeds bereik op zijn telefoon, helaas, volgende keer beter).

Onderweg waren we trouwens talloze borden gepasseerd die waarschuwden voor kangoeroes en ik had de hele tijd op het puntje van mijn stoel gezeten op zoek naar onze allereerste, echte wilde kangoeroe. Helaas, we hadden er wel gezien, maar ze lagen dood langs de kant van de weg, dus het was niet zo’n doorslaand succes.

Nu reden we terug naar het huisje doorheen het park en ineens zagen we onderweg een mierenegel door de struiken wandelen!! Woehoe! En toen we aan de kant van de weg stonden om het beestje te bewonderen, bleek onopvallende flora toch ineens fauna te zijn.

Morgen staan er nog wat ontdekkingsreizen op het programma met afdalen in de aarde, beklimmen van oude vulkanen en reizen in de tijd.