niets gaat vanzelf

 Het ging allemaal net iets te vlot, we hadden het moeten weten...

We zijn dus bijna Aussies. Na ons interview en examen moeten we nog een eed afleggen op een 'citizenship ceremony' en dan zijn we volwaardige burgers. Ik was dus vol spanning aan het wachten op een brief of email met een uitnodiging en maandag was hij daar: we zijn uitgenodigd voor een ceremonie!!
Ik was zo blij...!.... tot ik de datum zag. 

De ceremonie wordt georganiseerd door de gemeente, in ons geval Salisbury, een keer per maand.
Zodra we echte burgers zijn, vervalt ons permanent visum. Dat betekent dat we Australische paspoorten nodig hebben om naar het buitenland te reizen. Anders geraken we het land niet meer in.

Onze ceremonie is 31 augustus.
In de uitnodiging staat dat het vervolgens nog 10 dagen duurt vooraleer het burgerschap werkelijk in orde is.
Op 11 september vliegen we naar Belgenland.

Als er problemen zijn met de datum heeft Salisbury er niks mee te maken, je moet het Department of Home Affairs contacteren. Nou, probeer dat maar eens. Na vijf verschillende menus hang je nog een uur aan de lijn.

Vandaag stopte ik toevallig vroeger met werken, dus had ik tijd om een uur naar wachtmuziek te luisteren. Uiteindelijk kreeg ik een heel vriendelijke kerel aan de lijn.

Naar het buitenland vertrekken 11 dagen na de ceremonie? Nee, dat zou hij niet aanraden. Die paspoorten waren nooit op tijd in orde, zelfs niet met een spoedprocedure. En als we als burgers op de luchthaven stonden zonder paspoorten 'that could lead to a whole lot of trouble'.
Weet je wat, ik heb dus geen goesting in 'a whole lot of trouble'. Ik vroeg of wij op een andere datum een ceremonie konden bijwonen, eind oktober misschien. Daar kon hij niks aan veranderen, zei hij, dat was aan Salisbury om te regelen. Hij zou een nota maken in ons dossier en hij raadde aan om gewoon niet op te dagen op de ceremonie... (?) Dan zouden we een brief krijgen dat we niet waren komen opdagen met een waarschuwing erbij dat we een ceremonie moeten bijwonen voor mei 2024 (of onze aanvraag vervalt totaal) en dan zou Salisbury later wel weer een nieuwe uitnodiging sturen.

Dat klinkt heel professioneel allemaal.

En weet je wat? Als we weer 3 maanden moeten wachten op een ceremonie, en eind december zal er natuurlijk geen zijn, wordt de volgende uitnodiging er eentje voor eind januari.... en dan reizen we weer naar Belgenland!!

Het bedrijf waar Wouter werkt doet alle security voor de stad Salisbury. Hij 'kent daar wat volk' en 'zal eens met mensen praten'.
Ik ben benieuwd. Ik vrees dat aan touwtjes trekken misschien niet gaat werken, en dat het er straks nog om gaat spannen of we dat voor mei volgend jaar in orde krijgen. Niets gaat vanzelf!!!

verkleed naar school

 Op alle scholen hier dragen kinderen een uniform. Lager of middelbaar, publiek of prive, een uniform hebben ze allemaal. Alleen op sommige 'speciale dagen' wordt een uitzondering gemaakt.

Onze lagere school heeft een wijd gamma aan speciale dagen waarop kinderen iets anders mogen dragen. Oranje voor Harmony Day, blauw voor Autism Awareness Day, blauw/roze voor World Clubfoot Day, etc etc. Ik kan soms amper volgen.
Gisteren was het Rainbow Day om te vieren dat elk kind bijzonder is en ze mochten eender wat aantrekken.

Benjamins interesse was maar matig en hij droeg gewoon zijn uniform.

Joachim was heel enthousiast en trok de helft van zijn kleren uit de kast om iets te kiezen. Uiteindelijk ging hij voor een casual jeans en een grijze trui vol figuurtjes.
"Nobody will recognise me!" zei hij uitgelaten.
"Waarom niet?"
"Because I'm not wearing my uniform!"

Het leek me eerder omgekeerd, dat je minder herkenbaar bent in een uniform dat iedereen draagt, maar soit. Ik zei er niks van.

Wouter ging hem 's avonds halen bij de naschoolse opvang.
"Ik kon hem al niet vinden," zei hij later. "Hij liep buiten rond, maar ik herkende hem niet zonder zijn uniform."
Waarop Joachim heel blij: "I told you so!!"
Hahaha, had hij toch gelijk! :-)

Helemaal incognito zonder uniform. :-)

weergeklaag

 Gisteren hadden we hier in South Australia 'de vijfde natste dag van de laatste tien jaar'.
Een beetje vreemde formulering om maar te zeggen dat het erg veel geregend heeft. Meestal regent het hier niet veel, of het regent maar eventjes. Zo'n hele dag geplens hebben we nog niet vaak meegemaakt!

Ik heb een beetje proberen te zoeken naar de neerslag hier in SA versus Belgenland, maar het is moeilijk vergelijken. Uiteindelijk vond ik statistieken voor Parafield Airport, dat ligt hier naast Mawson Lakes, en er zou gemiddeld 448mm neerslag per jaar vallen. Voor Turnhout vind ik een cijfer van 800 tot 850mm.
Mogen we dus niet klagen over regen?
Juist wel, want het regent weinig, dus als het een keer regent, dan is dat een reden tot klagen!!

Ik voeg nog een foto toe van de boom voor ons huis. Er hangt nog 1 moedig, groen blaadje aan dat ons herinnert aan betere (en warmere) tijden...!

dertien

 Vandaag 13 jaar geleden - 12 dagen 'te laat' - besloot Jonathan geboren te worden.
En dat hebben we vandaag gevierd!

Toevallig hadden we in SA vandaag een vrije dag wegens... 'the King's birthday'! (onze thuiskalender is nog wat ouder en sprak over the Queen's birthday)
Niet dat Charles vandaag ook verjaart, maar dat is een feestdag vrij te kiezen door de deelstaten en in SA was het vandaag. Dat komt natuurlijk prima uit voor onze Jonathan!

Een uitgebreid ontbijt (zo uitgebreid dat we er 's middags nogmaals van konden eten), een berg cadeautjes, een namiddag Mario Kart spelen met vieren, taart eten EN dan 's avonds nog eens uit eten gaan.
De magen zaten vol, de suikerspiegels torenhoog en Jonathan kon tevreden gaan slapen in zijn warme nestje, want ja... zijn 'grote cadeau' was een elektrisch deken! :-)

VR!

 Als een van ons mannen jarig is, mogen ze kiezen tussen een verjaardagsfeestje voor klasgenoten of een speciale uitstap met ons vijfjes.
Jonathan heeft morgen zijn verjaardag en daarom zijn we vandaag op uitstap geweest. Hij wilde graag VR spelen, virtual reality, en er was niet zoveel keuze, maar ik vond wel een bescheiden organisatie in Adelaide. We waren er veel te vroeg en alles was volgeboekt voor ons, dus gingen we eerst maar ergens een dessertje eten.

Toen we dan terugkwamen, was het meteen onze beurt!
Je krijgt eerst wat uitleg over de hand controllers en daarna krijg je een helm opgezet die vasthangt aan het plafond. Iedereen heeft zijn vierkant om in te spelen. Er is een hele resem spelletjes, maar het is natuurlijk uitzoeken wat er leuk is en hoe het werkt.
Mijn eerste keuze was iets met rollercoasters, wat een dwaas idee was, want ik werd er acuut zeeziek van. Fruit neersabelen als een ninja was nog leuk, of vijandelijke ruimteschepen kapotschieten. Wouter bezocht plekjes in Vlaanderen met google earth en de kinderen hadden veel lol met een spel waarbij ze bepaalde beroepen moesten naspelen. Ze hebben zich goed geamuseerd!
Na een uur begon de helm door te wegen en was het wel weer genoeg geweest. :-)

Nadien gingen we ergens anders nog wat lekkers eten. Tenslotte ben je maar een keer per jaar ... net niet jarig.

seniortrui

 Ik heb gewoon niks geblogd in de maand mei...?? Dan trek ik dus regelmatig leuke foto's 'voor op de blog' en vervolgens doe ik er niks mee.
Mijn luiheid heeft weer nieuwe grenzen bereikt!
Ik zal eens aan een inhaalmanoeuvre beginnen, al weet ik nog niet zeker hoe ik iets uit het verleden kan inhalen...! 

Soit, onze Benjamin zit in jaar 6 en is dus bij de seniors van de school. Vorige week heeft hij zijn 'senior jumper' gekregen! (gekregen als in, we hebben er vijftig dollar voor betaald)
Jonathan had er vorig jaar ook een.

Benjamin draagt bijna nooit een trui (zelfs niet als we onder de twintig graden duiken), maar deze heeft hij af en toe al gedragen 's morgens.
Toevallig ging hij vandaag ook al een halve dag met de klas op verkenning naar de naburige middelbare school (waar Jonathan gaat). Daar was hij dan weer een junior...! :-)