barbecuemist

Ok, vergeet mijn optimistisch praatje maar van gisteren dat we nergens last van hebben. (lol)

Vanmorgen hing er buiten een vreselijk stank en een soort van mist. Ik was in al mijn naïviteit   gewoon gaan lopen zoals elke donderdagochtend. Ik laat mij niet tegenhouden door hittegolven of regenbuien, dus ook niet door mist, dacht ik zo.
Mijn longen dachten daar anders over en waren helemaal over hun toeren toen ik terug thuis kwam!

Bleek dus dat een van de bosbranden 's nachts niet meer onder controle was geweest, dat de wind verkeerd stond en dat Adelaide en omstreken onder de smog zaten.

Waar ik werk, meer naar het noorden, was het nog erger. Ik moest al echt mijn autolichten opzetten en het stonk verschrikkelijk (en dan zijn we nog zovele kilometers van de echte branden!). Over verloop van de dag kwamen er zeker vijf mensen binnenwaaien met een acute astma aanval…

In de namiddag was het wel stukken beter. Alle branden schijnen weer onder controle te zijn. Temperaturen zijn ook gezakt en de wind is gaan liggen. De hemel is weer stralend blauw zoals gewoonlijk.
We gaan terug naar een normaal lenteweertje. :-)

weerpraatje

We hebben een nieuwe huisregel. Aan tafel wordt er Nederlands gepraat. :-D
Het is straks gewoon niet meer te doen met dat gekwetter in het Engels. Zondag ging ik joggen en Jonathan ging mee met de fiets en die was maar de hele tijd in het Engels aan het tateren. Zelfs als ik in het Nederlands antwoord gaf, bleef hij maar Engels praten.
Bij Jonathan is het ook heel opvallend dat als hij in een colere schiet of zijn geduld verliest of zich druk maakt - kortom als de emoties oplopen - dat hij dan ook altijd in het Engels uitvalt.

We proberen het Nederlands dus maar een beetje te onderhouden, voor de kinderen straks hun oudjes niet meer verstaan.

Verder was het vandaag een snikhete dag.

We hadden hier vooral temperaturen ergens in de twintig, maar het schommelt als gek en vandaag was er een piek naar 43 graden. Dat in combinatie met hete en droge wind en het lijkt alsof je buiten in een heteluchtoven rondloopt.
Langs de snelweg stonden borden te flikkeren met "total fire ban" en "activate your bushfire plan" en inderdaad zijn er vandaag meerdere branden geweest vandaag. Naar het schijnt is alles wel onder controle en het is ook nog ver genoeg van ons bed. Wij wonen trouwens niet in een risicogebied.

Sydney hangt onder de smog, maar dat is 1500km van hier dus daar hebben we helemaal niks mee te maken. Dat zou zijn zoals bosbranden in Portugal.

Het enige dat me opviel was een sms van het Rode Kruis om alstublieft mijn afspraak voor een plasmadonatie niet te verzetten want ze hadden mijn bloedgroep nodig. Ik vond het een beetje bizar, totdat ik op het nieuws hoorde dat ze in Queensland dus tekorten hebben omdat de vaste donoren andere dingen aan hun hoofd hebben.

Morgen zakt de temperatuur weer naar een aangename 21 graden en dan kan alles hier hopelijk snel weer kalmeren. :)

tien op tien

Creatief Nederlands - het is een zwaar ondergewaardeerd vak.
Ons jongens zouden er thans goed in scoren. Jonathan had vandaag vast tien op tien gehaald.

Ik kwam met hem voorbij een lokale school.
Jonathan: "Hier gaat Chloe nu naar school. Die zat eerst in mijn klas."
Ik: "Oh ja?"
Jonathan: "Ja, maar toen is die huis geschoven en nu gaat die naar deze school."

Je kunt het zelf niet verzinnen zo mooi.

wenmoment

Gisteren was een bijzondere dag voor onze jongste spruit want hij had zijn eerste 'wenmoment' op zijn nieuwe school.
Joachim zit nu in Kindergarten - wat deeltijds is en niet verplicht. Als eind januari het nieuwe schooljaar begint, zal hij starten in Reception - wat voltijds is en verplicht (of in ieder geval een leerplicht). Nadien beginnen dan de 'gewone jaren' te tellen.
De lagere school waar Jonathan en Benjamin gaan, begint vanaf Reception dus Joachim gaat dan veranderen van school en meegaan met de broers. Handig!

Wouter en ik weten niet zeker wat de leerdoelen zijn in Reception, maar leren lezen en tellen lijkt wel zeker op het programma te staan.Voor wie het interesseert, is er deze link. Anderzijds was er ook nog echt speelgoed te vinden in de klas, dus vermoedelijk is de Aussie Reception een mix van laatste kleuterklas en eerste leerjaar.

Joachim heeft nog drie andere wenmomenten voor de boeg waarbij hij telkens een beetje langer in de klas blijft. Gisteren vond hij het in ieder geval leuk en hij had een vriendje gemaakt en alles. Ze kunnen op zijn school taalondersteuning aanbieden mocht het nodig zijn, maar volgens zijn juffen van Kindergarten is Joachim zijn Engels zeker voldoende. Wij horen thuis in ieder geval dat hij in het Engels kan ruziemaken met zijn grote broer, dus de basics zijn er in ieder geval. :-)

Nog vijf weken en het is hier grote vakantie. Dan is Joachim niet meer de kleuter die hij nooit is geweest. lol!

Santa Claus is (almost) coming to town

The Crazy Season Has Begun!
De Aussies zitten hier al te springen om kerstmis te vieren. De kerstversiering duikt op in het straatbeeld, het speelgoed krijgt een prominente plaats in de winkels… en de kerstparades zijn van start gegaan!
Elke zichzelf respecterende nederzetting organiseert hier een kerstparade. De uitgelezen kans voor alle lokale verenigingen om zichzelf te laten zien in een lange stoet met helemaal achteraan de kerstman in hoogst eigen persoon. Meestal eindigt zo'n parade in een winkelcentrum waar de kerstman dan handjes gaat schudden en de winkeliers met kortingen zwaaien.

Als je dan lid bent van een harmonieorkest (of twee) betekent dat de weekends vol met optredens staan. Ik geloof dat ik 7 of 8 weekends op rij wel ergens ga spelen met de Redbacks. Ofwel 's ochtends in een parade ofwel 's avonds met Christmas carols. Waarom ook niet.

Komende zaterdag is het DE kerstparade in de stad en yes - ook daar mogen de Redbacks spelen!
Er komt een paar honderdduizend man kijken naar die parade en ze komt ook op tv dus onze dirigent roept dan graag dat een half miljoen mensen zullen kijken en dat dus iedereen maar beter in de pas loopt.
Er is al heel hard geoefend op onze muziek en op het marcheren. We spelen drie funky nummers (bewerkingen van Joy To The World, Problem (Ariana Grande) en Santa Claus Is Coming To Town) die natuurlijk ook uit het hoofd geleerd moesten worden. Het viel voor mij veel beter mee dan die tien nummers een paar weken terug die ik in zeven haasten moest leren. Deze keer werd er samen gerepeteerd en uiteindelijk had ik nog maar twee dagen nodig thuis en het zat er wel in. Ik blijf ze braaf oefenen natuurlijk. Ik weet niet zeker wat de buren denken - waarschijnlijk dat ik dol ben op kerstmuziek.
De eerste keer oefenen op marcheren viel wel tegen, want ik had heel erg onvoorbereid hoge hakken aan en na een uur flink doorstappen op het nabijgelegen sportterrein had ik zere voeten, haha. Voor volgende keer dus sneakers in de auto gelegd!

Afgelopen zaterdag was dan onze eerste kerstparade, in Tea Tree Gully. Ik weet niet waarom ze het zo vroeg doen, want volgens mij is de parade in 't stad toch de officiele aankomst van de kerstman.
Hoe het ook zij, het was een nuttige soort van generale repetitie en zoals voorspeld is het een pak moeilijker als je moet spelen en tegelijkertijd luisteren naar het fluitje van onze drum major en de signalen in het oog houden van starten, stoppen, ter plaatse marcheren en terug starten. De vingers doen nog niet alles automatisch en kortsluiting in het brein is het resultaat.
Het helpt ook niet dat het meisje voor mij de helft van de tijd uit de maat loopt. Hoe ze het doet, weet ik niet, het is een kunst op zich. Ik kan het in ieder geval wel gebruiken als excuus.

Bij alle repetities was de dirigent ontzettend kritisch en liep hij naast ons te roepen " it's terrible!" maar nu is hij helemaal bijgedraaid en krijgen we peptalk dat we de goede reputatie van de Redbacks naar een nog hoger niveau kunnen tillen.
Volgens mij leren ze dat op de dirigentenschool - altijd kritisch zijn en op het einde met bemoedigende complimenten strooien.

Vrijdag nog een extra (verplichte) repetitie en dan zaterdagochtend het echte werk: de kerstparade in de grote stad!
Nadien volgen nog een rits kleinere parades en carols - voorlopig zijn we nog niet van de kerstmuziek verlost!
Maar het blijft natuurlijk heel bijzonder om te doen en ik weet niet zeker of er echt een half miljoen mensen kijken, maar ik ga toch zeker mijn best doen in de pas te lopen!