Aussieavonturen

Ons laatste winterweekend was zo goed als je het maar kunt dromen. Negentien graden en een blauwe hemel!

Zaterdag was dan nog eens Wouter zijn verjaardag dus besloten we maximaal te profiteren van het zonnetje.

In de namiddag reden we naar het Barossa water reservoir om daar de Whispering Wall te bezoeken. Het artificieel reservoir ligt achter een grote dam en deze heeft een bijzondere akoestiek. Als je aan de ene kant iets fluistert, is dat helemaal aan de andere kant duidelijk hoorbaar.

Natuurlijk hadden we een hoop lol om dit uitgebreid te testen. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk was! Je hoorde de ander zo goed alsof die naast je stond.

 

 

Daarna bewonderden we nog wat oud material (de dam is ongeveer 100 jaar geleden gebouwd, naar Aussie normen is ze dus erg oud).

Eigenlijk wilden we nog graag een wandeling doen, maar er bleek niks te zijn om te wandelen. Je mocht over de dam heen en weer lopen, maar verder was alles afgesloten.
Er zat dan niks anders op dan maar even te stoppen bij de ijswagen die er stond!

We zochten even online en vonden dan een korte wandeling die vlakbij te doen was. Eenmaal daar aangekomen bleek ook de hele boel afgesloten te zijn, om onduidelijke redenen.
Onderweg hadden we nog wel het Hale Conservation Park gezien (aan parken hier geen gebrek!) en dus gingen we daar op goed geluk maar eens kijken.
Er bleek een wandeling van 4km te zijn, ideaal dus.

De wandeling slingerde tussen het groen en bracht ons langs mooie uitzichten over de heuvels.
Natuurlijk is een Aussie wandeling niet compleet zonder bomen of andere hindernissen over het pad. Er was een lastig stuk waarbij we Joachim over rotsen hebben moeten dragen en het pad ook maar amper zichtbaar was.
Ik zag het al gebeuren in de krant - Belgische familie verdwaald in de heuvels.
Op een gezegend moment hoorden we plots een diep gegrom in het bos onder ons en stonden we met vijf stokstijf stil, onzeker wat voor beest er ergens verborgen zat. Het klonk groot en boos!
Andere mogelijke krantenkop - Belgische familie aangevallen door wild(e) (???)
Het beest liet zich later niet meer horen, de weg werd terug begaanbaar en we bereikten in een stuk de auto.
Aan avontuur geen gebrek!

 

Om de avond af te sluiten gingen we dan ergens nog Aziatisch eten en ik moet zeggen dat het goed meeviel met de jongens. We hadden een soort buffetmaaltijd gekozen en er was toch heel wat dat ze durfden proberen en dat in de smaak viel.
Het was weer een dag vol ontdekkingen! ;-)

sommige dingen zijn echt nergens goed voor

Ik had een dame een paar keer gezien voor een hardnekkige schimmelinfectie daar beneden. Vandaag zag ik haar terug voor een andere reden, maar ik vroeg dus ook hoe het met haar infectie ging.
"Goed!" was het antwoord. "Ik heb eindelijk gevonden wat nu de oorzaak was!"
"Oh wat dan?"
"Vegemite!! Altijd als ik daar een boterham mee at, had ik verschrikkelijke jeuk. Nu eet ik er niet meer van en het is helemaal voorbij!"

Kijk eens aan. Voortaan zal ik dus alle Aussie dames met schimmelinfecties aanraden om de vegemite links te laten liggen. :-D

visite (3)

Zondag werd het een tuinendag!

De Botanical Gardens van Adelaide bestaan uit drie tuinen. De eerste - die van het centrum - had ons bezoek al bezocht.Wij brachten hen dus naar een andere tuin, deze van Mount Lofty.
Het was even afwachten hoe de tuin in de 'winter' zou zijn, maar we hadden zeker niet te klagen. Er was meer dan genoeg groen, bloemen en bloesem.
We hadden een beetje gemiezer, maar verder viel ook het weer heel goed mee.

 

Na al het gewandel waren alle benen wel moe, maar we hadden nog wat tijd over en dus besloten we eventueel naar de derde tuin te rijden, deze van Wittunga. We waren hier zelf ook nog niet geweest, dus deden we snel wat research en toen het landschap toch vrij vlak leek, reden we verder.
Ook deze tuin bleek helemaal de moeite.

 

Na een etentje zondagavond was het dan tijd om de auto weer om te ruilen voor ons eigen exemplaartje en zat de 'vakantie' samen er bijna op.
Maandagavond aten we nog gezellig met z'n allen - afhaalchinees. Ik weet niet of het logisch is om Chinees te eten op een laatste avond in Australia, maar het was in ieder geval lekker.

Dinsdag was dan iedereen vroeg uit te veren om ons bezoek uit te wuiven. Omdat moeke, tante Veerle en nonkel Jan eerst een binnenlandse vlucht hadden terug naar Sydney konden we opnieuw helemaal mee tot aan de gate.
Nu waren wij niet de enigen die daar stonden om afscheid te nemen. We hadden zicht op de startbaan en er waren nog een paar mensen die bleven hangen tot we het vliegtuig effectief de lucht in zagen gaan.

We bleven een beetje achter met een kater en post-vakantie-blues - ook al hadden we helemaal geen echte vakantie gehad. Er zat niks anders op dan dit weekend dan maar geld uit te geven en onze volgende vakantie te boeken. :-D

Josee, Jan en Veerle, nogmaals dikke merci om te komen!!
Aan al de rest zou ik zeggen: jullie zijn welkom! Het is amper 23 uur vliegen, kom gerust langs! :-D

visite (2)

Tijdens de week was het natuurlijk business as usual met school en werk en moest ons bezoek zichzelf een beetje amuseren in Adelaide. Naar ik heb horen waaien, werd er veel geld uitgegeven in alle shopping centra van Rundle Mall.
De avonturiers trokken ook 2 dagen op begeleide rondreis naar Kangaroo Island wat natuurlijk ook de moeite was. Afgezien van een bewolkte nacht (geen sterrenhemel...) viel het daar reuze mee.

Vrijdagavond was dan iedereen present voor mijn verjaardagsetentje. Veel mensen hadden geld bijgedragen aan een grote cadeau en mijn cadeau was ECHT groot, met name een grote lens voor mijn fototoestel!
Nu is het afgelopen met wanhopig vogels of andere beestjes te besluipen of met eindeloos in te zoomen met fotoshop op onmogelijk hoog gekropen koala's! Nu kan ik ECHT inzoomen!!

Zaterdag gingen we dan weer de hele dag samen op pad - we deden een combinatie van zee en heuvels.

In de voormiddag trokken we naar St Kilda. Niet om naar de speeltuin te gaan, maar wel om het mangrovepad te wandelen.
We gingen eerst netjes de sleutel vragen en de dame keek al twijfelachtig naar buiten. "Vooruit dan. Maar wees voorzichtig want het zal glad zijn."

We reden dan verder naar de ingang en die eer viel te beurt aan tante Veerle. Hadden we een rijd-met-automatiek-links-op-de-baan-challenge uitgeschreven, zou Veerle tien op tien gescoord hebben.

Er was duidelijk meer water en minder modder dan in de zomer. We zagen kleine visjes, gekke kevertjes en natuurlijk heel veel mangrovebomen.

 

We waren nog maar net uit het mangrovebos toen we een knal van een regenbui op ons dak kregen. We gingen nog gauw kijken naar het piratenschip waar ons jongens graag in spelen, maar het was geen weer om een hond door te jagen. Een strandwandeling zat er dus niet echt in.

Na een boterhammetje (zonder vegemite - sommige dingen doe je geen twee keer) reden we dan naar Morialta Conservation Park in de heuvels.

Tot ons groot plezier waren we amper in het park of er zaten al koala's in de bomen! Aha, mijn grote inzoomlens kwam al gelijk van pas!!

 

 

Deze keer deden we niet de makkelijk wandeling door het dal, maar deden we een 'moderate hike' doorheen de heuvels. Deze zou ons niet alleen langs de eerste, maar ook bij de tweede en eventueel derde waterval brengen.
Persoonlijk vond ik het een heerlijke wandeling door het groen van de heuvels. Het eerste deel liep ook door het dal en het was al snel duidelijk dat er veel meer water stroomde, want de stapstenen waren allemaal onbruikbaar.

 

 

Al gauw zagen we in de verte de tweede waterval.

Zoals het hoort, was het een wandeling met hindernissen zoals omgevallen bomen.

Een hindernis deed ons bijna omdraaien uit vrees voor natte voeten, want het waren meer sprongstenen dan stapstenen over het snel stromend water.
Het was even spannend voor Joachim, maar ook die is veilig naar de andere kant geraakt.

Even verder hadden we mooie uitzichten over de eerste waterval. Die was duidelijk groter en meer indrukwekkend dan een paar weken geleden!

Ter herinnering, zo was hij twee weken eerder:

 

 

En dit is wat we nu zagen:

Dichterbij, van bovenaf:

 

 

 

Op dat moment kregen we wel weer een flinke regenbui over ons heen, maar eer dat de jongens hun regenkledij aan hadden, was het ergste wel weer voorbij.

We wandelden nog even verder, maar het weggetje naar de derde waterval was steil en modderig en omdat we geen idee hadden hoe ver het was en hoe donker het zou worden, gingen we maar terug onze oorspronkelijke weg volgen.

We moeten dus op onze to do list zetten om nog een keer te gaan hiken zodat we de derde waterval ook kunnen zien!

 

 

Na nog een korte tijd in de speeltuin gingen we dan weer op z'n Aussies eten.

Nadien vonden Wouter en ik dat ons bezoek toch de kans moest krijgen om eens wat sterren te zien. We zochten en vonden online een kaart met alle lichtvervuiling (Europa is echt om van te huilen) en volgens die kaart was het voldoende om een half uurtje van Adelaide weg te rijden. Hoe verder hoe beter natuurlijk, maar gezien de bedtijd van de kinderen was de tijd gelimiteerd.

We volgden dus de snelweg verder door en vonden een zandweggetje dat ons de duisternis in bracht. Het autoverhuurbedrijf had ons op het hart gedrukt NIET off road te gaan rijden, maar het was een brede en goed onderhouden zandweg. Dat telde dus niet.

We stapten uit en - zie daar! - de melkweg...!!


Het was een heel mooie afsluiter van een geslaagde dag!

visite (1)

Oeps, het was hier lange tijd stil...! We hadden afgelopen dagen ons eerste bezoek uit het apenlandje en daarmee was het hier redelijk hectisch. We moesten zorgen dat Josee, nonkel Jan en tante Veerle het een beetje naar hun zin hadden zodat ze eenmaal terug goede reclame zouden maken en nog ander bezoek onze richting zouden uitsturen!
Hup - allen naar het land down under!

Vrijdagavond gingen we hen ophalen op de luchthaven en omdat het gewoon een binnenlandse vlucht was (na een citytrip Sydney) konden wij dus op ons dooie gemakje door de controles wandelen en ons bezoek opwachten aan de gate zelf.

De kinderen waren wild enthousiast - al was het soms onduidelijk of hun enthousiasme voor het bezoek gold of voor de extra grote wagen die we huurden.
We hadden ons bescheiden autootje immers omgeruild voor een forse wagen met acht volwaardige zitplaatsen en daar waren ons jongens ook al dagen over aan het kwijlen. Jonathan was iets of wat teleurgesteld dat we geen hippe 4x4 jeep hadden 'gekozen'. Ik legde hem uit dat hij later als hij groot was van zijn eigen centjes maar een 4x4 moest kopen en dat vond hij dan prima. Van het verhuurbedrijf graaide hij een foldertje mee. Zestig dollar per dag voor de jeep van zijn dromen. Voor een jongen met 7 dollar in zijn spaarpot was het nog net te duur.

Zaterdag trokken we met ons bezoek naar Cleland Wildlife park. Je bent niet in Australia geweest als je geen koala van dichtbij hebt gezien (in plaats van ellendig ver hoog in een boom) of geen kangoeroe eten hebt gegeven!

Toen wij er vorige keer waren was het volop zomer en duidelijk anders. Toen zaten de wombats diep verscholen in hun hol, nu dartelden ze er enthousiast rond. We hadden toen echidna's zien rondscharrelen, maar die zaten nu verstopt in een 'winterslaap'. De kangoeroes hadden duidelijk meer zin in gras dan artificieel voedsel en de emoes zagen ons niet eens staan.
Een beetje geduld was dus af en toe nodig, maar los daarvan blijft het natuurlijk de moeite al die beestjes daar te zien rondspringen.

De lucht zag er dreigend uit, maar verder hadden we van het weer geen klagen. We sloten de dag af met een warme choco op de winderige top van Mount Lofty met het mooie uitzicht over Adelaide en de oceaan.

 

Zondag was er erg veel regen voorspeld en dus hielden we het bescheiden. Na de verplichte wekelijkse boodschappen gingen we een rondje wandelen in Mawson Lakes. Niet dat er veel spectaculaire dingen te zien zijn, maar om te wandelen is het hier prima.
Daarna gingen we samen uit eten en konden we het principe uitleggen dat je hier dus van je luie kont moet komen en zelf bestellen (en ineens betalen) aan de kassa. Als je dus mensen wil tracteren op een etentje, moet je snel zijn!

In de namiddag moest ik present zijn bij de harmonie omdat we gingen spelen op een muziekfestival in Strathalbyn - amper (kuchkuch) ruim een uur rijden van ons thuis.
Aangezien ik de enige eerste klarinet zou zijn, was ik niet in een positie om zomaar forfait te geven, dus zat er niks anders op dan ons Belgisch bezoek mee te sleuren naar het festivalletje. Het werd een rit in de gietende regen naar een klein westerndorpje, enkele deuntjes spelen en dan weer terug naar huis.

Ik moet trouwens een eervolle vermelding doen voor nonkel Jan, want die heeft de vegemite challenge gehaald! Een hele boterham van dat spul heeft hij opgegeten!!
Onze fout was wel om Jan zelf de boterham te laten smeren... het laagje vegemite was nog net zichtbaar...
Er komt dus een addendum bij de challenge: om hem te willen halen, wordt het een ganse boterham opeten die WIJ hebben gesmeerd. :-D