visite (2)

Tijdens de week was het natuurlijk business as usual met school en werk en moest ons bezoek zichzelf een beetje amuseren in Adelaide. Naar ik heb horen waaien, werd er veel geld uitgegeven in alle shopping centra van Rundle Mall.
De avonturiers trokken ook 2 dagen op begeleide rondreis naar Kangaroo Island wat natuurlijk ook de moeite was. Afgezien van een bewolkte nacht (geen sterrenhemel...) viel het daar reuze mee.

Vrijdagavond was dan iedereen present voor mijn verjaardagsetentje. Veel mensen hadden geld bijgedragen aan een grote cadeau en mijn cadeau was ECHT groot, met name een grote lens voor mijn fototoestel!
Nu is het afgelopen met wanhopig vogels of andere beestjes te besluipen of met eindeloos in te zoomen met fotoshop op onmogelijk hoog gekropen koala's! Nu kan ik ECHT inzoomen!!

Zaterdag gingen we dan weer de hele dag samen op pad - we deden een combinatie van zee en heuvels.

In de voormiddag trokken we naar St Kilda. Niet om naar de speeltuin te gaan, maar wel om het mangrovepad te wandelen.
We gingen eerst netjes de sleutel vragen en de dame keek al twijfelachtig naar buiten. "Vooruit dan. Maar wees voorzichtig want het zal glad zijn."

We reden dan verder naar de ingang en die eer viel te beurt aan tante Veerle. Hadden we een rijd-met-automatiek-links-op-de-baan-challenge uitgeschreven, zou Veerle tien op tien gescoord hebben.

Er was duidelijk meer water en minder modder dan in de zomer. We zagen kleine visjes, gekke kevertjes en natuurlijk heel veel mangrovebomen.

 

We waren nog maar net uit het mangrovebos toen we een knal van een regenbui op ons dak kregen. We gingen nog gauw kijken naar het piratenschip waar ons jongens graag in spelen, maar het was geen weer om een hond door te jagen. Een strandwandeling zat er dus niet echt in.

Na een boterhammetje (zonder vegemite - sommige dingen doe je geen twee keer) reden we dan naar Morialta Conservation Park in de heuvels.

Tot ons groot plezier waren we amper in het park of er zaten al koala's in de bomen! Aha, mijn grote inzoomlens kwam al gelijk van pas!!

 

 

Deze keer deden we niet de makkelijk wandeling door het dal, maar deden we een 'moderate hike' doorheen de heuvels. Deze zou ons niet alleen langs de eerste, maar ook bij de tweede en eventueel derde waterval brengen.
Persoonlijk vond ik het een heerlijke wandeling door het groen van de heuvels. Het eerste deel liep ook door het dal en het was al snel duidelijk dat er veel meer water stroomde, want de stapstenen waren allemaal onbruikbaar.

 

 

Al gauw zagen we in de verte de tweede waterval.

Zoals het hoort, was het een wandeling met hindernissen zoals omgevallen bomen.

Een hindernis deed ons bijna omdraaien uit vrees voor natte voeten, want het waren meer sprongstenen dan stapstenen over het snel stromend water.
Het was even spannend voor Joachim, maar ook die is veilig naar de andere kant geraakt.

Even verder hadden we mooie uitzichten over de eerste waterval. Die was duidelijk groter en meer indrukwekkend dan een paar weken geleden!

Ter herinnering, zo was hij twee weken eerder:

 

 

En dit is wat we nu zagen:

Dichterbij, van bovenaf:

 

 

 

Op dat moment kregen we wel weer een flinke regenbui over ons heen, maar eer dat de jongens hun regenkledij aan hadden, was het ergste wel weer voorbij.

We wandelden nog even verder, maar het weggetje naar de derde waterval was steil en modderig en omdat we geen idee hadden hoe ver het was en hoe donker het zou worden, gingen we maar terug onze oorspronkelijke weg volgen.

We moeten dus op onze to do list zetten om nog een keer te gaan hiken zodat we de derde waterval ook kunnen zien!

 

 

Na nog een korte tijd in de speeltuin gingen we dan weer op z'n Aussies eten.

Nadien vonden Wouter en ik dat ons bezoek toch de kans moest krijgen om eens wat sterren te zien. We zochten en vonden online een kaart met alle lichtvervuiling (Europa is echt om van te huilen) en volgens die kaart was het voldoende om een half uurtje van Adelaide weg te rijden. Hoe verder hoe beter natuurlijk, maar gezien de bedtijd van de kinderen was de tijd gelimiteerd.

We volgden dus de snelweg verder door en vonden een zandweggetje dat ons de duisternis in bracht. Het autoverhuurbedrijf had ons op het hart gedrukt NIET off road te gaan rijden, maar het was een brede en goed onderhouden zandweg. Dat telde dus niet.

We stapten uit en - zie daar! - de melkweg...!!


Het was een heel mooie afsluiter van een geslaagde dag!