bipbip

 Bipbip.

Wat was dat? Ik hoorde precies iets. Hoorde jij dat ook?

Bipbip.

Er was een geluid te horen in huis. Een onbekend geluid.

Bipbip.

Niet zo vaak. Om de twintig minuten. Dertig misschien. Een korte, dubbele bip.

Bipbip.

Gosh, daar is het weer. De diepvriezer? De ijskast? De oven? Een rookmelder?

Bipbip.

"Ik hoorde dat ook een keer 's morgens en het kwam van de buren," zei Wouter.

Bipbip.

Nee, volgens mij komt het van binnen. En al zeker niet van de linkerburen, het zit aan de rechterkant van het huis.

Bipbip.

Dat heb je met zo'n nieuw huis. Joost mag weten wat het is. Straks ontploft de boiler.

Bipbip.

Ik ben in Jonathan zijn kamer en plots klinkt het heel dichtbij. De badkamer? OMG, toch niet het klokje dat bij de WC staat? Het klokje dat de vorige eigenaars vergeten zijn? (en wij te triviaal vonden om te melden?) Ik druk op een paar willekeurige knopjes en het ding zegt bipbip. Hiphip, gevonden!
Iemand (we noemen geen namen maar denken allemaal aan Joachim) zal met het klokje gespeeld hebben en nu klinkt er een geluidje elke dertig minuten.

Bipbip.

Tijd om van de WC te komen!

dagje uit

 Zondag zijn we naar The South Australian Museum geweest - eindelijk.
Eindelijk - want dit was op verzoek van Benjamin om zijn verjaardag te vieren. Maar de dag voor zijn verjaardag konden we niet gaan omdat Joachim ziek was. En de week erna ging het ook niet omdat ze die rolluiken kwamen steken. Dus nu was het eindelijk zover!

We zijn al een paar keer naar dat museum geweest maar op een of andere manier zijn er toch altijd weer andere dingen te zien. Er was een hele tentoonstelling over de lokale fauna en flora en ik zou zweren dat die er vorige keer niet was.
Benjamin heeft heel, heel lang rondgehangen in de zaal over 'het eerste leven' waarbij wij uiteindelijk met vieren op een zeteltje zaten te wachten tot hij echt alle bordjes had gelezen en alle fossielen had bekeken. Het was voor zijn verjaardag, dus we konden hem niet echt opjagen. :-)
We hebben ook ons best gedaan een bepaald 'geopaliseerd' fossiel terug te vinden waarover de gids van Coober Pedy ons verteld had, maar we hebben het niet gevonden. Er lagen wel zulke fossielen, maar niet het speciale, dure ding waarover de gids had verteld. Misschien ligt het nu in de kelder - de collectie moet af en toe wisselen tenslotte.

We aten lunch in het cafe van het museum en nadat we alles, echt alles hadden gezien, brachten we nog gauw een bezoekje aan de bibliotheek ernaast. Er stond een geweldige kerstboom. :-)
We vergaapten ons wat aan de hele stoffige en oude boeken, heel wat achter glas of strategisch buiten bereik.
Tenslotte trokken we nog naar Rundle Mall (de winkelstraat) waar het stikdruk was op een zonnige zondagnamiddag voor een ijsje.

Een geslaagde dag!