rotsen in de woestijn

 "Niemand wil toch dagen reizen om naar een rots te gaan kijken in het midden van de woestijn??"
Dat was de oorspronkelijke reactie van de overheid toen iemand voorstelde om reizen te organiseren naar Uluru (toen Ayers Rock).

Nu is er een heel dorp gebouwd vlakbij deze rots in de woestijn, volledig gericht op toeristen. Er is een vliegveld, tankstation, medisch centrum, politie, winkelcentrum, etc. Er zijn appartementen, luxe hotels, een wellnesscentrum en een camping. Er rijdt een gratis shuttlebus rond om je overal heen te brengen (een soort hop on hop off) en andere bussen (tegen betaling) brengen je naar het nationale park zelf.
Er wordt ook een rits rondleidingen georganiseerd, de keuze is enorm.
Het is een 'must' om in het park te zijn voor zonsopgang of zonsondergang dus de meerderheid van de tours vertrekken heel vroeg of eerder laat.

Ik had ons geboekt voor de 'desert awakenings tour' die zoals de naam doet raden, in de vroege ochtend gepland was.
Om 5u kwam de bus ons ophalen, dus dat was lekker vroeg uit de veren.
De bus zelf was al een indrukwekkend ding, want het was een all terrain bus. Onze gids, Jack, stopte nog aan een hotel of drie en toen zat ons busje vol slaperige mensen.
We reden eerst naar een zandduin waar we mooi zicht hadden op Uluru, de opkomende zon en de ondergaande maan. Het was koud!! Er waren tafeltjes voorzien op de duin en ons kinderen kozen meteen de beste zitjes, vlakbij de verwarming. :-) We liepen wat rond over het platform, foto's trekkend  en intussen kwam er ontbijt. Koffie, thee, chocomelk, damper (soort brood), koffiekoeken, fruit en brood met spek en ei. Een belangrijke levensles is hier op z'n plaats: Ben je met een groep op stap: eerst eten, dan kijken. Anders is het eten rap op!!
Het uitzicht was anders wel heel indrukwekkend! Woestijn zover het oog kan reiken, rood zand, struiken en hier en daar bomen. Wat ik wel fijn vond, is dat van dat toeristendorp helemaal niets te zien was. :-)

Daarna gingen we terug met de chique bus door de duinen naar het nationaal park en reden we tot aan Uluru.
Van ver lijkt Uluru gewoon een blok steen, maar van dichtbij is er eigenlijk veel te zien. Onze gids vertelde enkele Aboriginal verhalen/legendes die zich afspeelden rond de rots en die dan spleten of gaten konden verklaren. Zo werd dat stuk steen een heel stuk interessanter!
Dan stapten we uit en deden we een wandeling aan de basis. Daar konden we grotten zien (en soms erin lopen) die vroeger van belang waren voor de Aboriginals. Er stonden altijd bordjes met uitleg waar de grot voor diende of voor wie de grot was (mannen en vrouwen vaak apart). Er waren ook een aantal grottekeningen te zien, heel mooi allemaal.
Je kunt helemaal rond Uluru wandelen (zo'n 10km), maar daar hadden we geen tijd voor.
Jack reed ons met de bus naar de andere kant en daar deden we een wandeling samen met hem, waarbij hij nog meer legendes kon vertellen en uitleg geven over alle plantjes en bomen. We waren niet eens in een woestijn, zo bleek. Er viel te veel regen en dit was een semi-arid klimaat. Weten we ook weeral!
Volgende stop was aan het cultureel centrum waar veel uitleg te lezen was over de Anangu, de traditionele inwoners van het gebied. Er was ook veel kunst te zien die je dan kon kopen. Foto's maken was niet toegestaan, wat jammer was, want het was een mooi centrum met veel bijzondere verhalen.
De Anangu beheren mee het nationaal park en krijgen nog de kans om hun traditionele ceremonies te houden, dan wordt een deel van het park afgesloten. Toch wel goed dat hun cultuur zo deels bewaard blijft!

De laatste stop was een uitkijkplatform (die zijn er ook vaak langs de kant van de weg). Fototijd dus!!

Een beetje moe, maar wel onder de indruk, werden we 's middags terug afgezet op de camping.

Daar profiteerden we van het mooie weer door een hoop was te doen en een duik te wagen in het zwembad.
Later in de namiddag namen we de shuttlebus om nog een korte rondleiding te volgen in de tuin, waar we nog wat bijleerden over de plaatselijke flora. Daarna tracteerde Ria ons nog op een terrasje en na wat boodschappen doen, kookten we ons potje op de camping. Daarna op tijd ons bed in!

Vandaag, dinsdag, had ik verschillende opties op de planning gezet, maar door omstandigheden viel er weinig te kiezen. :-(
Het weerbericht kwam met een voorspelling rond 37 graden, wat betekende dat wandelen niet overal meer toegestaan was. We wilden nog de King's Canyon Rim Walk doen, maar dan moesten we daar voor 9u aan beginnen en dat was niet haalbaar (moesten er bijna 3u voor rijden). We besloten dan om terug naar het nationaal park te gaan en bij Kata Tjuta (the Olga's) te gaan wandelen, maar die langere wandeling bleek vanaf 11u afgesloten!
We konden nog wel naar een uitzichtpunt, maar niet verder, en daar hing inderdaad een bordje te flikkeren met 'track closed' erop!
Behalve de wandeling naar het uitzicht, was er nog een andere (korte) wandeling open.

Je kon het wel begrijpen want het was ook echt warm en er was weinig schaduw.

Anderzijds was Kata Tjuta wel heel mooi!
Rotsen vergelijkbaar met Uluru, maar veel grilliger en veel groener. Ik miste wel wat meer achtergrond over het belang van de rotsen voor de Anangu. Er werd niet meer gezegd dan dat het een soort heilige plaats was en de vraag om respectvol te blijven.
De uitzichten waren in ieder geval prachtig en de wandelwegen rotsachtig en avontuurlijk. Wel de moeite om te doen!
Vooral populair in de winter - we begrijpen waarom!

Daarna was het tijd om onze roadtrip te hervatten.
Ik had niks geboekt voor vannacht omdat we geen vaste planning hadden voor vandaag. We zouden dus maar zien aan welk roadhouse we waren in de avond.
Dat blijkt Kulgera te zijn en het is hier eenvoudig, maar heel proper. De winkel is uitgebreid en de diesel betaalbaar, meer moet dat niet zijn! lol
Ze hebben hier een dromedaris en wat emoes, dus nog gezellig ook.

Morgen rijden we naar het zuiden en passeren we de grens met ons vertrouwde South Australia!