australieavonturen...

 Josee heeft een SIM kaart van Telstra en nu zitten we hier van haar data mee te snoepen. :-)
(Telstra is de enige provider die buiten de steden nog wat netwerk wil aanbieden).

Maandagochtend hadden we al stukken die we moesten laten herstellen....
Wij hebben een luifel die je met een stok en een haak moet opentrekken en bij het eerste gebruik brak de haak af. Ook hebben we een plastieken hendel aan onze vliegendeur en die hendel had ook al de geest gegeven.
De hendel was niet het grootste probleem, maar zonder haak konden we onze luifel niet meer optrekken (hebben we geprobeerd op gevaar van amputatie van onze vingers). In plaats van dus 'echt' te vertrekken, reden we eerst terug naar onze startplaats... Gelukkig konden ze ons daar snel een nieuwe stok MET haak aanbieden en er was ook een handyman die rap wat schroefjes kwam aandraaien om die hendel te herstellen.
Hip hip en we konden vertrekken!!

Eerste bestemming was Kakadu National Park!
Onderweg stopten we aan een cultureel centrum en dat was een meevaller. Prachtige uitzichten en veel uitleg over de 'wetlands'!
Het was wel heel, heel heet - pfoe! Het was puffen en zweten!!
Onderweg zagen we nogal wat (roof)vogels in de lucht! De streek is gekend om z'n vogels en dat was prachtig om te zien al. Wel iets minder prachtig toen een vogel knal tegen de voorruit vloog, maar helaas onvermijdelijk. :-(

Uiteindelijk kwamen we dan in Kakadu, maar dat is dus echt een gigaaaantisch groot park. Ik had een lijstje van mogelijke wandelingen, maar het was later dan gepland (en heter dan gepland) en uiteindelijk deden we er maar eentje, de meest bijzondere (denk ik dan, haha). 
We reden naar Nourlangie om daar een tourtje te wandelen. Er is daar een grote rots middenin het anders platte landschap en dat was vroeger een belangrijke ontmoetingsplaats. Er zijn heel wat archeologische vondsten gedaan waarover je kunt lezen en er zijn talloze rotstekeningen te bewonderen.
Ik vond ze heel bijzonder, die tekeningen. Soms konden we wel beestjes (of mensen) herkennen, maar niet altijd. Sommige waren duizenden jaren oud, andere redelijk recent.
We deden nog een extra lusje naar een uitzichtpunt, maar voor echt ver te wandelen was het veel te heet en plakkerig.

Ik had graag in Kakadu overnacht, maar het was onmogelijk geweest om op voorhand iets te boeken. De campings werkten volgens een 'wie eerst komt, eerst maalt' systeem. Campings zijn er genoeg, maar ze zijn niet allemaal geschikt voor motorhomes. Ik had er uiteindelijk vier gevonden. Als ze alle vier volzet waren, hadden we een probleem.
Met enige spanning reden we naar de eerste kandidaat, hopend op nog twee plaatsjes.
Er was niemand.
Enigszins verbaasd kozen we dan de beste plekjes uitkiezen!
(later die avond kwam er nog een andere wagen bij)

Betaling werkte 'op goed vertrouwen' met geld dat via een enveloppe in een buis moest verdwijnen.
Er was nog een wandeling te doen, maar we hadden geen tijd en geen energie. Zomaar in de bosjes dwalen was geen optie, want er stond een bordje dat er krokodillen in het water zaten!!

Tijdens ons avondeten (belaagd door vliegen) hoorden we het rommelen in de hemel en we hoopten op een fris buitje, maar meer dan wat gedruppel kregen we niet.
We hoorden een dingo huilen!
Toch een beetje spannend hoor. Krokodillen, dingo's, onweer. Interessant sfeertje. :-)

Na een snikhete nacht (het koelde echt geen sikkepit) kwamen we op tijd uit ons bedje, want we hadden een tochtje op de Yellow Waters geboekt.

Nog een klein beetje rijden, maar dan waren we mooi op tijd ter plaatse. Even met de bus en daarna (met een man of twintig schat ik) de boot op. Onze aboriginal gids was een wandelende (varende) vogelencyclopedie.
Twee uur lang dobberden we over het water, op zoek naar bijzondere vogels. En vogels waren er genoeg!! Volgens onze gids waren sommigen echt zeldzaam en dat zullen we dan maar geloven, want voor ons was alles speciaal.
Krokodillen!! Het zat er echt vol mee! Geen nood, zei de gids, de krokodillen die je ziet, zijn niet de gevaarlijkste. Het zijn de kroks die je niet ziet.... Dus steek geen arm buiten boord want dan hebben we sebiet een hoop papierwerk te doen.

Onze gids was heel leuk en kon veel (en goed) vertellen. Verhalen over zijn cultuur, zijn familie, het land,... Echt fijn! En intussen maar foto's nemen van vogels en kroks.

Daarna bezochten we het nabij gelegen aboriginal centrum. Ook zeer interessant en weer een hele hoop bijgeleerd, genietend van de airconditioning.

We moesten nog een heel stuk rijden en dus trokken we weer op pad. Onderweg wilden we nog wat wandelen, maar ineens was daar regen, regen, regen.
Door tijdsgebrek en zonsgebrek werd het maar een klein tourtje, maar wel eentje met mooie uitzichten over Kakadu.

Buiten het park waren we vervolgens rustig aan het cruisen over de snelweg, toen er plots een kangoeroe overstak. Ik kon nog wel makkelijk remmen en Wouter en ik vroegen ons af wat dat beest nu midden in de dag zo actief was. Kangoeroes zijn normaal toch schemerdieren? We vonden het een beetje raar, maar ja, het was nu ook wat frisser en - *$#CRASH#$*. Ik had geen flauw benul van wat er gebeurde, een gigantsche knal tegen mijn deur en vanuit mijn spiegel zag ik een kangoeroe over de weg vliegen. IEK!!
Zo'n beest is toch nog wat anders dan een vogel. :-(
We zijn niet gestopt. De motorhome reed gewoon en ik zag het niet zitten om te stoppen. Wat zouden we doen als dat beest nog leefde?

Verderop moesten we pauzeren om te tanken en er zat echt een geweldige deuk boven het voorwiel. Dat was nogal een knal geweest!!
Ik denk dat we chance hadden (wij, niet de kangoeroe). Iets verder naar voor en hij had onder ons wiel gezeten en dan waren wij misschien naast de weg terecht gekomen. :(
Het hoort er een beetje bij zeker? Maar leuk was het niet. :(

We moesten nog wat kilometers doen en dat was uiteindelijk in de gietende regen over een stuk snelweg dat plots druk was.
De camping was er terug eentje in de bewoonde wereld en eenmaal ter plaatse was het gedaan met regenen dus dat was echt chance.
Minder chance was een elektriciteitsprobleem in de camper van Ria en Josee. De wagen was ingeplugd, maar was zich daarvan niet bewust. Geen enkel stopcontact werkte en de 'huisbatterij' geraakte leger en leger. Nog even en de ijskast zou de geest geven. Dit was een probleem dat dus zeker opgelost moest worden!

Vandaag, woensdag, begonnen we met een ontbijt in het restaurant van de camping. Lekker en uitgebreid!
Het oorspronkelijke plan was wandelen of kanovaren in Nitmiluk (waar we verbleven), maar door alle technische problemen moesten we dat plan aanpassen.

We reden naar de dichtsbijzijnde 'stad' Katherine, want daar hadden we netwerk.
We belden naar de technische dienst van de motorhomes met heel onze uitleg van botsende kangoeroes tot falende stopcontacten. Ze gingen voor ons een garage zoeken. We moesten wachten en het was iets frisser na de regen van gisteren, maar nog steeds warm genoeg.
Uiteindelijk belden ze ons terug met een adres en dat was gelukkig niet ver rijden. En tot onze stomste verbazing bleken de garagisten Belgen te zijn!! Een Vlaming en een Waal! Echt waar, Belgen vind je hier bijna nooit, maar hier waren er dus twee, met een reparatiedienst in Katherine!

Onze deuk vonden ze prima om mee rond te rijden, wat wij ook gedacht/gehoopt hadden.
Het elektriciteitsprobleem leek hun iets simpels wat ze op een half uurtje konden oplossen.
En al zaten we in een industrieterrein, ze wezen ons de weg naar aan cafeetje een paar honderd meter verder en daar konden we rustig in de schaduw zitten, genietend van een milkshake en dat maakte het wachten bijzonder aangenaam. :-)

We hadden gevreesd dat het organiseren van een reparatie een hele dag kon duren, maar uiteindelijk waren we 's middags weer op pad! Een meevaller!!
Na nog wat inkopen reden we verder zuidwaarts.

We stopten onderweg nog aan de Cutta Cutta grotten. Een beetje op goed geluk, want je kunt ze alleen bezoeken via een georganiseerde toer, maar er was 'plek zat' op de toer die juist ging starten. Hoera!
We dachten dat die grotten beter waren dan een wandeling, want een grot is lekker fris, maar nu was natuurlijk deze grot een 'warme grot'. Lol! Verderop was er een 'hot spring' en dat maakte de grot warm en vochtig - natuurlijk! Moeten wij weer hebben. 

Maar het was wel mooi hoor en we hadden weer een leuke gids.
Weer veel bijgeleerd over de plaatselijke fauna en flora en geologie!
Achteraf stonden we nog met de gids te babbelen en bleek dat ze binnenkort gaat backpacken in Europa. Ja natuurlijk moesten we haar overtuigen de grotten in Belgenland te bezoeken! :-)

We deden nog een korte wandeling (maar het was te heet, echt te heet) en daarna reden we verder.

Ik had een camping in gedachte, maar ik had 'm niet kunnen boeken. Ze deden niet aan boekingen, hadden ze mij gezegd, maar ze dachten nog wel plaats te hebben in oktober. "Dat is buiten seizoen, dat is te heet," hadden ze aan de telefoon gezegd een paar weken geleden. Nu intussen begreep ik dat!!
Er was dus inderdaad wel plaats voor ons rare rondtrekkende mensen in de lente.

We zitten hier aan Elsey nationaal park en hier hebben ze ook een hot spring!
Je kunt er zwemmen, dat is pas een activiteit voor een dag als vandaag! Het water was heel helder, maar wel diep. Een aantal mensen die vertrokken, gaven de kinderen hun 'noodles' (je weet wel, van die lange buizen waarop je kunt drijven). Dat was een prima idee, want anders hadden ze niet echt van het water kunnen genieten. 
Er zat een stroming op het water en dat was ideaal om dan met zo'n noodle rustig te dobberen van de ene plaats naar de andere en dan via het wandelweggetje terug te komen.
(Interessant gegeven, ook hier stond een bordje dat het gebied soms bewoond werd door krokodillen en met de vraag... om de krokodillen gerust te laten ... ???)

Na ons zwempartijtje gaven we de noodles door aan andere mensen met kinderen en was het tijd voor ons avondeten.

De camping hier heeft prima voorzieningen, maar is alle plaatsjes zijn in het bos en er is geen verlichting. Iedereen verdwaalt hier 's avonds. lol!

Morgen een lange rijdag, op weg naar Tennant Creek!