van het museum naar een dessertenrestaurant

 Joachim wilde nog eens naar het South Australian Museum in Adelaide en dat hebben we dan gisteren (dinsdag) gedaan. In zijn herinnering stond het er vol dinosaurussen, maar dat was helaas een tijdelijke tentoonstelling die al lang weer weg was.
Deze keer was er een tijdelijke expositie met als titel Thin Ice en dat ging over een expeditie naar de Zuidpool van Ernest Shackleton. Die liep bijna verkeerd af, maar kwam na een heroische reddingsmissie toch nog in orde. Wikipedia weet er weer alles over.

Het was een voorstelling helemaal in VR, dus met zo'n speciale bril. Zeker de moeite!



Daarna hadden we nog even tijd voor het museum zelf en we hebben dan vooral rondgehangen in de zalen met fossielen.




Vandaag was het Australia Day!
Of Invasion Day - het is maar hoe je het bekijkt.

's Morgens heb ik mijn eerste triatlon gedaan! (en even tussen haakjes, het is ontzettend raar om triatlon zonder h te spellen, haha)
Ik wilde dat graag eens doen, in plaats van alleen maar te lopen, en na lang twijfelen had ik mezelf dan toch maar ingeschreven. Er waren drie races, een korte, een gemiddelde en een lange.  Veiligheidshalve had ik de korte gekozen, wat trouwens ook de minst populaire was. Waarschijnlijk doen veel mensen die afstanden al slapend. Honderd meter zwemmen, 6,5km fietsen en 1,8km lopen.

Ik was zo hard aan het piekeren over de temperatuur van het water dat ik uiteindelijk de start miste, haha. Ik was nog naar de groep aan het waden toen er 'start' werd geroepen, oeps!
Maar stukje bij beetje kon ik nog heel wat volk inhalen. Ik had me zenuwachtig gemaakt over de transities omdat ik niet goed wist hoe dat allemaal zou werken, maar het ging supervlot en het eindresultaat was dat ik netjes in de middenmoot eindigde (hoe goed zou het geweest zijn als ik nu normaal was gestart?? haha)
Het was een leuke ervaring en ik ben supertrots dat ik het geprobeerd heb en dat het nog goed ging ook. :-)

In de namiddag stond er dan iets totaal anders op het programma: de eerste covidprik van ons mannen!

Ik was heel blij dat ik ze nog had kunnen inboeken, want eenmaal dat de boekingen voor de kinderen geopend werden, geraakten ze heeeel snel opgevuld!
De prikken worden hier gegeven bij huisartsen, apothekers en vaccinatiecentra en wij gingen naar zo'n vaccinatiecentrum. Het was niet zo'n groot centrum en het was allemaal prima geregeld. We hadden het papierwerk van te voren online kunnen doen, dus was het gauw aanmelden en dan maar heel even wachten. De verpleegster haar eerste vraag was of de kinderen een lolly wilden of lieper een Zooper Dooper (dat is een populair waterijsje). Ons mannen aarzelden geen seconde en lieten meteen hun favoriete smaken weten... Terwijl ze dan hun ijsje hadden, beantwoorden we nog wat standaardvraagjes en dan was het priktijd. Het ging supervlot!
Nog even vijftien minuutjes wachten en we konden beschikken. En dat wachten overal ging des te gemakkelijker door twee cliniclowns die er rondliepen. Die mannen liepen onvermoeibaar heen en weer, strooiend met grapjes en onnozelheden. Ons kinderen vonden ze geweldig. In het begin zag je Benjamin en Jonathan met hun ogen rollen, zo van "wij zijn hier te oud voor hoor" maar uiteindelijk lag vooral Jonathan constant in een deuk.
Dus lurkend aan een ijsje en lachend met clowns, valt zo'n prikje helemaal mee.



Nadien hebben wij de mannen ook nog getrakteerd op iets lekkers. (De redenering dat het eigenlijk niet meer hoefde omdat ze al iets lekkers gehad hadden, ging niet op, want "dat was tijdens de prik en niet na de prik" zoals Joachim wijsneuzig verklaarde).

Als je ooit in het land van Oz bent en je wil een decadent dessert eten, dan is St Louis de aangewezen plek. Er is sinds kort een filiaal geopend in Mawson Lakes en de kinderen hebben al verklaard dat ze er elke dag willen gaan eten...