bossen, sinkholes en possums

 Zaterdag deden we wat meer uitstapjes met de auto.
Allereerst naar de multicache waar we de dag voordien te tam voor waren geweest. Dankzij de informatiebordjes hadden we nieuwe coördinaten gevonden en daar gingen we dus die geo cache zoeken. Helaas brachten de coördinaten ons naar een eenvoudig paaltje langs de kant van de weg en daar was geen cache in/op/naast/tegen te vinden. Over een cijfer hadden we getwijfeld, dus enkele graden verder gingen we nogmaals zoeken, maar weer niks.

Een beetje verslagen besloten we dan verder te rijden naar de tweede bestemming van de dag, Telford Scrub Conservation Park.
Dit was een klein, maar leuk bos. We deden er een korte wandeling die gedeeltelijk over een verhoogde constructie ging, dat is altijd leuk.

's Middags gingen we in ons huisje eten en ik probeerde dan opnieuw de juiste coördinaten te vinden voor die cache. Gelukkig had ik in al mijn voorzienigheid *kuch* ervaring met eerdere fouten *kuch* foto's getrokken van alle informatiebordjes en na even zoeken zag ik dat we ergens verkeerd geteld hadden en kwam ik op nog andere coördinaten uit.

Na het middageten gingen we dan daar kijken en ja hoor, de cache werd gevonden!
Al die moeite om je naam op een verborgen papiertje te zetten.... zo gaat dat nu eenmaal.

Met hernieuwde moed reden we naar onze volgende bestemming en dat was Penambol Conservation Park. Daar wilden we het Caroline Sinkhole zien en de Wombat Walk doen.

En daar kregen we voor het eerst ruzie met de GPS van de auto.
Na een korte rit over de gewone asfaltweg, wilde de GPS ons een of ander obscuur grindweggetje op sturen. Het zag er zelfs niet uit als een openbare weg, meer iets voor werkverkeer en dus reden we verder. Doch de GPS bleef erbij dat we ergens naar rechts moesten op een zandweg en bij elk klein zijweggetje dat we voorbijreden ging hij dan maar herberekenen. We haalden google maps erbij en die beweerde dat het zou kunnen, dus uiteindelijk reden we toch maar een grindweg op.
Na korte tijd zagen we een wegwijzer naar het park, dus dat was bemoedigend, alleen bleek het al gauw bij 1 wegwijzer te blijven.

Na veel gehobbel en geschud vonden we nog een bord dat beweerde dat we bij Penambol Park waren, maar verder stond er niks. Geen bordje over de wandelingen, geen wegwijzers, nul.
Er leek wel iets van parking te zijn dus we stapten uit en daar bleek plots het Caroline Sinkhole te zijn!!
Dat was best groot! Er was een platform zodat je van bovenaf kon kijken en dat was chic.

Helaas was dat alles wat we vonden, want er waren geen wandelwegen of wijzers naar wandelwegen. En natuurlijk was er geen internet om iets op te zoeken.
Geen geluk met de Wombat Walk, ook geen geluk met wombats - wel veel geluk met wombatkaka. Niet dat wij zo'n uitzonderlijke sporenzoekers zijn, maar die dingen zijn kubusjes, dus makkelijk te herkennen. Ze lagen er met hopen, je kon er een huisje mee bouwen, maar de beesten zelf zaten verstopt.

In de overtuiging dat de echte ingang van het park aan de andere kant lag, reden we verder over de grindweg. Die veranderde echter al gauw in een zandweg en nadien in gewoon wat karresporen. Onze GPS beweerde dat alles koek en ei was, google maps dacht dat we in de brousse zaten. In ieder geval was ik blij toen we uiteindelijk terug bij een asfaltweg uitkwamen! Onze auto kan wel iets, maar is geen 4x4!

We probeerden dan rondom te rijden en een andere ingang te vinden, maar het enige wat we vonden waren wegwijzers naar een ander sinkhole. Hells Hole! Waarom ook niet.
Terug een grindweg op en al gauw was er een ruime parking met nog meer auto's. Hells Hole had duidelijk meer aantrek.
Dit sinkhole was kleiner van omtrek, maar dieper, en er stond water in. Het leek heel donker. Ook hier was een platform gebouwd boven het sinkhole zodat je recht naar beneden kon kijken, maar deze keer was het volledig afgesloten, zoals een kooi, zodat niemand het in zijn onzalige hoofd zou halen om naar beneden te springen voor een duik. 
En plots zagen we daar... zwemmend in het water... een slang!!!! Jaaaaah, onze (niet Wouters) eerste echte wilde slang! Kronkelend door het water, heel bijzonder.
Dat maakte alles goed!!

We deden nog een korte wandeling en daarna reden we terug naar Mount Gambier.
Behalve het blue lake is er nog een ander meer met een toren en een parkje. Daar wilden we heen, maar helaas was de weg afgesloten. Er was pas een bosbrand geweest en de wandelwegen waren nog niet veilig genoeg. Helaas geen geluk.

Dan reden we maar naar Umpherston Sinkhole, dat is een sinkhole in het midden van de stad. Heel groot en heel mooi aangelegd met een tuintje erin.
Je kunt er possums voederen, maar het was duidelijk nog veel te licht en geen enkel beestje liet zich zien.

We doodden de tijd met een lekker ijsje en omdat het toen nog steeds niet donker was, gingen we maar even terug naar ons huisje.
Om half 9 's avonds ging de zon onder en toen reden we terug naar Umpherston, een zakje met groentes in de rugzak.

Het is echt een lokale attractie, de possums eten gaan geven, dus het leek ons de moeite, maar we wisten niet zeker wat we moesten verwachten. Naar het schijnt waren ze erg benaderbaar, maar het blijven natuurlijk wilde dieren.
Het was donker eer we terug in het sinkhole waren en er was wel wat verlichting, maar niet zoveel. Al gauw vonden we heel wat possums die uit de gaten in de wand kwamen gekropen. Nog meer families waren er om wat fruit en groentes uit te delen en die possums wisten het duidelijk!!
Sommige waren heel verlegen en schichtig, maar andere kwamen heel nadrukkelijk snuffelen en namen het eten aan uit je hand. De durvers lieten zich ook aaien of kropen bij mensen over hun arm.
Ze waren duidelijk gewend aan mensen en zolang je maar niet begon te gillen, bleven ze gewoon zitten en eten.

Het was bijzonder en leuk om te doen!

Ik weet niet wat een possum in het Nederlands is. Het is in ieder geval een buideldiertje, een buidelrat is m'n beste gok. Ik zou zeggen, zoek het uit en maak me wat wijzer. :-)