blije nieuwtjes

 Zondag... heeft Benjamin zijn diploma van de eerste zwemgroep verdiend! Dus hij gaat volgende week naar een nieuwe groep.

Maandag... konden alle 16-plussers een afspraak boeken voor een covid vaccin. Tot nu toe was het alleen voor 40-plussers of voor mensen met een bepaalde aandoening of in bepaalde beroepen. Vanaf nu dus voor iedereen. De website om een afspraak te maken crashte volledig.

Dinsdag... kregen we bericht dat de migratieagent onze visumaanvraag heeft ingediend!! Dat kwam als een verrassing want ik dacht dat hij nog bezig was met de nominatie van de praktijk in orde te krijgen, maar dat bleek dus al geregeld. Nu moeten wij allen op medisch onderzoek als volgende stap. Spannend!

een groot gemis

Je kunt veel positieve dingen zeggen over dit land, maar NIET dat er goede chocolade in de winkelrekken ligt. Ik heb al alle merken geprobeerd - ook de hele dure - maar alles smaakt naar suiker en niet naar chocolade. Heel erg triestig.
Intussen is het al 2 jaar en 4 maanden geleden dat ik nog Belgische chocolade gegeten heb. Ook heel erg triestig.

Gelukkig zijn er barmhartige zielen op deze aardbol en ik heb voor mijn verjaardag een pakket Cote d'Or gekregen! Helemaal vanuit het apenland, doorheen de douane, recht in mijn armen.

Zo meteen, op vrijdagavond na de werkweek, mijn allereerste stuk.

TV uit, telefoon uit. Hier ga ik van genieten.

al die verspilde jaren op unief

 "Ja, dokter, je zult deze vraag al wel vaker gehad hebben [om eerlijk te zijn ben ik de tel helemaal kwijt] en ik wil echt wel gevaccineerd worden voor covid, maar echt NIET met dat van AstraZeneca. Is er geen manier om die spuit van Pfizer te krijgen?"
Vervolgens ben ik tien minuten bezig om deze dame uit te leggen dat het niet is omdat haar grootvader zijn tenen geamputeerd werden door een uit de hand gelopen suikerziekte, dat zijzelf een verhoogde kans heeft op de beruchte bloedklonters. Tevergeefs.
Nadat we zijn overeengekomen dat we elk bij onze mening blijven, heeft ze een andere vraag. Ze wil dat ik een bepaald medicament voor haar voorschrijf om haar cholesterol te verlagen, ook al zijn haar bloedresultaten nog niet eens gekend.
Het is iets nieuws en ik heb er nog nooit van gehoord. Ik leg dus uit dat ik het niet zomaar kan voorschrijven, maar eerst moet checken of het wel veilig en geschikt is voor haar.
Het antwoord: "Natuurlijk is dat een goed medicijn. Ik heb dat immers op tv gezien!"

Mijn diploma is op sommige momenten echt geen sh*t waard.

The census

 Eerst zagen we reclamespotjes op tv en nadien verscheen er een brief in de bus. Intussen volgden er nog meer spotjes op radio/tv en artikeltjes in het nieuws - deze keer ook vergezeld met waarschuwingen over boetes bij laattijdig indienen.
Morgen is de grote dag, de dag van the census.

Een volkstelling! The Australian Bureau of Statistics doet dit kennelijk elke vijf jaar. 
We kregen dus een brief in de bus met een code en instructies om online de census in te vullen. Een aanvraag voor een papieren versie is mogelijk (en wordt kennelijk naar sommige adressen sowieso gestuurd).
De grote dag is 10 augustus, maar je kon de vragenlijst eerder doen (we deden ze vandaag) met dan in gedachten hoe 'de situatie' is op 10 augustus.

Ik stel me heel veel vragen bij de garantie op privacy. Als de brief op ons adres komt, met een unieke code om in te loggen en ze vragen vervolgens alle namen van bewoners - dan weten ze volgens mij alles?
En meer dan alles.
Vragen over afstamming, taal die thuis gesproken wordt, religie (als iemand mij even kan uitleggen waarom 'atheisme' onder 'other' valt en niet gewoon 'no religion' is), educatie, werk, loon, aantal auto's voor de deur, aantal slaapkamers in het huis. En dan vooral die vragen over het werk waren eindeloos, echt eindeloos. Ik werd er chagrijnig van.

Dit is dan zogezegd HET moment om te weten 'waar het land staat', hoeveel mensen er zijn en hoe ze zich cultureel identificeren, maar het gros van de vragen zijn economisch gericht. Ze willen eerder weten 'waar het geld zit'.
Wat een gemiste kans om te peilen naar mentaal welzijn of tevredenheid over de politiek of toekomstdromen of zelfs naar de vaccinatiebereidheid.

Het invullen van de census is verplicht en er staan boetes op nalatigheid. Als tijdelijke visumhouders kleuren wij natuurlijk netjes binnen de lijntjes.
Op het eind kwam de vraag of de data met naam en toenaam gepubliceerd mochten worden na 99 jaar. 
Ik vond het heel optimistisch om te veronderstellen dat al de data na 99 jaar nog niet gehackt zouden zijn. Heb toch maar 'no' aangeklikt.

winterwandeling met caches

 Het was hier een schitterende winterdag met 18 en de zon, dus zijn we in de namiddag nog eens gaan wandelen. We gingen naar Para Wirra waar we al vaak geweest zijn, maar het blijft daar goed.
Er liggen daar nog meerdere geocaches die we nog niet geprobeerd/gevonden hebben en daar wilden we nu een paar van doen. Rond een kleine wandeling vlakbij de speeltuin lagen er drie, dus dat was perfect.

De eerste cache lag zo'n 18 meter van het pad ergens in de struiken en tot onze stomme verbazing hadden de kinderen er geen zin in. Ze bleven maar rondhangen bij het wandelweggetje, met stokken in het water prodden, en gingen niet mee de struiken in. Wouter vond uiteindelijk de cache en ietwat teleurgesteld wandelden we verder. Wat hebben wij nu voor kinderen die niet eens van het pad willen afwijken??
Tweede cache, die lag ook van de wandelweg af. Niet gewoon in de bosjes, maar ergens tussen de stenen aan de rand van een klif. En - natuurlijk - nu wilden de kinderen mee zoeken. Vol bravoure klauterden ze mee naar beneden en van hoogtevrees hadden ze duidelijk geen last.
Mijn moederhart kon het niet te lang trekken en uiteindelijk gaven we het zoeken ook vrij snel op zodat we de mannen terug op het veilige wandelpad konden jagen (en de GPS hielp ook niet mee die door een slechte verbinding niet beter wist dan "je bent nu ergens in Australia")
De derde cache lag dan gelukkig vlakbij het pad en die vonden we (Benjamin) zonder drama's.

Na wat speeltijd in de speeltuin deden we verderop in het park nog een cache, onze teller staat nu op 110. *trots*

Naar goede gewoonte hebben we onderweg ook emoes en kangoeroes gezien (eentje met een heel kleine joey!) en wat dat betreft stelt Para Wirra echt nooit teleur.

libelle 2

 Ongeveer twee jaar geleden deed de Libelle een online reeks over "Lezeressen in het buitenland" en via-via verscheen er ook een artikeltje over onze verhuis naar Australia online. (Ik heb nooit een abonnement op Libelle gehad, maar ik bekeek het wel eens in een wachtzaal of zo, dus dat telt toch wel als lezeres)

Een paar weken terug kreeg ik een email van dezelfde journaliste dat ze een reeks deden over "corona in het buitenland" en of ik daarover wat vragen wilde beantwoorden. Dat deed ik met plezier, al werd er op mijn eigen vraag waar ik het artikel online kon vinden, geen antwoord gegeven.

Gelukkig zijn er oplettende lezeressen - dank u Valerie! - die het artikeltje prompt vonden in de echte Libelle, niet online.
Het is maar een klein stukje tekst, geen nood voor wie het mist, maar mocht je over een paar maanden een beduimelde Libelle van deze week in de wachtzaal vinden, dat stukje over corona in het buitenland kan als een bekend verhaal in de oren klinken. :-)