Groetjes uit Port Wakefield

Half de nacht was het nog flink aan het plenzen en zelfs in de ochtend regende het nog. Ik had al geen goesting meer om uit bed te komen... Terwijl we zaten te ontbijten verscheen echter een zonnetje en zelfs een regenboog! :-)
Het klaarde op en dan besloten we toch de wandeling te doen die we normaal gisteren hadden gedaan, een korte wandeling met look outs.
Eerst liepen we even over de jetty en we vergaapten ons aan ruines net aan de kustlijn. De kolonisten hadden geprobeerd een welvarende stad van Stenhouse Bay te maken door er gips uit de grond te halen. Het was gelukt, eventjes, en toen wilde niemand nog gips hebben en trok iedereen weer weg uit Stenhouse Bay. De overheid kocht de gebouwen op om er ruines van te maken om het park wat op te fleuren.

De wandeling liep dan tussen wat ruines door afgewisseld met uitzichten over zee. Heel mooi!
Er lag onderweg een geo cache! Ik was al trots op mezelf dat ik 'm in al mijn voorzienigheid offline beschikbaar had gemaakt ... Konden we het ding niet vinden!
Ergens in een struik - het stond daar vol struiken. Niet bij het mierennest - helaas veel mierennesten.
Heel jammer want we zaten in een 'goeie run' maar het lukt nu eenmaal niet altijd.

Verder was de wandeling winderig, maar wel mooi. Wij stonden ons al gauw te vergapen aan alle prachtige bloemen, blij dat we hier in de lente waren, en toen stond er een informatief bord "Deze bloemen werden hier geplant door de kolonisten in hun tuintjes en zijn niet inheems. Helaas woekeren ze over de hele streek als onkruid." OK, dan maar geen foto van de bloemen. *lol*

Na de wandeling reden we nog verder door Innes National Park. Veel dingen zijn alleen te bezichtigen met een 4x4 met uitzondering van een vuurtoren op West Cape.
Er was een mooi 360 graden uitkijkpunt en ook een korte wandeling rondom de vuurtoren. Nu waren we bovenaan kliffen en was het daar heel, heel winderig en al gauw zaten we met erg bange kinderen en moesten we terugdraaien.
Gelukkig was er ook een mooi uitkijkpunt in de luwte (met een geo cache die we vonden!!) dus het was uiteindelijk toch de moeite.
We wilden nog even afdalen naar het strand, maar net op dat moment struikelde Joachim en hij haalde zijn knie open aan de steentjes. Groot drama, want er was bloed te zien. Ik was niet voorzien op pleisters, maar ik had wel compressen en wat tape die ik soms voor mijn hiel gebruik als ik ga lopen, dus hebben we zo maar iets geimproviseerd. Het bloed uit beeld en de knie voelde al meteen een pak beter.

Daarna hadden de kinderen geen zin meer in strand, maar wilden ze hun spelconsoles bovenhalen want ze wisten dat we weer een eind moesten rijden. (Het laatste half uur waren alle batterijen plat, helaas.)
Onderweg stopten we nog voor een late lunch en in de namiddag waren we dan hier in Port Wakefield.

We hebben hier een leuke camping, klein maar heel erg netjes. Net naast de camping ligt de gemeentelijke speeltuin dus dat is handig, haha. Er loopt hier ook water waar gezwommen mag worden maar het is nog wat frisjes. Gelukkig is het al wel droog.
Op een boogscheut van de deur is er een geo cache die we ook nog even gingen zoeken. Sommige geo caches zijn heel mini, maar andere zijn wat groter en daar zitten dan soms speelgoedjes in. De bedoeling is dan natuurlijk om te ruilen met een ander speelgoedje. Vaak een aartsmoeilijke opgave. Iets meenemen is altijd leuk, maar iets achterlaten is ZO moeilijk... Deze geo cache was wat groter en we vonden...  enkele pleisters!!! Wat een toeval! :-D

Onze motorhome staat nu vlakbij de kampkeuken en omdat het zo kalm is (vooral oude mensen heb ik de indruk) hebben we het hele ding voor ons alleen. Een nette keuken, een piano (...?), een dartsboard, een tv... Allemaal voor ons.
Deze kleine camping lijkt dus een beetje op een luxe resort. :-)