We hadden niet zo'n beste nacht met veel lawaai van andere kampgangers. Niet dat mensen echt de boel op stelten zetten, maar op een of andere manier was het nooit echt stil. En de geur van de kampvuren bleef nogal hangen.
Dit in combinatie met rijen voor de WC's in de ochtend maakte dat we blij waren weer te vertrekken. Eruit geraken was nog een uitdaging met mooie slalombewegingen tussen de talloze bomen, willekeurig geparkeerde auto's en rennende kinderen, maar het lukte.
Terug zuidwaarts deze keer, weg uit de Flinders Ranges. Onderweg zagen we nog rode stofwolken aan de horizon, heel bijzonder. Verder was het landschap uitermate saai.
Net na een klein dorpje Quorn zagen we een trein rijden en het leek best een antiek ding (oude roestbak) en plots zaten de bermen vol mensen met hun fototoestel in de aanslag, zeker in de buurt van houten bruggetjes. Treinspotters! Kennelijk was het echt een bijzondere trein. Ik weet er verder allemaal niks van, maar wij hebben hem dus ook gezien. :-)
Kort na de middag waren we in Port Augusta en plots waren er twee rijstroken per richting!! Wow, dat was terug aanpassen hoor.
We stopten bij een supermarkt omdat we bijna geen koeken en chocolade meer hadden en nadien reden we naar de botanische tuin. We aten boterhammetjes in onze motorhome en toen ontdekte ik dus tot mijn blijdschap het internet.
Wat ik het meest gemist had na drie dagen offline te leven.... het weerbericht!!
En het zag er meteen niet goed uit want ze voorspelden regen...
We gingen toch met goede moed in de botanische tuin wandelen, maar we waren net op een uitkijkpunt toen het dus effectief begon te regenen. Bummer. We zijn dan in flinke tred maar weer naar de uitgang gewandeld. Onderweg hebben we nog wel een geo cache gevonden!!
Jah, ik wil niet weten hoeveel we er de laatste dagen gemist hebben… Je kunt de co-ordinaten gewoon downloaden zodat je ze offline beschikbaar hebt, maar dit moet je plannen en ik had daar als groentje niet aan gedacht. Helaas. Het is gewoon een leercurve, zullen we maar denken.
Het is wel bijzonder hoe zo'n geo cache de perceptie van de kinderen verandert… Daarstraks ook: "Kom, jongens, hier is een lookout! Stappen jullie mee uit om te kijken?"
Reacties: Nee... bwoa… ik ben bezig (met de Gameboy)… ik kijk wel uit het raam… zucht… moet het echt?
Ik: "Er ligt daar ook ergens een cache..."
Reacties: Ik kom!! Ik ook!! Wacht op mij!!
De wereld heeft weer zin.
Eenmaal op de camping was de regen voorbij, hebben de mannen nog in de plaatselijke speeltuin gespeeld en heb ik hier de was gedaan. Er dreigde een nijpend tekort aan onderbroeken.
Ik heb ook nog met mijn ogen gerold over de covidmaatregelen hier. Er zijn zes douches, hebben ze er drie van afgesloten, idem voor de WC's. Wegens covid. Want... kennelijk krijg je dat als iemand het douchehokje naast jou gebruikt. Ook al zit er een muur tussen, het is minder dan een meter afstand he. En dat mensen dan (misschien) op een hoopje in de gang wachten, is bijzaak.
Vraag me af of dat iets van de overheid is of van de camping, ik had het in ieder geval nog niet eerder gezien.
Tegen de avond begon het weer flink te plenzen.
Nadeel: regen. Voordeel: geen muggen.
Morgen wordt het weer droog.
Weet ik nu dankzij mijn favoriete website.
We stopten bij een supermarkt omdat we bijna geen koeken en chocolade meer hadden en nadien reden we naar de botanische tuin. We aten boterhammetjes in onze motorhome en toen ontdekte ik dus tot mijn blijdschap het internet.
Wat ik het meest gemist had na drie dagen offline te leven.... het weerbericht!!
En het zag er meteen niet goed uit want ze voorspelden regen...
We gingen toch met goede moed in de botanische tuin wandelen, maar we waren net op een uitkijkpunt toen het dus effectief begon te regenen. Bummer. We zijn dan in flinke tred maar weer naar de uitgang gewandeld. Onderweg hebben we nog wel een geo cache gevonden!!
Jah, ik wil niet weten hoeveel we er de laatste dagen gemist hebben… Je kunt de co-ordinaten gewoon downloaden zodat je ze offline beschikbaar hebt, maar dit moet je plannen en ik had daar als groentje niet aan gedacht. Helaas. Het is gewoon een leercurve, zullen we maar denken.
Het is wel bijzonder hoe zo'n geo cache de perceptie van de kinderen verandert… Daarstraks ook: "Kom, jongens, hier is een lookout! Stappen jullie mee uit om te kijken?"
Reacties: Nee... bwoa… ik ben bezig (met de Gameboy)… ik kijk wel uit het raam… zucht… moet het echt?
Ik: "Er ligt daar ook ergens een cache..."
Reacties: Ik kom!! Ik ook!! Wacht op mij!!
De wereld heeft weer zin.
Eenmaal op de camping was de regen voorbij, hebben de mannen nog in de plaatselijke speeltuin gespeeld en heb ik hier de was gedaan. Er dreigde een nijpend tekort aan onderbroeken.
Ik heb ook nog met mijn ogen gerold over de covidmaatregelen hier. Er zijn zes douches, hebben ze er drie van afgesloten, idem voor de WC's. Wegens covid. Want... kennelijk krijg je dat als iemand het douchehokje naast jou gebruikt. Ook al zit er een muur tussen, het is minder dan een meter afstand he. En dat mensen dan (misschien) op een hoopje in de gang wachten, is bijzaak.
Vraag me af of dat iets van de overheid is of van de camping, ik had het in ieder geval nog niet eerder gezien.
Tegen de avond begon het weer flink te plenzen.
Nadeel: regen. Voordeel: geen muggen.
Morgen wordt het weer droog.
Weet ik nu dankzij mijn favoriete website.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten