broem broem

Gisteren zijn we de hitte nog eens ontvlucht... in een museum. :-)

We zijn naar het national motormuseum geweest hier in de heuvels van Adelaide. Het ligt in bosbrandgebied, maar de zone was blauw (dus niks dringend (meer) aan de hand) dus dat leek in orde. Ik had nog wel even gebeld om te dubbelchecken dat ze open waren. Uiteindelijk hebben we niks van de bosbranden gezien (of geroken).

Het was een leuk museum. Heeeeeeel erg veel auto's natuurlijk in alle soorten en maten. Vooral veel Holdens (Aussie merk). Veel verhalen over het rondrijden in de outback wat altijd wel bijzonder is om te lezen.

Er was een hoekje met allemaal elektronische spelletjes om gratis te proberen en dat was natuurlijk het beste onderdeel van het hele museum, maar de jongens leken de rest toch ook de moeite te vinden. :-)

 

 

thongs!

Het is hier even wat frisser (normaal warm) geweest, maar nu gaan de temperaturen weer de hoogte in. Dat heeft ervoor gezorgd dat Wouter weer een belangrijke stap gezet heeft richting integratie.

Wat het vrijetijdsschoeisel betreft voor mannen is het hier heel eenvoudig:
- ga je hiken: stevige stapschoenen
- alle andere gelegenheden: flipflops

Zelfs in barre winterkoude (15 graden) zijn flipflops de norm.

Na twee jaar wanhopig op zoek te zijn geweest naar mannensandalen is Wouter dan toch overstag gegaan en kocht hij….

Kerstmis aan het strand

Fijne feestdagen allemaal!

afgevinkt op onze checklist

Je hebt niet ECHT in Australia geleefd als je niet minstens 1 keer bent ge-evacueerd voor een bosbrand, right?

Vrijdag was dus onze tweede verjaardag hier en het was langs alle kanten aangekondigd dat die dag het hoogtepunt van de hittegolf zou worden, heel erg winderig en dat het brandgevaar dus 'catastrofaal' zou zijn. Ik reed naar het werk en langs de snelweg flikkerden de borden weer met 'activate your bushfire survival plan' en op de radio werd gezegd 'als je in risicogebied woont en in je survival plan staat om te vertrekken, vertrek dan nu'. Op dat moment in de ochtend was er nog geeneens iets gaande.

Nu is er maar een echte grote stad in Zuid-Australia en dat is Adelaide. Daarrond zijn dan alle suburbs en dat deint zo stilaan uit naar Nergens. Wij wonen op 20 minuten rijden van het centrum dus we zitten nog stedelijk. Mijn werk is nog een half uur verder naar het noorden, dus dat is al meer marginaal. (in alle betekenissen van het woord, haha)

Ik was vrijdag gewoon aan het werk en vlak voor mijn middagpauze had ik nog iemand die een verdacht huidvlekje liet wegnemen. Ik wilde de mens juist in de behandelkamer roepen, toen een van de verpleegsters zei: "ik weet niet of je daaraan nog moet beginnen, want wij moeten eigenlijk evacueren."
Oh ja?
Bleek dat er in de wandelgangen enorme discussie was over wat er nu moest gebeuren. De ene persoon van het management zei 'praktijk sluiten' en de andere persoon zei 'het is hier veilig'. De ene zei 'de radiologie van hiernaast is al dicht en leeg' en de ander zei 'nou, de supermarkt hier is toch nog open'.
Mensen zijn onvoorstelbaar. Wie dan de moeite deed om even op de website van de brandweer te kijken, las het volgende voor onze regio:
You are in danger. Take shelter in a solid building. Do not leave or enter this area in a vehicle or on foot. It is too late to leave as the roads will not be safe.
Conditions are dangerous and firefighters are now unable to prevent the fire spreading. Shelter before the fire arrives as heat can kill you well before the flames reach you.

Ik heb mijn best gedaan de waarschuwing terug te vinden en volgens mij staat ze in deze link.

Wat maakt het dan uit wat de 'radiologie van hiernaast' of 'de supermarkt hier' dan doen? Inpakken en wegwezen. Allee, dat mocht eigenlijk niet meer vanuit het rode gebied (waar wij zaten), maar we zaten helemaal in het zuidelijk deel van het rode gebied en ik moest nog verder naar het zuiden, dus ik ging het er toch op wagen.
Naar het schijnt was de snelweg afgesloten, maar ik hoopte dat dat alleen in noordelijke en niet in zuidelijke richting zou zijn. Dus toch maar de auto in (met hartkloppingen - geef ik toe) en naar de snelweg gereden. Van brand/rook niks te zien, maar het was wel snikheet en het waaide keihard en de lucht had zo'n oranje stofkleur. Er stond een hele rij auto's in de andere richting aan te schuiven en ik hoopte dat ik geen u-bocht zou moeten maken, maar ik had geluk. De snelweg in zuidelijke richting was gewoon open.

Zonder ongelukken thuis geraakt en mijn weekend begon dus wat vroeger dan verwacht. Thuis heb ik dan regelmatig online gekeken en de website van de brandweer ontplofte gewoon van de waarschuwingen in alle gradaties van dringendheid. Letterlijk, want op gegeven moment crashte de website.
Er waren nog wat kleine brandharen ook hier in de buurt, maar het grootste drama bleek al gauw in de heuvels van Adelaide te zitten.

Nu is het intussen zondagavond. De temperatuur heeft een flinke duik genomen (wij vinden 25 graden nu plots IJSKOUD) en alle branden zijn 'onder controle' maar daarom dus nog zeker niet geblust. Zelfs de grasbrand vlakbij het werk is nog steeds gaande. Wij gingen normaal morgen nog een kerstparade spelen in de heuvels, maar die is logischerwijs afgelast.
Gisteren hadden we nergens echt last van, maar vandaag hangt hier al de hele dag een verschrikkelijke brandlucht. Het stinkt enorm en irriteert ogen en keel. Er was weinig blauw aan de helemaal te zien, vooral oranje smog. Morgen zou het nog steeds zo zijn, daarna zou het opklaren.

Het was hier dus een spectaculaire tweede verjaardag.

Evacueren voor een bosbrand: check.

(foto getrokken door Jason Berman - kameraad van Wouter die vrijdagavond vanuit Melbourne naar Adelaide vloog)

Warme groetjes uit Adelaide - 2 jaar in Australië!

feeling hot hot hot

We hebben hier al af en toe een hete dag gehad deze zomer, maar nu zitten we echt in onze eerste hittegolf. Meerdere dagen boven de 40 graden - het is heet!
Ik doe mijn best mijn plantjes in de tuin allemaal in leven te houden maar het is met lood in de schoenen, want binnenkort zijn we twee weken op verlof en nadien is alles waarschijnlijk morsdood. De grond is hier al wekenlang kurkdroog en alles kleurt bruin. Je kunt perfect de reikwijdte zien van de gemeentelijke sproeiers.

Ons mannen hadden alle drie een schitterend rapport. Het is knap om te zien dat ze zo goed mee kunnen in het gewone onderwijs. De laatste week van het schooljaar hadden we trouwens telefoon gekregen van de school om ons uit te nodigen op de laatste schoolbijeenkomst van het jaar. Er werden certificaten uitgereikt en Benjamin kreeg er eentje voor 'academic excellence' en daarom waren wij als ouder uitgenodigd om te komen kijken. Ja, wij waren trots hoor!

De kinderen kennen ook hun nieuwe klas en juf al. Jonathan was blij want die gaat naar een andere juf (wij ook blij - want de juf van dit jaar kon nogal overdrijven met huiswerk), Benjamin blij want die blijft bij dezelfde juf en Joachim blij gewoon omdat hij naar de school van de broers mag!
We waren iets minder blij met een brief van de overheid met de berekening van de schoolkosten voor 2020 voor ons als tijdelijke visumhouders. Dat is toch een duur grapje zulle.

Hobby's lopen op hun eind. Taikwondo zit erop. Benjamin zit in een theatergroep en hij had gisteren zijn eindejaarsvoorstelling (wij als volledig objectieve ouders vonden dat hij het schitterend deed). Het orkest van Playford stopt met repeteren en voor de Redbacks is er nog een optreden te gaan voor die ook een zomerstop houden. Zes kerstparades achter de rug en twee Christmas carols (ik weet niet hoe ik dat in het Nederlands kan zetten) gespeeld. Een carol in de hitte geblazen en een kerstparade helemaal doorweekt van de regen - en de rest daartussenin.

Ik blijf nog werken tot 9 januari - dan gaan we met vakantie.
Wouter zit nu dus even thuis met de drie apen. Veilig binnen met de airco op volle toeren. :-)

The redbacks na de kerstparade in Adelaide City.

En nu.... 6 weken zomervakantie!!

a trip down memory lane

Toen we eerder dit jaar op bezoek waren in het apenland was het soms wel even schrikken hoeveel de kinderen vergeten waren. Ze leken zich niks te herinneren van de huizen van de grootouders hoewel ze daar toch vaak genoeg geweest waren en ze waren zelfs de weg kwijt in ons eigen huis in Arendonk. Van Joachim kon ik het aannemen en met Jonathan ging het nog redelijk, maar Benjamin stond bijvoorbeeld in onze keuken rond te kijken en vroeg zich af wat er achter een andere deur te zien was (de WC).
Toch wel bevreemdend.

Volgend jaar april komen we weer even op bezoek en dan zal het allicht nog erger zijn. Ik heb daarom een fotoboek gemaakt van foto's van belangrijke plaatsen EN belangrijke mensen zodat ze hopelijk niet te veel in affronten vallen.

Het studeren kan alvast beginnen!

afgestudeerd!

Yup het is hier druk… einde van het schooljaar, kerstmis nadert… op een of andere manier staan de weekends hier vol. Ik heb al vijf kerstparades achter de rug en nu beginnen de carols! Voorlopig dus nog geen tijd voor wandelingen in de nationale parken hier.

Gisteren had Joachim zijn graduation ceremony!
Zijn jaar in kindie zit er (bijna) op en dat was dan wel een diploma waard. Er was een korte ceremonie voor familieleden bij het afhalen op woensdag. Een woordje om te zeggen dat alle kinderen gemist gingen worden en nadien werd elk kindje afgeroepen om naar voor te komen, diploma te ontvangen en een hand te geven aan de juf.
Het was chaotisch en erg rumoerig. Het ging gelukkig wel snel vooruit en het was gelukkig ook alfabetisch - op voornaam! Woehoe! :-)

Joachim was wel superverlegen en ik was aan het filmen met mijn telefoon, maar veel staat er niet op het filmpje, behalve een jongetje dat weigert naar voor te komen. Lol! De juf is dan zelf maar recht gaan staan en zo heeft hij zijn certificaat dan toch gekregen.

Echt trots was hij er niet op - ik moest hem achteraf echt overtuigen om een foto te nemen.

Eerder deze week kregen we een rapport met hele lappen tekst over Joachim. Gisteren heeft hij nog een kaft mee naar huis gekregen vol foto's van hun activiteiten en tekeningen en uitspraken van hem.
Zoals "they are not pigs!" bij een les over Guinee pigs. Helemaal gelijk.
De kaft is wel een heel leuke souvenir en daar lijkt hij nu zelf wel trots op te zijn.

Volgende week nog 1 dag op kindies en dan is het officieel echt gedaan! Na de zomervakantie start hij op de school van de grote broers.
Joachim is al geen kleuter meer hoewel hij het precies nooit echt geweest is...