van Yanchep naar Freemantle

De camping van Yanchep National Park was er een van basics en beestjes. Geen muggen, wel vliegen (hoewel in doenbare aantallen) en vooral heel erg veel millipedes. Er was heel snugger een gespikkelde vloer gelegd bij de toiletten zodat je in eerste instantie niet eens kon zien dat je talloze millipedes aan het verpletteren was. Ik was blij dat we onze eigen douche hadden en ook onze eigen afwasbak. Er was een kleine keuken waar je kon afwassen, maar een bak had bruin water waarin onbekende substanties dreven en daar ging ik mijn hand nu eens niet insteken op zoek naar de stop - de andere bak zat vol millipedes.

Hoort bij het kampeerleven zeker? Gelukkig waren er ook meerdere kangoeroes aan het grazen.

Als eerste gingen we een wandeling doen daar in het park. Ze hadden een speciale boardwalk tussen de eucalyptusbomen waar je koala's kon spotten.
Ze deden het uitschijnen alsof die boardwalk lekker hoog was waardoor je de koala's beter kon zien, maar niets was minder waar. Het was gewoon een metertje boven de grond en de koala's zelf zaten hoog als altijd.
Het was maar een korte wandeling en nadien reden we terug verder.

Onze volgende bestemming was Freemantle, een oud stadje waar we een oude gevangenis zouden bezichtigen. Zouden - want we kregen onze motorhome nergens geplaceerd.
Plaats genoeg op de parkings en ook parkings genoeg in de stad, maar de helft was overdekt en de andere helft had helemaal NIKS voorzien voor grote voertuigen. Onvoorstelbaar. We deden een paar rondjes, maar het enige wat we vonden waren plaatsen waar je maar beperkte tijd mocht staan en dus geen optie. Vloeken, maar weinig aan te doen.

We reden naar onze camping aan de rand van Freemantle en besloten dan maar naar het strand te gaan. In principe konden we wel de bus nemen terug richting centrum, maar het was een warme dag en de kinderen waren op z'n zachtst gezegd onhandelbaar en ik zag het niet zitten om ze in een hete bus te steken.
We trokken dus de zwemspullen aan en wandelden naar het strand, een paar honderd meter verder. Er was een gewoon zandstrand, maar duidelijk populair bij honden en hun eigenaars, dus er liepen wel erg veel viervoeters vrij rond. Buiten hier en daar een niet opgevoed exemplaar hadden we er echter geen last van. De kinderen renden in en uit de oceaan, bouwden een zandkasteel, zochten zeewier en schelpen en amuseerden zich rot.
Om een of andere reden geven zand en zee toch altijd een instant vakantiegevoel… :-)