We stopten aan een slaperig kuststadje om boodschappen te doen bij een lokale supermarkt. We waren nog maar net onze mand aan het inladen toen een van de eigenaars zich kwam excuseren omdat de eftos niet werkte en dat we helaas met cash moesten betalen. Even later hoorden we haar tegen iemand anders zeggen dat de eftos in heel het dorp niet meer marcheerde. Yup, we waren duidelijk niet meer in Perth.
Het was mooi om te zien hoe de vegetatie kilometer na kilometer veranderde. Eerst hoge bomen. Nadien vooral struiken. Verder dan gras met slechts hier en daar een struik. Dan kwamen er zandduinen. Heel bijzonder. Half vergane kangoeroes langs de kant van de weg. Mooi.
Tegen de middag waren we op onze bestemming: de Pinnacle Desert. Een echte Aussie woestijn met bijzondere rotsen.
Ik heb maar een foto met mijn telefoon getrokken en die is eigenlijk niet zo super. Op fatsoenlijke foto's blijft het dus langer wachten. :-P
De rotsen zijn fossiele overblijfselen van bomen, als ik de uitleg goed begrepen heb. Nu wordt het woestijnzand weggeblazen en komen ze stilaan aan de oppervlakte.
Er is een route van 4km doorheen het park met parkeerplaatsen waar je kunt uitstappen en rondkijken. Helaas bleek deze niet geschikt voor motorhomes. Wij moesten op de algemene parking blijven staan en de wandeling doen (1,7km). Ik was aanvankelijk wat teleurgesteld, maar het zou een mooie wandeling blijken.
We aten eerst een boterhammetje en daarna gingen we dan het park verkennen. Eerste halte: het souvenirswinkeltje van het visitor centre om te kijken of ze hoeden met vliegengaas hadden! Want jongens, er zaten weer vliegen, vliegen, vliegen. (echt vliegen, geen muggen) En om een of andere reden willen die beesten altijd op je gezicht gaan zitten en dat is echt wreed irritant.
Er was nog keuze tussen zwart vliegengaas en donkergroen vliegengaas dus iedereen koos iets naar zijn eigen modevoorkeuren en zo kwamen we buiten met elk een net om onze kop. (foto volgt…!)
Het bleek toch een goeie beslissing want die beesten zaten echt overal en op je armen/benen zijn ze toch al minder vervelend dan in je neus. Andere mensen behielpen zich met sjaals, mondmaskers of continu wapperende handen.
We vonden de start van de wandeling en ik vond het al zo zielig dat we op de beton moesten blijven, maar dat duurde gelukkig niet lang. De beton stopte en we werden afgezet in de woestijn. Nu moesten we paaltjes zoeken en volgen! Er stond natuurlijk een hele uitleg dat je 3 liter water per persoon moest meenemen, iemand verwittigen waar je was, nooit van een paaltje mocht weggaan als je het volgende paaltje nog niet gespot had, etc etc. Ze namen het serieus hoor! De mensen van het visitor centre hadden duidelijk geen goesting om weer eens een verdwaalde toerist te gaan opsnorren.
De kinderen vonden het reuzespannend!
Zo liepen we toch maar eens echt door een Aussie woestijn met echt rood Aussie woestijnzand tussen de bijzondere pinnacles. Het weer was perfect; warm woestijnweer, maar een frisse bries uit de oceaan.
De kinderen vonden met plezier alle paaltjes en tussendoor trokken we nog bergen foto's. Tijdens het eerste deel van de wandeling waren er best nog wat andere toeristen, maar verderop werd het heel kalm. Plots sprak een jongeman ons aan: "He, ik kan jullie accent niet thuisbrengen. Waar komen jullie vandaan??"
Hij bleek dus ook een Belg te zijn! Een jonge gast die aan het rondtrekken was en nog geen een andere Belg had gevonden, haha. Hij kwam van een dorpje vlakbij Gent. "Oh, Gent ligt naast Arendonk," zei Jonathan snugger. Die rekent al in Aussie afstanden.
Het valt me nu trouwens op dat de kinderen onderling heel veel Engels spreken, zeker als Wouter of ik niet in de buurt zijn, bijvoorbeeld als we aan het rijden zijn. Dan horen we hen achter ons in het Engels kwebbelen of ruziemaken. Het taalbad Nederlands lukt maar half.
Na onze wandeling kochten we nog een ijsje en dat aten we dan op in de motorhome, vliegenvrij.
Daarna deden we de Indian Ocean Road deels terug in de andere richting, naar Yanchep National Park.
Hier zijn we nu eens zonder problemen geraakt en ons plaatsje was mooi gereserveerd. Het zit hier stikvol kangoeroes en naar het schijnt ook koala's. Hopelijk houden die zich stil vannacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten