van Manjimup naar Busselton

Wouter maakte 's morgens een heerlijk ontbijt met spek en eieren (altijd eerst de rookmelder in de motorhome demonteren of dat ding piept anders als een gek) en nadien gingen we weer op pad.
Aan dit kleine stukje westkust van Australia kun je vooral wijn gaan proeven of anders grotten gaan verkennen. Misschien kun je ook wijn degusteren in een grot - om eerlijk te zijn heb ik die mogelijkheid niet onderzocht.

Wijn drinken is niks voor ons, dus op goed geluk kozen we een grot die ongeveer op onze route lag en die ook te bezichtigen was met drie kleine apen. Het werd Lake Cave (kwestie van de namen eenvoudig te houden).
We waren er goed op tijd en hingen nog even rond in het informatiecentrum voor het tijd was voor de rondleiding. De grot was immers enkel te bezichtigen met een gids. Er was een winkeltje met souvenirs en ik kwam sterk in de verleiding om vijf hoeden met vliegennet te kopen, maar besloot het uiteindelijk niet te doen. We blijven optimistisch dat de vliegeninvasie eenmalig was.
Om de ingang van de grot te bereiken moesten we trappen doen. Trappen, trappen, trappen - we moesten 60 meter diep. De grot zelf was nog heel actief - wat betekende dat er veel gedrupt werd en dat iedereen nat werd van de regen die een jaar eerder gevallen was.
Er was een ondergronds meer dat natuurlijk voor een bijzondere sfeer zorgde.
De gids gaf een standaard uitleg over limestone en grotten en natuurlijk hadden ze een hoop rotsformaties namen gegeven zoals de Titanic, de draak of Jabba the Hutt. We hielden een korte bezinning in de stilte en het pikkedonker (godzijdank bleven de jongens inderdaad stil) en nadien deden we alle trappen weer naar boven.
Het was een mooie grot!!
Of het de mooiste was van de hele kuststreek, weet ik niet. Daarvoor moeten we eerst nog veel research doen.

Vervolgens reden we door naar onze camping in Busselton. Plots zaten we op een drukke baan! Brede, goed afgebakende rijstroken, af en toe een inhaalstrook voor traag verkeer EN om de tien kilometer een parkeerplaats MET asfalt!
Dat beloofde veel goeds en inderdaad - er is hier internet! We naderen Perth terug, je merkt het aan alles. :-)

De camping is wel rustig en lijkt maar op halve kracht te werken. Beetje raar, want het is toch schoolvakantie. Er is een kleine speeltuin, dus na vijf minuten hingen de kinderen al vol zand. Nu liggen ze (jaja, na een douche) in bed en zitten Wouter en ik buiten beschut in de kampkeuken want het regent. Voor morgen is er ook slecht weer voorspeld, jammer maar helaas. Ach, het geluid van regen op het dak doet goed slapen, toch? Samen met de geur van spek en eieren die er nog hangt.