Wij hadden hier een weekend van drie dagen omdat Queen Elizabeth in april verjaard is (tja). Omdat onze eigenste Jonathan dan binnenkort jarig is, besloten we even op uitstap te gaan.
Zondagmiddag reden we naar Victor Harbor, een stadje helemaal in het zuiden aan de kust, ongeveer anderhalf uur rijden van ons thuis.
We hadden daar een tour geboekt om pinguïns te gaan kijken! (ik moet hier toeren uithalen, zenne, om die twee puntjes daar te krijgen)
Eerst gingen we onze spullen droppen in het hotelletje dat we geboekt hadden. We hadden een familiekamer die voorzien was op een grote familie want er kon wel een man of elf slapen denk ik. We hadden meerdere stapelbedden in 1 grote kamer en dat vonden de jongens natuurlijk schitterend. Het lag al snel voor de hand dat er niet zoveel geslapen zou worden.
Vervolgens gingen we dan ergens lekker eten en dan wandelden we naar Granite Island voor onze toer.
Je leest het juist, we wandelden naar het eiland. Niet door magische krachten, maar gewoon over een loopbrug van een paar honderd meter die ze daar gebouwd hadden. Handig voor zeezieke mensen.
Op Granite Island wonen meerdere pinguïns en je kon ze daar het hele jaar door komen bewonderen.
Onze gids begon echter met uit te leggen dat juni niet zo'n beste periode was om pinguïns te komen kijken want - je leest het weer juist - het is te koud voor de beesten.
Ik associeer pinguïns altijd met ijzige vrieskoude en ijsvlaktes, maar dit zijn natuurlijk Aussie pinguïns en die panikeren als de temperatuur onder de twintig graden zakt. Het oceaanwater was in de winter aangenamer dan het winderige eiland en dus zouden de meeste pinguïns niet aan land komen, maar de hele nacht op zee blijven dobberen. De gids verwachtte er wel een paar, maar niet zo veel.
Bij deze dus een insider tip: ga pinguïns kijken op Granite Island als ze kuikens hebben (zomer), want dan komen alle ouders elke avond weer naar huis.
We begonnen de tour bij een 'landingsplaats' van een van de kolonies om te kijken of daar beestjes naar huis kwamen. De gids wist veel te vertellen, kon een hoop oude en nieuwe nesten aanwijzen (met een rode zaklamp, het werd intussen best donker) en hij had nog heel wat anekdotes in zijn mouw zitten, maar pinguïns zagen we inderdaad niet.
Hier en daar zagen we wel possums, dat was toch iets, haha.
We wandelden dan even terug naar de nesten van de andere kolonie en daar hadden we inderdaad meer geluk. Er waren een paar moedige pinguïns toch naar huis gekomen en ze waren heel goed zichtbaar in het licht van de kleine straatlantaarns. Althans, dat vond ikzelf. Het fototoestel was het niet met me eens en weigerde fatsoenlijke foto's te trekken zonder flits (die we natuurlijk niet konden gebruiken).
Ze waggelden wat heen en weer of stonden voor hun nest te kijken en terwijl de gids vrolijk verder bleef vertellen, brak er zelfs een gevecht uit tussen twee mannetjes (over een wijfje natuurlijk) en toen verloren de beestjes wel iets van hun schattigheid, haha.
Ons jongens hielden zich heel kranig, maar na anderhalf uur gidspraat over pinguïns zat hun hoofd ook wel helemaal vol. Ze kregen elk nog een sticker als bewijs dat ze pinguïns gezien hadden en daar waren ze wel heel blij mee. Intussen was het ook nog bedtijd, dus het had niet langer moeten duren.
In het donker wandelden we terug naar het hotel en begon de uitdaging om de mannen stil en in slaap te krijgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten