typisch NZ

Vandaag hebben we weer iets bijzonders gedaan want we zijn naar Te Puia geweest, een park dat geisers en Maori kunst combineert. Dat kan natuurlijk alleen maar in Nieuw-Zeeland.

We wisten al dat we bijna ter plaatse waren door de stoom die we door de bomen zagen piepen en de plotselinge vreemde geur in de motorhome. Geisers!!
Er was even verwarring over de juiste parkeerplaats, maar uiteindelijk geraakten we vlot binnen. De jongens wilden eerst heel dringend kiwi's kijken dus deden we eerst het 'kiwihuis'. Ik vrees dat we die beestjes nooit in het wild gaan spotten want zelfs in zo'n klein, maar pikdonker kiwihuis zijn ze moeilijk te vinden. Het was hetzelfde principe als in Butterfly Creek, ogen laten wennen aan het donker en dan hopen dat er eentje vlakbij het raam rondscharrelt. Eigenlijk wel straf dat ze zoiets kiezen als nationaal symbool. Kangoeroes zie je tenminste overal rondhuppelen.

Daarna deden we dan een wandeling doorheen het park en dat was op z'n zachtst gezegd spectaculair en bizar.
De omgeving hier is actief vulkanisch en dat zie je daar dus mooi aan alle kleine en grote geisers in het park. Ze hadden een paar grote met waterstralen die een paar meter de hoogte in spoten, talloze kleine kokende poeltjes en modderpoelen en een paar inactieve geisers. In die modderpoelen zag je dan echt de modder pruttelen met grote openspattende bellen. De kleine poeltjes hoorde je ook echt rommelen in de grond - het echte geluid van kokend water. Ik heb een paar korte filmpjes gemaakt in een poging de sfeer te vangen. Wat natuurlijk niet in de filmpjes te zien is, is de bizarre geur die er hangt. Soms viel het mee en was het vooral een worstengeur (zwanworstjes dan specifiek, haha) en soms was het echt een rotte eierenstank.

Doorheen het park was dan ook Maorikunst te bewonderen (de lokale kunstacademie lag ook in het park) en was er informatie over de Maori te lezen. Toch een cultuur waar ik eigenlijk weinig over weet.
Kort na de middag hadden we geboekt om naar een cultural performance van de Maori te gaan kijken. Het was even afwachten wat dit zou worden, maar ook dat was helemaal de moeite.
Het eerste stukje was buiten en was de traditionele begroeting tussen de lokale stam en de bezoekende stam (ons toeristen dus). Het was een heel ritueel waarin wij dus onze goede bedoelingen moesten duidelijk maken en zij ons welkom heetten.
Het grootste gedeelte was dan binnen en bestond uit traditionele zang en dans. Het was heel aanstekelijke muziek! Er waren lieflijke liederen door de vrouwen en strijdkreten door de mannen. Ze gebruikten traditionele korte en lange stokken en de vrouwen hadden een poi (balletje aan een koord). Natuurlijk werd er ook een haka gedaan en daarna werd aan mannelijke vrijwilligers gevraagd om mee te doen. Benjamin was graag vrijwilliger op voorwaarde dat de papa ook meedeed en zo stonden ze met hun tweetjes mee op het podium tussen andere slachtoffers.
Nog een liefdeslied om af te sluiten en dan zat het er weeral op. Ik vond het echt de moeite en fijn om weer wat te leren over de Maori. Voor wie ooit in Te Puia komt, kan ik het aanraden.

Nog verder de laatste lus van het park wandelen, een ijsje eten en dan weer terug in onze motorhome. We staan op dezelfde dinocamping als gisteren! Morgen nog een ander geiserpark en dan gaan we als het goed gaat heel afgelegen kamperen.

(ik heb speciaal voor jullie enkel foto's met mijn telefoon gemaakt die ik dan hopelijk wel kan uploaden)