zaterdag 19 januari 2019

hindernissenparcours naar vogelpark

Vandaag begon de dag met onze laatste rit door het Noordelijk eiland met als eindbestemming Wellington.
Onderweg stopten we nog voor boodschappen te doen en haalden we ook ons allereerste cash geld af. Na een week hebben we dus voor het allereerst Nieuw-Zeelandse dollars in handen!

Onze bescheiden en kronkelende hoofdweg veranderde in een prima geasfalteerde vierbaansweg met verlichting en toen wisten we dat we bijna in de hoofdstad van het land waren. Aangekomen in Wellington wisten we niet heel zeker wat we daar zouden doen (want er is daar veel te doen) en omdat het weer een beetje kwakkel was besloten we naar het Te Papa museum te rijden. Daar aangekomen bleek er echter een praktisch probleem: er was geen parkeerruimte voor onze motorhome. Er waren nog wel parkeerplaatsen, maar geeneen die geschikt was voor een 7,5m lang ding. We volgden de baan verder en verder en eer we plaats hadden, hadden we al geen goesting meer om zo ver terug te wandelen.

We stopten dus om onze boterhammetjes op te eten en reden daarna naar plan B, Zealandia. Dat is een wildlifepark midden in het centrum van Wellington.
Daar geraken bleek nog een uitdaging...
De straatjes van Wellington bleken niet echt voorzien voor grote voertuigen en het was manoevreren tussen rijdende en geparkeerde auto's. Het hielp ook niet echt dat de GPS ons vrolijk langs smalle weggetjes stuurde waar je maar moest bidden dat er geen tegenligger kwam. Op een gezegend moment stonden we voor een korte tunnel waar een bordje hing dat hij 3,05 meter hoog was en op mijn raam hing een sticker dat de motorhome 3,2 meter hoog was. Dammit!! Daar moest ik dus keren in een smalle straat met verkeer aan alle kanten en dat was niet mijn beste moment. Gelukkig waren de andere chauffeurs geduldig, maar het is dat de GPS ingebouwd was, anders was hij door het raam gevlogen, haha.
Na veel vijven en zessen waren we dan eindelijk in Zealandia en was de volgende uitdaging om daar een parkeerplaats te vinden. Ik kon de bocht van de parking al niet nemen, laat staan dat ik ons ergens kon parkeren - zucht!!
Gelukkig was daar plots een heel vriendelijke dame die kwam vertellen dat ze juist met hun campervan zouden vertrekken en voorstelde dat wij daar dan gingen staan. Ze ging zelfs de plaats voor ons bezet houden terwijl haar man dan van de parking vertrok. Onze reddende engel!

Na heel dat gedoe was het dan te hopen dat Zealandia zou meevallen en mijn bloeddruk kon doen zakken en inderdaad - het park was de moeite.
Ze hadden heel wat hectares groen en water en probeerden daar de oorspronkelijke fauna en flora te herstellen. Dat betekende dat alles omheind was om possums, katten, etc buiten te houden en dat betekende ook dat er rugzakcontrole was bij het binnengaan. Niet op gevaarlijke explosieven, maar op ongedierte. Nu zijn wij ook niet zo overdreven wild gaan kamperen dat ik verwacht had dat er muizen in onze rugzakken zouden zitten, maar toch moest alles open en bekeken worden.
Het park zelf was dan heel erg groen en zat vol vogels die niet altijd gemakkelijk te vinden waren, maar die wel heel bijzonder zongen. De kinderen hadden elk een blad gekregen met een soort speurtocht en waren vol enthousiasme alles aan het zoeken. Ze hadden ook ieder een kaartje van het park zodat er bij elke splitsing een discussie ontstond over waar we juist waren en waar we juist heen moesten (ik had altijd gelijk). Een vogel die wij goed hadden kunnen zien, was de kaka en dat was natuurlijk ook hilarisch. Ze hadden in ieder geval veel lol en het was een heel erg mooi park.

's Avonds reden we dan door naar onze laatste kamping op het Noordelijk eiland en dat is niet echt een kamping, maar meer een motel waar een parking is voor motorhomes. De meest ongezellige kampeerplek aller tijden, haha. De reden dat we hier staan is omdat het morgenvroeg maar vijf minuutjes rijden is tot de ferry en daar moeten we om 8u al zijn. Voor de kinderen maakte het trouwens niks uit. Die hebben hier gewoon op het grasveld gespeeld met hun speelgoed, voor hen was het allemaal gelijk.
Morgen doen we dus de ferry verder zuidwaards en gaan we op het ander deel van Nieuw-Zeeland rondtoeren!




1 opmerking:

  1. Leuk. Ik had wel iets meer willen zien en horen van Wellongton. De verbeelding spreekt. Succes met de Ferry oversteek. Zeeziekte.
    Kerewin al gelezen? Anders een aanrader.
    Grtjes Liana

    BeantwoordenVerwijderen