de ferryovertocht

Windy Wellington - de stad had zijn bijnaam niet gestolen want de hele nacht stond onze motorhome te schudden in de wind. Het zou rustig slapen zijn om zo gewiegd te worden - ware het niet dat de wind zoveel kabaal maakte.
We kwamen mooi op tijd uit ons bedje en na het ontbijt bleek dat de GPS geen flauw benul had van waar de ferry terminal was (tenzij deze op het Zuidelijk eiland) dus was het nog even zoeken en vloeken, maar uiteindelijk waren we op tijd om mee aan te schuiven in de lange, lange rij.

De overtocht zelf ging vlotjes, zelfs voor zeeziektelijders zoals ikzelf was de tocht van ongeveer drie uur goed te doen. Dit komt omdat we heel lang vlakbij de kust bleven en na een korte oversteek ook heel lang tussen eilanden van het Zuidelijk eiland vaarden waar de golfjes heel klein bleven.
De boot zelf was ook al de grootste ferry die we al gezien hadden met drie verschillende deks voor auto's en vrachtwagens en meerdere deks vol restaurantjes of ander entertainment. De jongens spendeerden het grootste deel van de overtocht in het onderste dek waar een speeltuin was. Pas na lang aandringen gingen ze een keertje mee naar boven kijken naar al het groen.

Nadien was het maar een korte rit naar onze volgende camping. We hadden tijd genoeg om wat was te doen voor er een nijpend tekort zou ontstaan aan vers ondergoed en er was ook tijd genoeg voor een duik in het zwembad en een ijsje om de dag af te sluiten.