groetjes uit Aotearoa

Ik weet niet zeker wie verzonnen heeft dat je twee uur voor opstijgen op de luchthaven moet zijn en ik weet ook niet zeker wie bedacht heeft dat 6u in de ochtend een goed moment is voor een vliegtuig om te vertrekken, maar ik weet wel dat het heel zielig is om kinderen om 3u 's nachts wakker te maken (en later op de dag is het voor ons zielig omdat ze moe en onhandelbaar zijn).

Om zes uur vanmorgen zaten we dus in het luchtruim op weg naar Sydney. We vlogen deze keer met Qantas, die hadden we nog niet gehad en ik moet zeggen dat het een hele service is daar aan boord (even positieve reclame en dan zet ik nog eens een foto online die jullie allemaal moeten delen en liken en dan krijgen we misschien korting op een volgende vlucht van Qantas). In Sydney hadden we dan ongeveer twee uur tijd om van het domestic gedeelte naar het internationale deel van de luchthaven te gaan en dat bleek ruim voldoende. Met een  Qantasbus (goeie service jongens!) waren we er zo. Daar hadden we dan allereerst paspoortcontrole. Ik weet niet zeker waarom want uiteindelijk zouden we het land gewoon maar verlaten, maar soit. Er was een aparte rij voor families dus dat schoot wel op.
Het vliegen naar Auckland ging ook vlot, geen problemen daar. Joachim deed onderweg nog een flinke dut, Benjamin en Jonathan genoten van het inflight entertainment (met een scherm is een kinderhand gauw gevuld).

Aangekomen in Auckland was er natuurlijk weer eerst paspoortcontrole en helaas - deze keer geen speciale rij voor families. Dat werd aanschuiven. Lang aanschuiven. Heel lang aanschuiven. Binnen de kortste keren lagen de drie jongens op de grond te zuchten.

Het wachten werd uiteindelijk wel beloond met een stempel in ons paspoort! Ik legde de kinderen uit dat je op die manier stempels kunt verzamelen van een hoop landen en ze waren er meteen voor te vinden! Jammer dat we er van de Aussies geen gekregen hebben... Misschien moeten we daar over twee weken eens naar vragen!
Koffers ophalen (die hadden allicht al een tiental toertjes gedraaid) en dan met de hele boel door de douane. Dat ging heel vlot. We hadden niks aan te geven (nope, ik zweer het, deze keer niet stiekem appels meegenomen! We zijn goede burgers nu!!) en er werd ook niks gecontroleerd. Gewoon door de scanner en buiten.

Met een maxi taxi reden we dan naar ons hotelletje. Daar aangekomen was het inchecken en zei de receptionist doodleuk: "Hier is de sleutel van uw kamer."

"Huhum," kuchte ik, "Wij hebben twee kamers gereserveerd."
Even kijken op de computer en inderdaad, ik had gelijk.
"Ik heb nog een andere kamer vrij op hetzelfde verdiep."
"Op hetzelfde verdiep?? Kunnen wij geen twee kamers naast elkaar krijgen??"
"Tja... Het is niet leuk maar... Er zit maar een andere kamer tussen en bij de reservering was niet vermeld dat uw kamers naast elkaar moesten liggen..."
Nee, het is natuurlijk logisch dat als wij voor twee volwassenen en drie kinderen boeken dat 'ergens in mekaars buurt' ook wel zal volstaan...! Ik heb niks geantwoord, maar mijn gezicht sprak boekdelen. Een gezicht van: ik ben vanmorgen om 2u45 opgestaan, heb de hele dag gereisd en zojuist een uur in de rij gestaan met drie jengelende kinderen en ik kan nu echt geen gezeik in het hotel gebruiken.
De receptionist kon gezichten lezen. Een halve minuut later hadden we twee kamers vlak naast elkaar (op een andere verdieping).

Voorlopig hebben we nog geen spat van Nieuw-Zeeland gezien. We zijn hier beneden in het hotel gaan eten (heel erg lekker) en hebben intussen 'galgje' gespeeld. Dat is een hele uitdaging met kinderen die Engels en Nederlands door elkaar gebruiken en wiens spelling nog niet op punt staat! Dan was het alweer bedtijd. Er is een tijdsverschil van 2,5 uur maar ik hoop dat iedereen moe genoeg is om dat meteen te overbruggen.

Morgen gaan we onze motorhome oppikken en begint onze tocht van Noord naar Zuid! We gaan over twee weken van Auckland naar Queenstown rijden.

We zitten nu in het buitenland (haha) dus roaming is duur en het zal  van de aanwezigheid van wifi afhangen of er blogjes verschijnen. Geen nood dus als het stil blijft, dan zijn we gewoon wifiloos en druk bezig niks te doen.