weerpraatje en schoolpraatje

Vorige week was het hier plots ontzettend heet, een dag 36 en een andere dag 38 graden. De eerste warme nacht lag iedereen hier wakker en het feit dat Jonathan een knal van een bloedneus kreeg van de hitte, hielp natuurlijk ook niet echt.
De tweede nacht waren we slimmer en lieten we de airco draaien in de slaapkamers. :-)

Op de repetitie van de harmonie had de dirigent een grote doos waterijsjes bij om uit te delen. Kijk, dat is nog eens een idee!
Alleen had ik nogal lang getwijfeld of ik er een zou nemen en uiteindelijk last minute zo'n ding opgegeten. Dat bleek nu ook niet het beste plan, want het was een uitdaging om met bevroren kaken klarinet te gaan spelen, haha.

Daarna namen de temperaturen weer een duik en nu zitten we een week later maar op 17 graden.
En onze integratie begint te lukken, want nu vinden we 17 graden dus ver-schrik-ke-lijk koud en iedereen zat hier met twee truien aan onder een dekentje te bevriezen.
Gelukkig gaan we dit weekend weer naar de dertig!

Intussen is Joachim ook een dagje met de papa gaan spelen in de 'grote school' (kindergarten, beter bekend als kindies). Morgen gaat hij een halve dag alleen en hij kijkt er absoluut naar uit.
Ik vind het heel moeilijk in te schatten hoeveel Engels Joachim nu intussen kan, maar het zal in ieder geval genoeg zijn voor zijn eigen gemoedsrust.
Twee weken terug bracht ik hem 's morgens naar de opvang en zijn juf was juist bezig een visje te vangen uit het aquarium. Ze was maar bezig met een hele uitleg dat er een visje naar een ander aquarium moest en plots vroeg ze aan Joachim: "Which one do you want me to catch? The small one or the big one?"
En Joachim antwoordde: "The big one." Netjes hoor.
Hij beweert ook bij hoog en laag dat hij een vriendje heeft in de groep, al verandert de naam van dat vriendje soms. Als hij zich maar amuseert!

Het einde van het schooljaar komt stilaan in zicht en de broers hebben beslist dat ze volgend schooljaar terug naar Karrendi zullen gaan.
Dat kwam als een complete verrassing! Ze gaan graag naar school dus ik veronderstelde dat ze in Ingle Farm wilden blijven. Daar kennen ze tenslotte de leerkrachten, andere kindjes, het reilen en zeilen… Aangezien we op korte tijd al 4x verhuisd zijn, leek het me leuker de school te houden als een soort constante, maar nee. "Wij kennen nu Engels dus we gaan terug naar Karrendi," zei Jonathan heel beslist. Nu ja, het is hun schoolleven dus hun eigen keuze. Ik was wel opgelucht dat Benjamin in dezelfde lijn dacht, anders hadden we nog moeten gaan onderhandelen.
Het feit dat andere kindjes (waaronder Jonathans beste maat) ook naar een andere school gaan, zal wel meegespeeld hebben in hun beslissing.

Alleszins is Ingle Farm heel co-operatief en ze hebben samen met Karrendi vier proefmaandagen georganiseerd waarop de jongens dan een hele dag in Karrendi kunnen meedraaien. Eerste keer zal 19 november zijn.
Nu maar hopen dat het dan ook leuk is!!