Vrijdag was een bijzondere dag op het werk want de praktijk bestond precies 3 jaar.
Er hingen ballonnen bij de ingang en er was taart voor ieder die aan het werk was (en waarvan ik rustig probeerde te genieten terwijl ik 2x werd weggeroepen voor een telefoontje). Nu zal het wel kloppen en ongeveer drie jaar geleden zijn dat ik er een job aangeboden kreeg.
De praktijk groeit en groeit en barst bijna letterlijk uit zijn voegen - er zijn kabinetten te weinig. Het lijkt soms wel wat op een duiventil met een komen en gaan van dokters en verpleegkundigen. Het heeft voor- en nadelen om in een grote groep geleid door een management te werken. Het grootste nadeel is wel dat er regelmatig spullen 'verdwijnen' en dat je dan een hoop tijd verliest met alle tien kabinetten af te bellen op zoek naar X of Y. Ik ben al wijs geworden en houd mezelf daar niet meer mee bezig, maar laat iemand van de receptie dat maar doen, haha.
Zaterdagmorgen heb ik mijn goed hart maar eens laten zien en ben ik bloed gaan doneren.
Er passeerde regelmatig een spotje op de radio dat er weer bloeddonoren nodig zijn en omdat ik dat in het apenland regelmatig ging doen, besloot ik dat ik het net zo goed hier ook wel kon doen.
Ik had dus een afspraak gemaakt bij het Rode Kruis en zoals dat hier moet, arriveerde ik al meteen te laat.
De procedure was heel gelijkaardig met als 'nieuwe' donor een stapel formulieren in viervoud. Er zat een blad bij met extra vragen en een van die vragen was of ik de laatste vier weken in het noorden van Queensland was geweest. Er stak een kaartje bij van de regio en daar hadden we nu inderdaad rondgetrokken. Blijkt dat mijn bloed dan extra gecontroleerd wordt op dengue! (een ziekte overgedragen door muggen) Ik had er geen flauw benul van er soms dengue in Queensland zat. Niet dat het iets uitmaakt, misschien had ik wat meer DEET op iedereen gespoten als we gingen wandelen. Een beetje research leerde me achteraf dat er nog gevallen geweest zijn in Cairns afgelopen winter, dus daarom dat ze waarschijnlijk nog extra controles doen.
Krokodillen, kwalen en nu ook nog ziekteverwekkende muggen. Prettige regio is dat toch.
Ik had nog een check up bij een verpleegkundige en nadat ik volledig was goedgekeurd, kon ik dan bloed doneren. Ze hadden heel fancy stoelen, grote tv-schermen en ik kreeg een fles water in mijn hand, dus niks te klagen. Iedereen supervriendelijk en bezorgd (want 'eerste keer'). Achteraf een hoop koekjes naar binnen steken en mijn goede daad zat er weeral op.
Ze waren anders wel redelijk wanhopig want er werd gelijk een volgende afspraak gemaakt voor over drie maanden, haha.
Zaterdagnamiddag zijn we gaan wandelen in Salisbury. Jonathan had daar een park ontdekt (doordat de schoolbus erlangs reed als ze gingen zwemmen) en dus gingen we dat maar eens bekijken. Er was een fijne speeltuin, een heel park om te wandelen en dan aan het andere eind weer een speeltuin. Veel vogeltjes gezien!
Deze zondagnamiddag waren we dan uitgenodigd bij Alison en haar man voor een barbecue.
Ook dat was heel gezellig en de jongens hebben zich gelukkig ook voorbeeldig gedragen. Er zijn vaak momenten dat ze elkaars hersens inslaan, maar zoals blijkt kunnen ze dus ook een hele namiddag gewoon normaal samen spelen.
Alison en haar man zijn typische Aussies met allebei een migratieachtergrond en drie barbecues in de tuin, haha. Wij hadden dessert meegenomen en zij hadden een overdaad aan vlees gebakken en uiteindelijk hadden we een heel gezellige dag.
De voorbije weken hebben we hier trouwens al heel fijn lenteweer gehad, maar komende donderdag wordt er een piek verwacht naar 36 graden. "De lente is er eindelijk!" zeggen de Aussies dan... :-D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten