zwemmen in het paradijs

Er was een overnachting die we graag wilden doen, maar die we niet op voorhand hadden kunnen boeken en dat was een kampeerplek in Paluma Range National Park. De reden dat we dit thuis niet hadden kunnen regelen, was omdat we onze nummerplaat niet kenden. De dagen nadien was het dan weer moeilijk iets te regelen zonder internet, dus het leek er even op dat plan B in werking moest treden. Uiteindelijk was de wifi in de camping van Townsville onze redding (de camping lag trouwens in een suburb genaamd Belgian Gardens – geen idee waarom eigenlijk) en de vriendelijke receptioniste was onze tweede redding want we kregen een toegangsbewijs doorgemaild dat dan afgeprint moest worden en bij de voorruit gelegd, maar we hadden onze printer niet mee ingepakt.

Boodschappen inslaan en dan op weg naar Paluma.
Deze keer stonden er verkeersborden die waarschuwden voor loslopende paarden… waarom ook niet. Er stond zelfs een bord met een telefoonnummer dat je verzocht werd te bellen als je een loslopend paard zag. Mooi – alleen zou het redelijk moeilijk zijn uit te leggen WAAR je dat paard dan gezien had, zeker aangezien zelfs kilometerpaaltjes weer ontbraken.

Na nog een illegaal stukje off road waren we dan in Paluma National Park.
De reden dat we hier wilden komen, was Paradise Waterhole, een stukje water vrij van krokodillen, kwallen of ander gespuis en waarin je kon zwemmen.
We waren natuurlijk zeker niet de enigen die wat natuurlijke verkoeling kwamen zoeken, maar het was ook niet te druk. Grappig was dat de families met kinderen aan de ene kant zaten, de jeugdige groepen aan de andere kant van een rots en de koppeltjes dreven zo ergens in het midden, haha.

Het was in het begin een beetje moeilijk voor mijn bezorgde moederhart (hier staan immers geen bordjes met de diepte en het kindergedeelte is ook niet afgespannen met een koord) en het feit dat Jonathan twee keer uitgleed over de rotsen en bijna verzoop deed ook geen deugd, maar uiteindelijk hadden we er een heel fijne namiddag in het water!

En het voordeel was natuurlijk dat we nadien geen eind meer moesten rijden, gewoon een doucheke in de campervan en iedereen was weer toonbaar.
Er is momenteel maar een kleine tegenvaller en dat is dat het bewolkt is want ik had me wel verheugd op een extra prachtige sterrenhemel omdat hier natuurlijk geen enkele verlichting is (behalve dan het buitenlicht van onze campervan en dat is heeeeel populair bij de beestjes!). Het zal voor een andere keer zijn. In ieder geval was het wel de moeite tot hier te komen!

Wouter en ik hebben trouwens ook ontdekt dat onze telefoons allebei op een ander uur staan…. Geen idee hoe dat kan want we zitten allebei op hetzelfde netwerk (wanneer er netwerk is), maar toch is er een uur verschil. Tja, dat is vakantie zeker? Nog niet eens weten hoe laat het is…!