beestjes

Vanmorgen was ik de was van de draad aan het halen toen er plots iets ruiste in het struikgewas. Weer zo’n bush turkey? Nee, hoor, het was een bonte varaan! We stonden het beest enthousiast met z’n allen na te kijken en toen we even later zaten te ontbijten, kwam hij zich opnieuw laten zien, deze keer klimmend in een boom.
Wat een beest, wij waren onder de indruk hoor!

Na de toiletten vol gekko's (geen foto's) was dit ook weer de moeite!
Daarna was het weer inpakken en reden we verder naar de Wallaman Falls. Dit is de hoogste ‘single drop permanent waterfall’ van heel het land en moesten we dus zien.
De GPS was redelijk pessimistisch over de reistijd, 5u was de voorspelling. Dat stond niet in onze planning! We konden alleen duimen dat er veel wegen waarvan de GPS gewoon de snelheid niet wist en niet dat er vele kilometers off road zouden zijn.
Na wat snelweg stonden er borden richting Wallaman Falls en gelukkig – het was gewoon asfalt.
Al gauw stond er echter een bord ‘opgepast koeien/schapen’ en onze asfaltweg liep gewoon dwars door het plaatselijke vee!

(heerlijke foto al vind ik dat maar zelf)

Een paar kilometer verder stond dan weer een bemoedigend bord dat de volgende 15kms niet geschikt waren voor trucks of caravans. Euh… hoe zit het dan met campervans? Wij hadden online nergens gezien dat de Wallaman Falls niet voor iedereen bereikbaar zouden zijn. Wel in tegendeel, er was daar ergens een camping!
Optimistisch als altijd trokken we dus toch maar op pad en een bochtige weg bracht ons helemaal naar boven. Toegegeven, soms was het een beetje smallekes, maar er waren amper tegenliggers dus het ging allemaal best.

Aangekomen bij de Wallaman Falls genoten we natuurlijk eerst van het uitzicht. 268 meter valt het water naar beneden!

Er was daar een wandeling van 4km die we wilden doen en volgens het internet was het wel met een helling, maar best te doen voor een ‘moderate’ fitness level.
De lokale rangers dachten daar echter anders over en ze hadden een heel waarschuwingsbord gezet dat de wandeling NIET geschikt was voor iedereen, dat ook fitte mensen al bevangen waren geraakt door de hitte, dat mensen onderweg een hartaanval hadden gekregen en anderen zelfs het loodje gelegd hadden op die weg.
Pfff, zeg, bemoedigend. Onder een stralende zon en wolkeloze hemel durfden wij al niet meer aan de wandeling te beginnen.

We aten dus maar gewoon onze picknick op en reden verder. We moesten voor een deel dezelfde weg nemen, de bochten naar beneden en dan daar de koeien ontwijken.
Nu zitten we terug in een camping en het is heel duidelijk dat de schoolvakantie afgelopen is voor de kinderen van Queensland, want het is hier behoorlijk leeg!
Wel veel meer chance met de sterren vanavond!!