outbackrijden

Terug in de beschaafde wereld - terug internet!

Vanmorgen kwamen we op tijd uit onze ge-improviseerde bedjes om een rondleiding mee te doen in de lavatunnels.
Kennelijk is het daar heel erg vulkanisch gebied met meerdere vulkanen op een kleine oppervlakte. Ze zijn in een soort sluimerstand en zouden wakker kunnen worden als er wat tectonische platen bewegen, maar omdat dat voorlopig niet gebeurt, kun je er rustig rondwandelen. Het zijn wel geen typische grote bergen, maar een ander soort vulkanen die maar net boven de grond uitsteken.
Talloze jaren geleden waren er echter wel uitbarstingen en de lava die toen rondstroomde, heeft op een of andere manier (ik moet toegeven dat ik het niet 100% begreep) tunnels gemaakt die dus uit volledig afgekoelde lava bestaan.
Undara heeft niet de langste lavatunnel ter wereld, maar wel het grootste tunnelcomplex ter wereld (we zullen het maar geloven) en als de overheid – en dan vooral de Labourpartij – nu niet de geldkraan had dichtgedraaid, hadden ze verder in het gebied kunnen zoeken en vast nog veel meer tunnels gevonden...
Het waren bijzondere tunnels om te zien en in een van de grotten konden we vleermuizen bewonderen!

Spinnetje:

Na de rondwandeling was het dan weer boeltje pakken en terug de baan op.

Vandaag stond de allerlangste rit op het programma, vijf uur rijden tot Townsville.

Voor de jongens ging het nog (DVD-speler op of een tablet in hun handen, onderweg een keer stoppen voor een ijsje) maar om zo door de outback te rijden was saai, saai, saai.
Het landschap was 5u lang hetzelfde: rode grond, grassen, dunne bomen, koeien.
We kwamen maar door 1 slaperig dorpje, verder was er niks. We waren al bijna 2u onderweg toen er een bord stond ‘picknickplaats over 50km’.
Er was ook bijna geen verkeer, geen zijwegen (tenzij zo’n rode zandweg richting een boerderij) en zo heel af en toe iemand van de andere richting, meestal ofwel een campervan ofwel een roadtrain.
We hadden al een tijdje geen internet en matig telefoonbereik, nu in de auto was er totaal geen radio-ontvangst.
Saaaaaaaai!!
Wat we nu wel hebben gezien was een dode koe langs de kant van de weg. Nu hebben we al veel verkeersslachtoffers gezien, vooral in Tasmania, maar een koe had ik nog nooit meegemaakt. Een uur verder rijden lag er weer een.
Er waren ook heel erg veel borden die waarschuwden voor overstroomde wegen en dan stonden er dieptemeters zodat je kon zien hoe hoog het water stond. Wij zagen bijna geen druppel water en de meeste bruggen liepen stomweg over een kurkdroge bedding. Een raar idee dat soms alles daar onder water staat!

Ondanks het hoog slaapverwekkend gehalte hebben we het toch maar gedaan, met de campervan door de outback, dus kan het van ons lijstje af, haha.
Nu zitten we terug in de beschaving, in Townsville, en hier blijven we twee nachten. Van de droge, rode outback naar zee en strand!