donderdag diertjesdag

Tasmania is ook gekend voor het overdadige wildlife en dat hadden we inderdaad al veel gezien.

Dood langs de kant van de weg.

Omdat we nu ook eens graag wat levende beestjes wilden bewonderen, trokken we naar een wildlife park. Natuurlijk trokken we onderweg al foto's van het prachtige Tasmaanse landschap.

 

Het park bleek een wildlife slash kweekcentrum slash opvangcentrum slash rehabilitatie park te zijn.
Er zaten een paar beestjes in kooien voor de doorsnee dierentuinbezoeker. Zo hadden ze heel wat quolls. Ik had er nog nooit van gehoord, het wordt vertaald als dwergbuidelmarter. Ik moet zeggen dat we hier al ontzettend veel 'nieuwe' buideldieren hebben leren kennen. Ik wacht met spanning op de quizvraag om zoveel mogelijk buideldieren op te sommen! (alleen doe ik nooit mee aan quizzen).

 

Er was een gids die een praatje kwam doen bij de wombats en Tasmaanse duivels.
Het park had een heel programma om wombats te ondersteunen. De beestjes worden immers regelmatig overreden (hadden we helaas al gezien), maar het gebeurt ook regelmatig dat de kleine wombatjes in de buidel overleven. Die worden dan met de fles grootgebracht, opgevangen in het park en als ze groot genoeg zijn, terug vrijgelaten in het wild. Een mooi initiatief natuurlijk!

Verder hadden ze een heel kweekprogramma voor Tasmaanse duiveltjes. De populatie daarvan gaat ook snel naar beneden en dus konden ze wel wat ondersteuning gebruiken.
Het was grappig met hoeveel liefde en passie de gids over de duiveltjes sprak! Hij kon er gemakkelijk een op schoot nemen terwijl hij zijn uitleg deed en hij zette alle sissende en grauwelende geluiden weg als een vriendelijk praatje. Volgens hem waren de beestjes ernstig ondergewaardeerd en ten onrechte schrikwekkend afgebeeld.
Wat een verschil met een andere gids langer geleden in een ander park, die vooral benadrukte hoe zo'n duivel in een hap een kangoeroepoot doormidden kon bijten...

 

Buiten de talloze quolls, wombatten en duiveltjes had het park ook een nog een vracht aan kangoeroes en wallabies die we mochten voederen. Altijd leuk!!
Deze waren trouwens volledig vrij, er stond nergens een hek, ze konden zo doorheen het park huppelen (of daarbuiten).

 

 

 

Er was nog een vijver met watervogels. een voliere met gewonde vogels die werden opgevangen en een kooi met drie druktemakers.
Wat had ik compassie met de mensen die daarvoor moesten zorgen!

We hadden na onze lunch nog een beetje tijd over in de namiddag en die hebben we doorgebracht in een nabijgelegen grot!
Natuurlijk terug eerst een kleine wandeling door het regenwoud en dan gingen we met een gids de grot in.

 

Nu hebben we recent nog grotten gedaan, maar dit was de grootste tot nu toe! Het was ook weer een fijne en enthousiaste gids. Speciaal aan deze grot waren ook de glimwormen! Natuurlijk geen foto daarvan, maar het was echt wel mooi. De gids deed dan alle lichten uit en dan zagen we sterretjes op het plafond. Heel bijzonder!

Daarna was het alweer tijd om terug naar ons huisje te rijden, al ben ik onderweg nog af en toe gestopt voor een foto.