tien op tien

[sorry, slechte kwaliteit smartphonefoto's]

Vanavond was een leuke avond want het was ontmoetingsavond op school! Omdat het inschrijven indertijd snel-snel was gegaan hadden we geen fatsoenlijke rondleiding gehad en dus keek ik er echt naar uit. Om 5u was er rondleiding, om 5u45 een woordje van de directeur en om 6u barbecue. We moesten dus absoluut gaan!

Ik stopte een uurtje vroeger met werken en stipt om 5u stonden we op school.
De kinderen kregen allemaal een blad met verschillende lokalen of plaatsen om te zoeken. Overal moesten ze dan de juf of meester aanspreken en eventueel een vraag beantwoorden om een stempel te verzamelen. Een vol stempelblad ging dan in een ton en werd verloot om een boek.
Een handig systeem want zo kwamen we dus overal op school.
De eerste dag waren ons jongens verdwaald na de speeltijd en nu begreep ik ook waarom, want het is chaos van gebouwen en tussendoor zijn er dan drie speeltuinen en een zandbak. Het lijkt allemaal erg groot, maar toch zitten er maar 250 leerlingen. Ze hebben gewoon ontzettend veel verschillende (en kleine) klassen.

De jongens waren heel trots om hun eigen klas te laten zien en Wouter en ik waren blij om hun juf eens te ontmoeten (hoewel ze een paar andere juffen hebben voor ander vakken). Het eerste wat de juf ons vroeg, is of de mannen graag naar school gaan. Top!
Ze houdt hen wel uit elkaar (om evidente redenen), maar heeft geen klachten. Wij trouwens ook niet.

een kaart om aan te duiden waar iedereen vandaan komt

(veel kindjes uit Syria)

pennenzak vol spullen

De klassen Intensive English zitten gegroepeerd en hebben ook een paar gemeenschappelijke ruimtes. Hier kunnen ze spelen als het buiten te warm is (er wordt niet buiten gespeeld als het warmer is dan 36 graden, wat nogal eens voorvalt).

Ik moet zeggen dat de lokalen van de naschoolse opvang er ook heel goed uitzagen, met een pooltafel en alles. We zijn ook gaan piepen bij de kleuteropvang en ook dat zag er prima uit. Je weet nooit dat we het ooit nodig hebben. 😜
We zagen ook veel aboriginal kunst op de muren en ze hebben een speciaal programma voor Aboriginals. Er is verder ook een soort ontmoetingscentrum voor ouders met tal van informatie over opvoedingsproblemen of activiteiten om samen te doen. Aussies hechten veel belang aan hun 'community' en dat zag je ook heel mooi op school.

Toen het tijd was, gingen we braaf luisteren naar de speech van de directeur en het voorstellen van enkele nieuwe leerkrachten.

Daarna was het barbecuetijd! We stonden nog maar net in de rij toen Benjamin zich realiseerde dat zijn kaart nooit vol zou geraken en dat hij nog 4 stempels te weinig had. Het resultaat was een overvloed aan waterlanders. Een passerende juf zag het gebeuren, vroeg wat het probleem was en uiteindelijk nam ze de jongens mee naar haar lokaal en plakte hun blad vol stickers. Haha, zo lief.

Toen dat probleem ook weer van de baan was, konden we onze eerste Ozzie barbecue proeven. Echt schan-da-lig dat we dat nog niet eerder gedaan hebben. Die Ozzies zijn er echt wild van en op de meest zotte plaatsen kom je openbare barbecues tegen.
Het stelde uiteindelijk niet veel voor. Er was ofwel brood met worst, ofwel brood met een halal-vegetarisch pasteitje. Het was in ieder geval wel lekker!

"Mama, waar is de echte barbecue?" vroeg Jonathan.
"Dit is de echte barbecue."
"Nee, ik bedoel met groentjes en zo."
Kijk eens aan, onze opvoeding is niet helemaal waardeloos.

We bestelden nog wat drinken in de schoolkantine en dan was het tijd om huiswaarts te gaan.
Ik moet zeggen dat de school me wel bevalt en ook alle juffen die we ontmoet hebben. Ook al moesten we er een beetje "gedwongen" heen, het valt 300 procent mee. Jonathan was blij toen het weekend voorbij was, dat zegt ook al genoeg. 😊
Goede school voor de kinderen vinden: missie toch geslaagd.😎