ons eerste wildlife park

Gisteren geen blogpost want geen wifi.
De wifi was hier uitgevallen om wat voor reden dan ook en de 4G kost centjes, dus gisteren maar niet online rondgehangen. En prompt had ik het gevoel dat we helemaal aan de andere kant van de wereld zaten zonder onze familie of vriendjes!... Heel raar... Misschien had ik toch postduiven moeten meenemen om te communiceren in nood. :-)

Gisteren hebben we nu ook wel niet zoveel bijzonders gedaan.
's Morgens ben ik autostoelen gaan kopen voor ons jongens. Ik was speciaal in de ochtend gereden in de hoop dat het rustiger zou zijn onderweg. Er was duidelijk meer volk op de baan dan 's avonds laat, maar het is toch vlot gelukt en ik heb niemand frontaal aangereden. Nu kunnen ons mannen mee op stap met de auto in hun autostoelen!

Verder zijn we gaan buitenspelen op een leuk grasveld in Glenelg, in de namiddag hebben we een kleine wandeling gedaan naar een binnenspeeltuin.
Het was maar een klein ding, maar de jongens vonden het superfijn.
Zowel Jonathan als Benjamin hadden een vriendje gevonden, voor Jonathan was het zelfs zijn nieuwste beste vriend. Ik hoorde ook dat hij Engels probeerde te praten met het kereltje en ik was heel erg trots!!!

Vanmorgen bij mijn ochtendloopje heb ik de computervogels gefilmd. Ik zal het een andere keer online zetten (de spanning loopt op....) want ik wil vandaag al zoveel foto's toevoegen dat de wifi anders weer naar de vaantjes is.

Ik ga dit uitzicht missen als we straks niet meer aan zee wonen...

Vandaag zijn we (met de auto natuurlijk!!) naar Cleland National Wildlife Park gereden. Dat ligt op een van de heuvels hier rond Adelaide.
We deden hiervoor een klein stukje snelweg en de jongens waren al meteen onder de indruk van het zware vrachtverkeer. En dan hebben we nog niks spectaculairs gezien!
We zagen wel ons allereerste verkeersbord dat waarschuwde voor overstekende kangoeroes!!! Hoera!!

Cleland Park bleek heel mooi en 300% de moeite. Het is heel uitgestrekt en veel dieren lopen er vrij rond. Sommige zijn afgescheiden van elkaar en andere zijn van iedereen afgesneden, maar de meeste diertjes hebben er vrij spel. Het zit er vol buideldieren, van sommige soorten hadden we nog nooit gehoord (dat kan natuurlijk aan ons liggen).
In het Museum van Zuid-Australië hebben we de lokale gevaarlijke spin kunnen bekijken, nu hebben we de lokale gevaarlijke slang gezien. Hopelijk kunnen we die beestjes nu memoriseren en op tijd het noodnummer 000 bellen. :-)

We kochten bij de entree een zakje kangoeroevoer en daar hebben ons mannen veel plezier aan beleefd. Er zaten heel wat soorten kangoeroes, van groot tot klein. Sommige kangoeroes hadden totaal geen zin en sprongen gewoon weg, maar andere beestjes kwamen zelfs vragen om eten.

Als volleerde sluipschutters op weg naar hun doel.

We waren braaf de kangoeroes aan het voeren, toen een van de emoes er genoeg van had om z'n eigen eten te zoeken. Hij kwam gewoon aangewandeld en stak zijn kop in de etenszak!

Benjamin ontdekte dat de kleine buideldassen en ratkangoeroes (die ook vrij rondsprongen) ook kangoeroevoer aten.

Normaal mocht je er koala's aaien en voederen, maar omdat dit nog een jonkie was en nog moest wennen aan mensen, was het enkel kijken en op de foto. We zullen dus later nog eens moeten terugkomen!

Er was een kleine plas water en die zat natuurlijk vol watervogels! We hebben pelikanen van heel dichtbij gezien, maar ook ibissen, grijze ganzen en bruine eenden.

Ook andere vogels hebben we genoeg gezien, zoals papegaaien. De kookaburra hebben we een paar keer gehoord (heel bijzonder) maar niet kunnen spotten. Nog een reden om terug te komen!

Cleland National Wildlife Park - allen daarheen. :-)

Met kleintje

Aapjes waren er ook!

Reuzenhagedis

Tasmaanse duivel

(ook Spaanse duivel genoemd ;-) )

uitzicht! (oceaan in de verte)

chillen

dingo

koala

emoe (rechts)

 

Australische vogels