aan de slag!

We zitten terug in de ether! :-)
Alles in orde hier in Gawler (spreek uit als Goooowler of ze verstaan het niet). Het was even wat gedoe hier in het huisje met de slaapkamerverdeling, maar intussen zijn we gesetteld.

Vandaag was mijn allereerste échte werkdag!!

Dinsdag was ik al naar de praktijk gereden, maar ik kwam buiten met een lange to do lijst en de mededeling dat ik eigenlijk niks nuttigs kon doen zonder Medicare nummers. Ik was wel wat teleurgesteld langs de ene kant, maar langs de andere kant is op een stoeltje zitten en meekijken ook niet zo bijster interessant.
Rachel (manager) had me op het hart gedrukt om élke ochtend naar Medicare te bellen en te vragen of mijn nummers nog niet gekend waren. Persoonlijk vond ik het een beetje onzin, maar volgens haar was het de enige manier om snel in orde te geraken.

Woensdag belde ik er niet voor - want ach, onzin. Ik deed voor de rest ook niets van mijn to do lijst (zoals beroepsverzekering) want ach, toch geen nummer.

Donderdagochtend belde ik dan maar een keertje. "Ja, dokter. We hebben uw nummers. Heb je een pen dan zal ik ze dicteren."
Ik viel bijna uit mijn stoel!
Nummers!! *dansje* Ik geraak helemaal ingeburgerd want ik word blij van nummers en papierwerk!!

Een berichtje naar de praktijk en meteen een telefoontje terug. "Is je beroepsverzekering in orde? Nee? Dan kom langs! We helpen ermee en dan kun je morgen starten!"
Dus hup, ik terug richting praktijk. Intussen hadden ze zelf al met de verzekeraars gebeld dat er grote haast bij was en kon ik dus weeral een bundel van tien papieren gaan invullen om met de verzekering in orde te geraken. Opnieuw een paar telefoontjes heen en weer en tegen 5u in de namiddag was het gepiept!
Agenda opstellen, fotootje trekken voor de website (nope, staat er nog niet op, maar je kunt al wel online een afspraak bij me boeken ;-) ), paswoorden in orde maken en nog meer van dat soort onzin.

En dan was vandaag mijn eerste werkdag!

Ik zou pas om 9u starten, dus tijd genoeg voor een ochtendloopje.
Woensdag had ik een wandelpad ontdekt dat alle parken van Gawler met elkaar verbond. Ik had het in één richting gevolgd (2,5km heen en 2,5km terug) en vandaag zou ik het in de andere richting lopen (3km heen en 3km terug). Geen overdreven inspanning dus zodat ik nadien rustig kon douchen, eten en op mijn gemak naar het werk kon vertrekken.
Strak plan.

Mindere uitvoering.
Op de terugweg slaagde ik erin om te verdwalen en serieus te verdwalen.
Ik zou gewoon de wandelweg terug moeten volgen en ik wist dat ik er bijna was, maar ergens in het laatste park miste ik de juiste weg en plots had ik door dat ik niet de juiste kant op liep. Maar waar dan heen?? Teruglopen. Ene kant op. Klopte ook niet. Weer terug. Andere kant. Ook mis. En ik maar vloeken!!! Al die heuvels op en af...
En bij elke loopsessie kom ik talloze wandelaars en honden tegen, maar waar zijn die als je ze nodig hebt?? Nergens dus!

Rond het park lagen woonwijken en daar was ook geen kat te zien. Iedereen lag allicht nog in bed. Uiteindelijk zag ik ergens een bezorgtruck geparkeerd staan en spurtte ik erheen.
De kerel zelf wist ook niets in Gawler, maar hij had een GPS en liet me zien waar ik was. Als ik te voet naar huis wilde, was dat een wandeling van een uur. Een uur!!
Natuurlijk was het korter om ergens doorheen het park te gaan, maar omdat dat niet scheen te lukken, zat er dus niks anders op dan de grote wegen te volgen.

Mijn rustige zes kilometer werden er zo dertien!
Dat moet ik natuurlijk weer voor mekaar krijgen. Juist die éne ochtend dat ik geen ongelimiteerde tijd heb, verdwaal ik. Ik was véél later thuis dan gepland, er was geen sprake van een rustig ontbijtje, het was douchen en vertrekken.

Dit chaotische begin van de dag heeft zich gelukkig niet verder vertaald in een compleet fiasco.
Ik moest natuurlijk nog veel uitzoeken in het medisch programma, maar eigenlijk ging het best vlot. Ik heb nog het meest van al gevloekt op het qwerty toetsenbord. :-)
Medicatie zoeken was ook lastig. Ik denk dat ik vooral zal voorschrijven op stofnaam! Dan lijkt de naam toch bekend. :-) De voorschriften zijn hier trouwens heel mooi groen van kleur. Misschien heeft dat een placebo-effect of zo.

Er was maar één patiënt moeilijk te verstaan omdat hij heel erg mompelde (het lukte uiteindelijk wel, maar ik moest me wat concentreren) en één keer was er algemene verwarring over een term.
Een zwangere dame had het maar over 'thrush' en met de beste wil van de wereld zei me dat helemaal niets. Ze keek me raar aan, dus kennelijk was het iets heel gewoons. Oeps, haha! Maar we zijn er samen uit geraakt en het bleek een onnozele schimmelinfectie.
Het zal niet de laatste keer zijn (ook in het Nederlands verrassen patiënten me soms met rare woorden) maar thrush zit nu in mijn vocabularium, klaar om uit mijn mouw te schudden!

Vandaag zag ik 21 mensen! Heel wat meer dan ik zelf verwacht had...
Nu een weekend om uit te blazen en dan start maandag mijn eerste week! Ik ga werken van 8u30 tot 17u (ik typte 5u, geraak echt helemaal ingeburgerd). Hoe gek is dat???