thuis

 We zijn weer thuis!

Na onze drukke Belgenlandvakantie hadden we een rustige terugreis. Met het tijdsverschil verliezen we altijd enorm veel tijd met de thuiskomst. Vertrekken donderdagochtend in alle vroegte en eer we thuis zijn is het alweer vrijdagavond. Door de douane gaan was deze keer een soort snelheidsrecord. We mochten onze paspoorten zelf scannen (voordien was Joachim te jong) en stonden in een wip en een zucht buiten.
"Hier staat nooit iemand op ons te wachten," zuchtte Jonathan. En dat is inderdaad een heel spijtige zaak. Je doet al die moeite, vliegt al die uren, en niemand staat in de aankomsthal, blij dat je er bent. Tja.

We mochten minder kilo's meenemen in de bagage dan andere jaren (we kregen ook minder eten op het vliegtuig! zo worden er kosten bespaard... :-(... ), maar we hadden toch meer dan genoeg Belgische chocolade en koeken mee. Ik heb onze koekenkast helemaal moeten herorganiseren om alles erin te krijgen, dat zegt al genoeg. Zelfs een andere kast in de keuken is nu ingepalmd. Nu kunnen we er hopelijk enkele maanden tegen!!

Wat ons opviel in Belgenland:

- Betalen voor de WC.
Dat moeten we hier niet doen en dus valt het altijd tegen als er ergens anders betaald moet worden. Met risico op blaasontstekingen en constipatie probeerden we altijd maar te vermijden dat we weer geld moesten ophoesten voor een simpel plasje.

- Een WC in elk restaurantje.
Dat was dan weer een voordeel dat we hier niet kennen. Je kunt niet veronderstellen dat je hier bij elke gelegenheid naar de WC kunt. Soms moet je naar het eind van de straat, soms moeten ze een sleutel voor je zoeken, soms is er niks.

- Een paaseitje bij de thee/koffie.
Een heel grappige gewoonte die we hier ook niet kennen. Het melkje, suikertje en iets lekkers bij een tas thee of koffie. In april natuurlijk een paaseitje. Zo schattig!

- Het coronatrauma
Dat 2020 zijn sporen heeft nagelaten in het collectief geheugen is een understatement. Bij ons (covid) viel dat veel beter mee dan in Belgenland (corona). Er zijn in Belgenland nog veel sporen van te zien in het dagelijks leven en er wordt nog veel meer over gepraat. "Voor corona dit" of "na corona dat".
Dat leeft hier veel minder, covid is meer iets van de verleden tijd.

- Fietsers zonder helm!
Bij ons is een fietshelm verplicht en altijd als ik een fietser in Belgenland zag rijden (meestal zonder helm), sloeg mijn hart een tel over. Zo gevaarlijk!

- De vaste dopjes op de flessen
Wat een ellende!! Dat duurt toch even om daaraan te wennen, om zo'n fles open te draaien en er dan van te gieten zonder overal heen te sproeien. Of te drinken zonder een dop in je neus te forceren.
We hadden in het vliegtuig terug ook een flesje water gekregen. Ik draai het open... en ik heb het dopje los in mijn hand!! Genieten hoor. :-)


Een reis naar Belgenland - altijd een avontuur.
En ik gok hoe langer we hier wonen, hoe avontuurlijker het wordt. :-)