zaterdag 5 oktober 2024

Port Augusta

 Met 560km tussen Coober Pedy en Port Augusta hadden we zaterdag de langste rit van de vakantie voor de boeg.


Moesten we voor vertrek uit Coober Pedy nog tanken? De volgende gelegenheid was 240km verder. Volgens ons gezelschap (dat een andere wagen had en kleinere tank) konden ze daar gemakkelijk geraken.

En ze hebben het gehaald ook, al was de tank al een kwartier op nul en de hartslag ver over de honderd. :-)

We reden door een kerkhof van dieren langs de kant van de weg. Dode koeien, dode schapen en heel, heel veel dode kangoeroes. Sommige aan de kant, andere midden op de baan, met hun ingewanden nog uitgesmeerd over het wegdek. Gezellig toch.

Een stop die we gedaan hebben, was Lake Hart. Dat is een zout meer met vooral zout en weinig meer. Twee jaar geleden was er best veel water, maar nu stond het droog. We deden een hele wandeling over het zout en trokken natuurlijk veel foto's. Echt iets bizars.






Een andere stop was Woomera, een slaperig dorpje dat vroeger een militaire basis was. We liepen er doorheen het lokale museum.


Daarna zagen we een trein - een goederentrein!!
Sterker nog - we stonden stil voor het rode licht!!

Er zijn natuurlijk geen verkeerslichten in de outback, bij gebrek aan wegen. Spoorwegovergangen zijn er evenmin. Deze was op een zijbaan van de snelweg, omdat we terugkwamen van Woomera.
Heel speciaal om te zien wel, want die trein had allemaal dezelfde wagonnetjes en slingerde zich als een (heel, heel lange) rups doorheen het landschap.








We hadden nog een heel aantal kilometers voor de boeg tot Port Augusta en helaas werd het al laat. De zon ging onder en deze keer ging mijn hartslag over de rooie want in de schemering beginnen al die kangoeroes rond te huppelen.
Het duurde inderdaad niet lang of er stond er al een plompverloren op de baan!!
Niet veel later sprongen er een paar weg door de struiken. Ah - stress!
Turend in het donker (want het was pik- en pikdonker), ogen op de baan, voet bij de rem en dan maar hopen op het beste.

Kangoeroes zijn als sneeuw. Leuk als je te voet bent, levensgevaarlijk als je rondrijdt.

Gelukkig kwamen we zonder brokken bij de camping.
Hebben we dat ook eens gedaan, in het donker door de outback rijden. Niet voor herhaling vatbaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten