We zitten vaak genoeg afgelegen, maar toch heb je voor een echt goede hemel nog meer geluk nodig. Geen felle lichten op de camping zelf, weinig bewolking en geen storende maan. Die nacht hadden we geluk en konden we de melkweg nog eens bewonderen. Ik zag een 'vallende ster' en kon zo meteen geen wens bedenken. Dat is het gevoel dat zo'n sterrenhemel je geeft.
De volgende ochtend trokken we weer op pad en even verderop was onze eerste halte al: The Big Farmer.
Een hoog kunstwerk en daarrond een hoop namen en informatie over (Europese) families die het land bewoonbaar hadden gemaakt.
De volgende nederzetting was Poochera en daar was ook ons volgend groot ding, namelijk The Big Ant.
Ook hier waren een hoop informatiebordjes ('museum' heet dat) en kennelijk was Poochera de plaats waar dinosaur ants leven en dat was - volgens de bordjes - de heilige graal van alle mierensoorten want die waren erg zeldzaam. Ze waren niet groot, maar ze leken het meest op 'voorhistorische mieren' en daarom zijn ze bijzonder. We hebben er geen gezien, want het zijn nachtmieren en overdag zitten ze veilig onder grond. Maar we zijn natuurlijk bereid de informatiebordjes te geloven.
Zowel Wuddina als Poochera waren onooglijk kleine dorpjes, maar verderop kwamen we dan toch in iets dat op een kleine stad leek, Ceduna. We besloten er te gaan lunchen en ik had veel zin in pizza, maar de pizzeria was dicht. Uiteindelijk aten we in een hotelletje, waar het ook erg goed was.
Er stond wel een flinke wind daar in Ceduna en we werden bijna van onze sokken geblazen toen we wat boodschappen gingen doen.
Daarna reden we verder en een bordje wist ons te zeggen dat Perth nog maar 1970km verderop was. Kwestie van op tijd een bordje te zetten!!
Voor we Ceduna helemaal achter ons lieten, stopten we nog bij The Big Oyster! Hier aan de kust zijn oesters een ding, dat is duidelijk. Er was een klein eetstalletje bij The Big Oyster met allemaal zeevruchten, maar het was dicht.
We reden verder op de Eyre snelweg en dat is nu de enige asfaltweg tussen South Australia en Western Australia. Zo ver reden wij niet, ons meest westelijke punt was Fowler Bay, nog een heel eind van de grens af.
Wind!! De motorhome schudde er van en ik moest een heel stuk trager rijden. Af en toe remde de wagen uit zichzelf. "Crosswind assist" verscheen er dan op het dashboard en uiteindelijk reed ik gewoon continu traag genoeg om de waarschuwing niet meer te krijgen.
Later dan verwacht kwamen we aan in Fowler Bay - na ook nog 12km grindweg te hebben moeten doorstaan. Het bleek een heel erg klein gehuchtje met een kleine camping vlakbij de zee.
En kijk eens aan, er stond een mobiele pizzakraam!! Nu had ik toch mijn pizza, lol. En ze hadden er ook een paar speciale, zoals een apple-honey-crumble-pizza. Een ideaal dessert!
We waren net terug bij de motorhome met onze pizza's toen het flink begon te druppelen en een minuut later brak er een onweer uit. Het waaide en waaide en waaide! Ik had compassie met alle mensen in een tentje... Pas halverwege de nacht kalmeerde de wind en we werden wakker met een moedig zonnetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten