Hard werken op een regenachtige zondag

 

slangenbeet

 Ik heb gisteren mijn eerste slangenbeet gezien op het werk. Drie hoeraatjes!

Ik dacht eerst dat het vals alarm zou zijn (in zekere zin was het dat ook wel) want vaak denken mensen dat ze door iets heel exotisch gestoken of gebeten zijn, terwijl het waarschijnlijk gewoon een mug was. Niet dat die niet gevaarlijk kunnen zijn, maar het klinkt minder dramatisch.

Het was een 15-jarig meisje en receptie had bij de nota's geschreven: "tetanus injection snake bite" (in feite had ze 'tetius' geschreven, maar ze bedoelde dus tetanus - en dat is inderdaad het niveau dat sommige meisjes hier hebben).

De jongedame in kwestie kwam met haar moeder en een jonger zusje. Ze had wat krassen op haar onderarm die amper zichtbaar waren. "Van een python!" zei ze vol vertrouwen.
Ik vroeg me af hoe ze dat zo zeker kon weten en het verhaal was redelijk... onnozel. Ze hebben bij haar op school een soort 'wildlife centre' en daar was ze met haar zorgleerkracht heen gegaan. De jongedame had een python rond haar nek willen tillen en had er niet beter op gevonden dan het beest vast te pakken bij z'n kop.
Haar moeder gaf me een heel verhaal over de tanende bekwaamheid van de huidige zorgleerkrachten.

Nou de krassen waren heel oppervlakkig dus daar viel weinig aan te doen.
Een python is niet eens giftig dus daar viel ook al niks aan te doen.

"We vonden online dat ze een tetanus spuit moet hebben," zei de moeder.
Ik keek het na, maar het meisje had twee jaar geleden haar prik gehad. Ook niks om te doen.

Binnen tien minuten waren ze weer buiten. Spannend hoor.

regen/heet

 Het weer was dit weekend nogal wisselvallig. Niet dat we hard moeten klagen, want Darwin heeft zaterdag een orkaan over zich heen gekregen, maar toch was het weer hier raar.
Zaterdag regen, regen, regen en een paar onweersbuien bovenop. Zondag stralende zon en meer dan dertig graden.

Zaterdagochtend was het weer tijd voor een kerstparade, deze keer in Norwood. Ze nodigen altijd te veel doedelzakkers uit, de organisatoren van Norwood. Ik veronderstel dat ze doof zijn.
We hadden regen, maar niet al te erg. Het was in de namiddag dat het urenlang met bakken naar beneden denderde.

Vandaag, zondag, hebben we Benjamins verjaardag gevierd.
De jongens mogen altijd kiezen, ofwel een feestje voor vrienden, ofwel iets speciaals doen met ons vijven. En de enige die echt van verjaardagsfeestjes houdt, is Joachim. :-)

We zijn 's morgens gaan ontbijten. Ik had gereserveerd voor een ontbijtbuffet in een hotel in de stad. Te vroeg, volgens ons jongens, die op zondag liever lang en lui in bed liggen.
Het was in ieder geval heel goed eten en er was heel veel keuze!!

We kuierden nog even door de winkelstraat, op zoek naar cadeautjes en daarna gingen we naar een Escape Room. We deden niet echt een escape room, maar een spel buiten. We kregen een laptop mee en een koffer vol puzzels en daarmee deden we een wandeling door de stad. De antwoorden op raadseltjes waren te vinden aan standbeelden of borden onderweg.
Ik had 'gemiddeld' als moeilijkheidsgraad gekozen, maar het was duidelijk te simpel. Het spel duurde 90 minuten en de spelleider had gezegd dat de meeste mensen wel rond 80 minuten klaar waren.
Wij waren klaar op 60 minuten. lol

Terug winkelen dan maar, nog cadeautjes zoeken voor Benjamin van verjaardagsgeld dat hij gekregen had. Intussen was het al flink warm buiten, dus na de lunch (weinig gegeten) reden we maar weer naar huis.
Ik dacht vaagweg nog in de tuin te werken, maar daar was het eigenlijk te heet voor.
Voor zwemmen was het dan weer te koud. Het water was 22 graden volgens de thermometer en daar wilde niemand nog een teen insteken. lol

Morgen weer een hete dag, maar nadien komt de regen weeral. Nog heel even wachten op de zomer!!

14 weetjes

 Wist je dat...

... Benjamin de grootste is hier thuis?
... ik op mijn tenen moet staan en hem nog niet in de ogen kan kijken?
... Benjamin voorlopig nog niet klaar is met groeien?
... hij blijft eten en eten en eten?
... Benjamin elf (11!) boterhammen mee naar school neemt als lunch?
... Benjamin het leuk vindt om bijzondere woorden te leren zoals pneumonoultramicroscopicsilicovolcanoconiosis?
... hij ook weet wat het betekent?
... hij het ook kan spellen?
... hij het Joachim ook heeft leren uitspreken en spellen?
... Benjamin met trots de titel DinoNerd draagt?
... hij bijna 200 dinosaurussoorten uit het hoofd kan afdreunen?
... zijn Engels het beste is van ons thuis?
... hij ook nog het meeste Nederlandstalige boeken leest hier thuis?
... Benjamin twee dagen geleden veertien jaar geworden is?!?

notennieuws

 Vandaag 11 november wordt hier 'Remembrance Day' gevierd. Het is zeker geen groot ding en ook geen officiële feestdag. Niettemin gaat onze harmonie altijd spelen bij de lokale herdenkingsviering. Midden in de voormiddag, dus meestal is er weinig volk omdat iedereen braaf gaat werken, maar ikzelf heb maar een half excuus nodig en ik neem de hele dag vrij.

De viering was buiten aan het oorlogsmonument en er waren wel wat mensen aanwezig. Vooral ouderen en heel veel 'belangrijke mensen' zoals gemeenteraadsleden, vertegenwoordigers van bepaalde instellingen en yada yada.
Met een handjevol muzikanten speelden we dan wat hymns, het volkslied, Waltzing Mathilda - zo de typische dingen. Een moedige trompettist deed ook The Last Post.
We waren niet met veel, maar met genoeg om het soms wat naast de kwestie te laten klinken. De dirigent trok regelmatig aan zijn oor, wat dirigententaal is voor 'dat is hier vals!'. En hoe groter de ogen, hoe valser.

Achteraf komen er natuurlijk altijd mensen dag zeggen en terwijl we aan het opruimen waren, kwam de burgemeester ook handen schudden met de dirigent (de burgemeester heet trouwens Marijke, wat niemand hier kan uitspreken, ze maken er een soort Marikke van). De burgemeester was in ieder geval onder de indruk. "Zo bijzonder," zei ze. "Al die verschillende instrumenten en allemaal zo mooi samen in tune."
We wisselden wat blikken met elkaar want volgens ons moet ze haar gehoor eens laten nakijken - lol.

Afgelopen zaterdag hebben we wel voor heel veel volk gespeeld - en nog goed ook.

Het was tijd voor de grote kerstparade in de stad! Dat is een heel groot evenement waarbij een stoet door de straten van Adelaide trekt, zo'n 3km lang. Zotte mensen zoeken hun favoriete plekje de avond voordien en blijven de hele nacht op straat kamperen.
Als ik het nieuws mag geloven, waren er zo'n 335.000 mensen op straat. Het meeste volk in de afgelopen tien jaar kennelijk. Het blijft heel bijzonder om voor zo'n massa te mogen spelen!!

Nu hadden we natuurlijk flink geoefend. Onze liedjes mooi uit het hoofd gestudeerd en tijdens de repeties buiten op het grasveld gaan marcheren. In weer en wind! Letterlijk - we zijn een keer naar binnen gelopen toen het begon te hagelen.
Op het einde van de parade staan de nieuwsploegen kaar met hun camera's en dan doen we nog eens extra ons best en het resultaat mocht er zijn!!

PS1: Ik loop recht achter de drummajoor wat naar mijn mening de allergemakkelijkste plaats is. :-)
PS2: De commentator beweert dat we soms overseas (buitenland) gaan, maar dat is al van 2013 geleden! Voor mijn tijd helaas.

Spetter pieter pater

 Joachim heeft het zwemseizoen vandaag officieel geopend!

(Of was het Daisy vorige week? 🤔)

Het water is 21°, daar steek ik hooguit een teen in, maar Joachim was er helemaal klaar voor. 😎

Allemaal beestjes

 Zondag was beestjesdag.

Het begon zaterdag in de namiddag, toen een onbekende dame aan de voordeur stond.
"Hebben jullie een hond?" vroeg ze.
Ik zei van niet.
"Oh goed," zei ze. "Want er is zojuist een moedereend met een hoop kuikentjes in jullie tuin gelopen. Daar, langs de zijkant."
Ik piepte langs opzij en inderdaad verderop zat een eend met kleintjes op ons pad.
Oh, schattig, dacht ik.
"Ze kunnen langs achter uit jullie tuin dan?" zei de dame.
Oh... probleem!

Achter onze achtertuin ligt een natuurgebied, maar we hebben geen achterpoortje. Moedereend liep maar heen en weer langs de schutting, op zoek naar een gat dat er niet was. Ze was niet geinteresseerd in onze pogingen om haar terug naar de zijkant te begeleiden. We wisten ook niet of dat eigenlijk wel zou lukken, want haar kuikentjes waren nog erg klein. Omdat we op een heuvel wonen, zijn er drie trappen te doen voor je van de achtertuin naar de voortuin bent en we wisten niet of die kuikens wel zo hoog konden springen.
Shit!
Uiteindelijk begon het te schemeren en besloten we een val te zetten (grote kartonnen doos met eten en water) en het beste te hopen.

We hadden het stuk rondom de schuur afgesloten, maar zondagochtend bleek moedereend (ze heette intussen Daisy) met gevolg dus toch achter de schuur te zitten. Ze had een gat onder de afsluiting gevonden waar de kuikentjes onder pasten, maar zijzelf niet. Om dan zelf erover te vliegen, daar dacht ze niet aan. Wij hadden geen manier het gat groter te maken, want uiteindelijk was het meer een scheur in de beton.
Uiteindelijk legden we een paar stenen op de trap voor de kleintjes en probeerden we hen toch maar naar boven te jagen.
Trap nr 1 - gelukt!! Ze waren een niveau hoger.
Bij het zwembad.
En Daisy dacht: ja, water!
Dus zij erin en die acht kuikentjes erachteraan.
Nee....!
Want die kleintjes konden er misschien wel in, maar ze konden er niet uit! Het was te hoog springen.

Dus Wouter en ik in de weer. Ik een plank vasthouden, Wouter proberen die beestjes richting plank te jagen. Zijn ze er allemaal uit - wij heel trots - denkt Daisy dat ze duidelijk niet op de goede weg was en ze glipt onder het hek door en duikt naar beneden om weer achter het achterste afsluiting heen en weer te dralen. Argh!!
Moesten wij weer terug proberen om hen naar die trap te krijgen.
Al die kuikentjes weer op de trap springen.
Zijn ze er eindelijk, duikt Daisy weer het zwembad in. Urgh!!
De planktruck lukte niet meer, uiteindelijk nam ik gewoon ons net en viste al die kleintjes eruit. Paniek, paniek, terug onder het hek door en weer naar beneden.
Wat een drama's.

Ik had les, dus was weg en het vervolg van het verhaal is zoals Wouter het mij vertelde.
Korte tijd later zaten ze weer in het zwembad. Wouter heeft toen het net gepakt, al die kleintjes gevangen en in een wasmand gedumpt. Vervolgens is hij met die wasmand uit de tuin gelopen. Er vielen kleintjes uit en die heeft Jonathan de andere trappen op geholpen. Daisy viel niet aan, maar rende luid kwakend en met uitpuilende ogen achter Wouter aan.
Wouter is dan met die wasmand met vijf paniekerige kuikens, daarachter paniekerige Daisy, daarachter nog drie paniekerige kuikens, daarachter Jonathan, rondom gelopen en heeft de hele bende afgezet in het natuurgebied achter onze tuin.
Hij zei dat er een aantal grote magpies met hongerige ogen zaten te kijken, maar de hele familie geraakte veilig in de struiken.

Oef!!
Eind goed, al goed. Wouter onze held!

Na het eendenavontuur konden we met een gerust hart middageten en in de namiddag besloten we te gaan wandelen. Het was de laatste dag van de lentevakantie en best mooi weer. Ergens rond de 23graden en bewolkt dus ideaal wandelweer.

We trokken naar Montacue park waar we nog niet eerder waren geweest (we blijven hier maar parken vinden!). Het was maar een korte wandeling (6.4km) maar de eerste twee kilometers was het klimmen, klimmen, klimmen!
De uitzichten waren natuurlijk de moeite!

En beestjes dat we gezien hebben! Kangoeroes. Koala's. Kangoeroes. Nog meer kangoeroes. Weer een koala.
Ik heb een paar filmpjes gemaakt, dat is misschien leuker dan foto's.

The making of:

Op den duur kreeg Jonathan het een beetje op zijn heupen van onze foto's en filmpjes. "Ik wil alleen nog stoppen voor een speciaal dier!!" riep hij uit.
Zoals wat dan?
Nou, een eenhoorn. Als we een eenhoorn tegenkwamen, konden we stoppen voor een foto. Maar anders moesten we gewoon doorwandelen want na twintig kangoeroes en tien koala's had hij het weer gezien.

Een beetje verderop weken we eventjes van het pad af om een geocache te zoeken.
En wat zit er in die cache....

...!!!

(man, we hebben gelachen)

Een kilometer en drie caches later was de wandeling ten einde.
Om het einde van de vakantie te vieren gingen we uit eten.

Nog negen weken en het schooljaar zit erop!
Benjamin spreekt over 'drie weken in het kwadraat' want dat klinkt natuurlijk minder! lol

verslagje Perth

 De lentevakantie is nog heel eventjes bezig en we brengen 'm door zoals veel vakanties. Wat wandelen, een keer naar de film en veel praktische zooi (de orthodont, de kapper, de optometrist...).

Afgelopen weekend was een lang weekend want maandag was een feestdag. Dat was de enige dag dat Wouter ook vrij was en dus hadden we een weekend weg gepland. De jongens wilden graag naar Perth. Ik weet niet waarom want er was daar uiteindelijk niets speciaals dat ze wilden zien, maar ik had dus een weekend Perth geboekt.

We gingen van vrijdagavond tot maandagavond. Vanuit Adelaide is Perth zowat drie uur vliegen. Perth is groter zowel van oppervlakte als van inwoners, maar toch leek het een rustige stad. Of misschien zijn we niet op het juiste moment in de juiste wijken geweest!
Het openbaar vervoer was talrijk, makkelijk te gebruiken en spotgoedkoop. Voor een 'family rider' van amper tien dollar konden we met ons vijven heel de dag op alles rondrijden! En het gebeurde meermaals dat ik ons ticketje aan de chauffeur liet zien en dat die zei: "Nee, nee, deze bus is gratis." Handig dan!
Ik vond het ook een heel propere stad. Veel netter dan wat je van een grootstad zou verwachten (maar zoals gezegd, misschien zijn we niet in de juiste wijken geweest!).

Perth by night.

Vanop de 18e verdieping van het hotel.

Vrijdagavond zijn we gewoon naar ons hotel gegaan, daar gegeten en op tijd naar bed. We hadden een tijdsverschil van anderhalf uur met Adelaide, dus we gingen vroeg naar bed en waren vroeg weer wakker.

Een gezond en evenwichtig tienerontbijt (gang 2/7)

Hotelhumor.

Zaterdag was een heel druilerige, natte dag.
We trokken op wandel in de regen en scoorden onze eerste geocaches in Western Australia! We zijn vroeger al eens in WA geweest, maar toen waren we nog geen cachers. :-)

Wij aan the Bell Tower.
Die we niet bezocht hebben wegens onmogelijke openingsuren.

Ik had een bootttochtje over de Swan River geboekt. Na het fiasco in Sydney had ik mezelf beloofd NOOIT nog in een boot te stappen, maar ach. Deze ging over een rivier dus dat ging wel meevallen en het viel inderdaad goed mee. M'n maag heeft zich flink gedragen.

We vaarden naar Fremantle, een kleine stad aan de monding van de Swan River. Daar hadden we (mistig) uitzicht over de oceaan en bezochten we het maritiem museum.
Zoals meestal in een maritiem museum, was er een hele sectie gewijd aan de migranten. Dat vinden wij natuurlijk altijd interessant! De meesten waren trouwens niet onder de indruk van het stof en het zand!

Kunst buiten aan het museum.
Judith heeft dat goed gezien!

In de regen vonden we nog een cache in Fremantle en daarna namen we de boot terug naar Perth.

Zondag was het weer al ietsje beter.
We namen een bus, een trein, en nog een bus om zo naar AQWA te gaan - het aquarium van Perth. Ons jongens klagen vaak dat Adelaide geen aquarium heeft, dus dit leek me nog leuk om te doen dan.
Het was er druk. Druk druk druk. Ik had compassie met al die jonge ouders met kleine kinderen die woedeaanvallen kregen in het midden van een gangpad of hun beker drinken op de grond keilden. Blij dat dat niet meer mijn probleem is!! Ik heb gewoon drie schermverslaafde tieners die ons arm eten. ;-D

Het was een mooi aquarium en best groot. Ze waren vooral gefocust op lokale fauna en flora.
Er waren beestjes buiten en binnen en helemaal beneden hadden ze een onderwater tunnel en dat was heel chic. Je moest er zelfs niet wandelen, er was een rolband zodat je gewoon kon staan en rondkijken. Ik vermoed dat die er was om congestie te vermijden van gapende mensen. 

Voor de namiddag had ik een toer voor ons geboekt 'behind the scenes'.
Nu, dat was echt heel tof om te doen!! Het was met ons vijven en nog een familie van drie en we kregen een rondleiding achter de schermen.
We konden de aquaria van boven zien (ze leken plots veel groter!), de keuken (stonk heel erg naar vis) en ook de kweekprogramma's die ze hebben voor sommige vissen, kwallen en heel veel koralen! Het was ook echt de bedoeling die in het wild uit te zetten.
Het allerleukste was dat we de rivierkreeften mochten voederen. De gids spiesde een garnaal aan een stok en dan konden we die zo aan een kreeft geven. Ze namen de garnaal dan netjes van de stok om eraan te knabbelen. Er was een heel groot beest en dat was duidelijk de baas en die vloog op elke stok af!
Joachim liet natuurlijk zijn stok in het aquarium vallen, dat is ook weer zo typisch. :-)
Tot slot gingen we ook in een bootje met glazen bodem bovenop het aquarium met de tunnel. Dat was ook speciaal! Het leek echt veel, veel groter van bovenaf. En het is natuurlijk leuk om van de gids meer achtergrond te horen over alle dieren.
Het was een geslaagde rondleiding!

Babykwalletjes.

Bovenop het grote aquarium.

We sloten af met een ijsje en dan terug met bus en trein naar Perth.

Binnenkort zijn het verkiezingen in Perth! Ik weet niet juist wanneer, maar we zagen overal affiches.
Een van de kandidaten had als naam Goodenough.
Kun je dat nu geloven? Zoiets kan je niet eens verzinnen. Als je een verhaal zou schrijven en je noemt een van je politici Goodenough dan heb je gewoon geen verbeelding. Ian was dan nog zijn voornaam. Zie je hem al voor de spiegel staan om wat te werken aan zijn zelfvertrouwen? I am Ian Goodenough and I am good enough.

Zondag kwam ik er ook toevallig achter dat ze in Adelaide de klok hadden verzet (zomeruur) en in Perth niet dus plots waren we 2.5 uur uit schema.

Maandag was nu de enige dag dat we echt mooi weer hadden. Na een uitgebreid ontbijt (toch altijd het beste deel van een hotelvakantie) gingen we wandelen in de botanische tuinen.
We gingen naar het informatiepunt om een plannetje te halen en de dame achter de balie zei dat we zeker met een gids moesten wandelen. "Ze zijn daar juist en ze gaan meteen vertrekken!" zei ze. En vervolgens was ze zo lang aan het babbelen over de tuinen dat de gids al lang weg was eer wij terug buiten stonden.
Het was er mooi. De botanische tuin was niet groot, maar het park errond wel, dus er was best veel om te wandelen. Er was een 'glazen brug' door de boomtoppen. Heel onnozel, want alleen de wanden waren van glas. Het park lag langs de rivier dus veel mooie uitzichten en middenin stond ook een toren die je kon beklimmen om rond te kijken. Er waren een paar speeltuinen, maar ons jongens voelden hun leeftijd en waren niet geinteresseerd. 

We aten lunch in de tuinen en dan was het alweer tijd om te gaan. Met de bus naar het hotel de bagage ophalen en dan met een andere bus terug naar het vliegveld.
Perth heeft trouwens een heel groot vliegveld en je kan rechtstreeks naar Parijs of naar Londen. Ons jongens wilden ons ticket naar Adelaide wisselen voor Londen, maar helaas.

Het was bijna middernacht toen we thuis waren en iedereen (behalve Wouter) sliep een gat in de dag met dat tijdsverschil ook. Gelukkig hebben we nog een paar dagen vrij!!

Aftellen maar naar de volgende vakantie - 9 januari! :-D

Kings park & botanical gardens

 De laatste dag weeral. De groene kant van Perth gezien. 🙂

Weer veel water gezien