Spetter pieter pater

 Joachim heeft het zwemseizoen vandaag officieel geopend!

(Of was het Daisy vorige week? 🤔)

Het water is 21°, daar steek ik hooguit een teen in, maar Joachim was er helemaal klaar voor. 😎

Allemaal beestjes

 Zondag was beestjesdag.

Het begon zaterdag in de namiddag, toen een onbekende dame aan de voordeur stond.
"Hebben jullie een hond?" vroeg ze.
Ik zei van niet.
"Oh goed," zei ze. "Want er is zojuist een moedereend met een hoop kuikentjes in jullie tuin gelopen. Daar, langs de zijkant."
Ik piepte langs opzij en inderdaad verderop zat een eend met kleintjes op ons pad.
Oh, schattig, dacht ik.
"Ze kunnen langs achter uit jullie tuin dan?" zei de dame.
Oh... probleem!

Achter onze achtertuin ligt een natuurgebied, maar we hebben geen achterpoortje. Moedereend liep maar heen en weer langs de schutting, op zoek naar een gat dat er niet was. Ze was niet geinteresseerd in onze pogingen om haar terug naar de zijkant te begeleiden. We wisten ook niet of dat eigenlijk wel zou lukken, want haar kuikentjes waren nog erg klein. Omdat we op een heuvel wonen, zijn er drie trappen te doen voor je van de achtertuin naar de voortuin bent en we wisten niet of die kuikens wel zo hoog konden springen.
Shit!
Uiteindelijk begon het te schemeren en besloten we een val te zetten (grote kartonnen doos met eten en water) en het beste te hopen.

We hadden het stuk rondom de schuur afgesloten, maar zondagochtend bleek moedereend (ze heette intussen Daisy) met gevolg dus toch achter de schuur te zitten. Ze had een gat onder de afsluiting gevonden waar de kuikentjes onder pasten, maar zijzelf niet. Om dan zelf erover te vliegen, daar dacht ze niet aan. Wij hadden geen manier het gat groter te maken, want uiteindelijk was het meer een scheur in de beton.
Uiteindelijk legden we een paar stenen op de trap voor de kleintjes en probeerden we hen toch maar naar boven te jagen.
Trap nr 1 - gelukt!! Ze waren een niveau hoger.
Bij het zwembad.
En Daisy dacht: ja, water!
Dus zij erin en die acht kuikentjes erachteraan.
Nee....!
Want die kleintjes konden er misschien wel in, maar ze konden er niet uit! Het was te hoog springen.

Dus Wouter en ik in de weer. Ik een plank vasthouden, Wouter proberen die beestjes richting plank te jagen. Zijn ze er allemaal uit - wij heel trots - denkt Daisy dat ze duidelijk niet op de goede weg was en ze glipt onder het hek door en duikt naar beneden om weer achter het achterste afsluiting heen en weer te dralen. Argh!!
Moesten wij weer terug proberen om hen naar die trap te krijgen.
Al die kuikentjes weer op de trap springen.
Zijn ze er eindelijk, duikt Daisy weer het zwembad in. Urgh!!
De planktruck lukte niet meer, uiteindelijk nam ik gewoon ons net en viste al die kleintjes eruit. Paniek, paniek, terug onder het hek door en weer naar beneden.
Wat een drama's.

Ik had les, dus was weg en het vervolg van het verhaal is zoals Wouter het mij vertelde.
Korte tijd later zaten ze weer in het zwembad. Wouter heeft toen het net gepakt, al die kleintjes gevangen en in een wasmand gedumpt. Vervolgens is hij met die wasmand uit de tuin gelopen. Er vielen kleintjes uit en die heeft Jonathan de andere trappen op geholpen. Daisy viel niet aan, maar rende luid kwakend en met uitpuilende ogen achter Wouter aan.
Wouter is dan met die wasmand met vijf paniekerige kuikens, daarachter paniekerige Daisy, daarachter nog drie paniekerige kuikens, daarachter Jonathan, rondom gelopen en heeft de hele bende afgezet in het natuurgebied achter onze tuin.
Hij zei dat er een aantal grote magpies met hongerige ogen zaten te kijken, maar de hele familie geraakte veilig in de struiken.

Oef!!
Eind goed, al goed. Wouter onze held!

Na het eendenavontuur konden we met een gerust hart middageten en in de namiddag besloten we te gaan wandelen. Het was de laatste dag van de lentevakantie en best mooi weer. Ergens rond de 23graden en bewolkt dus ideaal wandelweer.

We trokken naar Montacue park waar we nog niet eerder waren geweest (we blijven hier maar parken vinden!). Het was maar een korte wandeling (6.4km) maar de eerste twee kilometers was het klimmen, klimmen, klimmen!
De uitzichten waren natuurlijk de moeite!

En beestjes dat we gezien hebben! Kangoeroes. Koala's. Kangoeroes. Nog meer kangoeroes. Weer een koala.
Ik heb een paar filmpjes gemaakt, dat is misschien leuker dan foto's.

The making of:

Op den duur kreeg Jonathan het een beetje op zijn heupen van onze foto's en filmpjes. "Ik wil alleen nog stoppen voor een speciaal dier!!" riep hij uit.
Zoals wat dan?
Nou, een eenhoorn. Als we een eenhoorn tegenkwamen, konden we stoppen voor een foto. Maar anders moesten we gewoon doorwandelen want na twintig kangoeroes en tien koala's had hij het weer gezien.

Een beetje verderop weken we eventjes van het pad af om een geocache te zoeken.
En wat zit er in die cache....

...!!!

(man, we hebben gelachen)

Een kilometer en drie caches later was de wandeling ten einde.
Om het einde van de vakantie te vieren gingen we uit eten.

Nog negen weken en het schooljaar zit erop!
Benjamin spreekt over 'drie weken in het kwadraat' want dat klinkt natuurlijk minder! lol

verslagje Perth

 De lentevakantie is nog heel eventjes bezig en we brengen 'm door zoals veel vakanties. Wat wandelen, een keer naar de film en veel praktische zooi (de orthodont, de kapper, de optometrist...).

Afgelopen weekend was een lang weekend want maandag was een feestdag. Dat was de enige dag dat Wouter ook vrij was en dus hadden we een weekend weg gepland. De jongens wilden graag naar Perth. Ik weet niet waarom want er was daar uiteindelijk niets speciaals dat ze wilden zien, maar ik had dus een weekend Perth geboekt.

We gingen van vrijdagavond tot maandagavond. Vanuit Adelaide is Perth zowat drie uur vliegen. Perth is groter zowel van oppervlakte als van inwoners, maar toch leek het een rustige stad. Of misschien zijn we niet op het juiste moment in de juiste wijken geweest!
Het openbaar vervoer was talrijk, makkelijk te gebruiken en spotgoedkoop. Voor een 'family rider' van amper tien dollar konden we met ons vijven heel de dag op alles rondrijden! En het gebeurde meermaals dat ik ons ticketje aan de chauffeur liet zien en dat die zei: "Nee, nee, deze bus is gratis." Handig dan!
Ik vond het ook een heel propere stad. Veel netter dan wat je van een grootstad zou verwachten (maar zoals gezegd, misschien zijn we niet in de juiste wijken geweest!).

Perth by night.

Vanop de 18e verdieping van het hotel.

Vrijdagavond zijn we gewoon naar ons hotel gegaan, daar gegeten en op tijd naar bed. We hadden een tijdsverschil van anderhalf uur met Adelaide, dus we gingen vroeg naar bed en waren vroeg weer wakker.

Een gezond en evenwichtig tienerontbijt (gang 2/7)

Hotelhumor.

Zaterdag was een heel druilerige, natte dag.
We trokken op wandel in de regen en scoorden onze eerste geocaches in Western Australia! We zijn vroeger al eens in WA geweest, maar toen waren we nog geen cachers. :-)

Wij aan the Bell Tower.
Die we niet bezocht hebben wegens onmogelijke openingsuren.

Ik had een bootttochtje over de Swan River geboekt. Na het fiasco in Sydney had ik mezelf beloofd NOOIT nog in een boot te stappen, maar ach. Deze ging over een rivier dus dat ging wel meevallen en het viel inderdaad goed mee. M'n maag heeft zich flink gedragen.

We vaarden naar Fremantle, een kleine stad aan de monding van de Swan River. Daar hadden we (mistig) uitzicht over de oceaan en bezochten we het maritiem museum.
Zoals meestal in een maritiem museum, was er een hele sectie gewijd aan de migranten. Dat vinden wij natuurlijk altijd interessant! De meesten waren trouwens niet onder de indruk van het stof en het zand!

Kunst buiten aan het museum.
Judith heeft dat goed gezien!

In de regen vonden we nog een cache in Fremantle en daarna namen we de boot terug naar Perth.

Zondag was het weer al ietsje beter.
We namen een bus, een trein, en nog een bus om zo naar AQWA te gaan - het aquarium van Perth. Ons jongens klagen vaak dat Adelaide geen aquarium heeft, dus dit leek me nog leuk om te doen dan.
Het was er druk. Druk druk druk. Ik had compassie met al die jonge ouders met kleine kinderen die woedeaanvallen kregen in het midden van een gangpad of hun beker drinken op de grond keilden. Blij dat dat niet meer mijn probleem is!! Ik heb gewoon drie schermverslaafde tieners die ons arm eten. ;-D

Het was een mooi aquarium en best groot. Ze waren vooral gefocust op lokale fauna en flora.
Er waren beestjes buiten en binnen en helemaal beneden hadden ze een onderwater tunnel en dat was heel chic. Je moest er zelfs niet wandelen, er was een rolband zodat je gewoon kon staan en rondkijken. Ik vermoed dat die er was om congestie te vermijden van gapende mensen. 

Voor de namiddag had ik een toer voor ons geboekt 'behind the scenes'.
Nu, dat was echt heel tof om te doen!! Het was met ons vijven en nog een familie van drie en we kregen een rondleiding achter de schermen.
We konden de aquaria van boven zien (ze leken plots veel groter!), de keuken (stonk heel erg naar vis) en ook de kweekprogramma's die ze hebben voor sommige vissen, kwallen en heel veel koralen! Het was ook echt de bedoeling die in het wild uit te zetten.
Het allerleukste was dat we de rivierkreeften mochten voederen. De gids spiesde een garnaal aan een stok en dan konden we die zo aan een kreeft geven. Ze namen de garnaal dan netjes van de stok om eraan te knabbelen. Er was een heel groot beest en dat was duidelijk de baas en die vloog op elke stok af!
Joachim liet natuurlijk zijn stok in het aquarium vallen, dat is ook weer zo typisch. :-)
Tot slot gingen we ook in een bootje met glazen bodem bovenop het aquarium met de tunnel. Dat was ook speciaal! Het leek echt veel, veel groter van bovenaf. En het is natuurlijk leuk om van de gids meer achtergrond te horen over alle dieren.
Het was een geslaagde rondleiding!

Babykwalletjes.

Bovenop het grote aquarium.

We sloten af met een ijsje en dan terug met bus en trein naar Perth.

Binnenkort zijn het verkiezingen in Perth! Ik weet niet juist wanneer, maar we zagen overal affiches.
Een van de kandidaten had als naam Goodenough.
Kun je dat nu geloven? Zoiets kan je niet eens verzinnen. Als je een verhaal zou schrijven en je noemt een van je politici Goodenough dan heb je gewoon geen verbeelding. Ian was dan nog zijn voornaam. Zie je hem al voor de spiegel staan om wat te werken aan zijn zelfvertrouwen? I am Ian Goodenough and I am good enough.

Zondag kwam ik er ook toevallig achter dat ze in Adelaide de klok hadden verzet (zomeruur) en in Perth niet dus plots waren we 2.5 uur uit schema.

Maandag was nu de enige dag dat we echt mooi weer hadden. Na een uitgebreid ontbijt (toch altijd het beste deel van een hotelvakantie) gingen we wandelen in de botanische tuinen.
We gingen naar het informatiepunt om een plannetje te halen en de dame achter de balie zei dat we zeker met een gids moesten wandelen. "Ze zijn daar juist en ze gaan meteen vertrekken!" zei ze. En vervolgens was ze zo lang aan het babbelen over de tuinen dat de gids al lang weg was eer wij terug buiten stonden.
Het was er mooi. De botanische tuin was niet groot, maar het park errond wel, dus er was best veel om te wandelen. Er was een 'glazen brug' door de boomtoppen. Heel onnozel, want alleen de wanden waren van glas. Het park lag langs de rivier dus veel mooie uitzichten en middenin stond ook een toren die je kon beklimmen om rond te kijken. Er waren een paar speeltuinen, maar ons jongens voelden hun leeftijd en waren niet geinteresseerd. 

We aten lunch in de tuinen en dan was het alweer tijd om te gaan. Met de bus naar het hotel de bagage ophalen en dan met een andere bus terug naar het vliegveld.
Perth heeft trouwens een heel groot vliegveld en je kan rechtstreeks naar Parijs of naar Londen. Ons jongens wilden ons ticket naar Adelaide wisselen voor Londen, maar helaas.

Het was bijna middernacht toen we thuis waren en iedereen (behalve Wouter) sliep een gat in de dag met dat tijdsverschil ook. Gelukkig hebben we nog een paar dagen vrij!!

Aftellen maar naar de volgende vakantie - 9 januari! :-D

Kings park & botanical gardens

 De laatste dag weeral. De groene kant van Perth gezien. 🙂

Weer veel water gezien

 

Natte dag

 Een druilerig Perth vanop een boot op de Swan River. 🙂

Groetjes uit Perth!

 Hip, hip, hoera, de lentevakantie is begonnen en we brengen het weekend door in Perth.

Heb de laptop niet mee dus alleen korte tekst, maar wel foto's mogelijk. 😁

palmpret

 Afgelopen weekend sprak de buurvrouw mij aan, of we iets wilden doen aan de halfdode takken van de palmbomen in onze tuin die over het hek hingen. We hebben achteraan inderdaad palmbomen in de tuin. Nog even herhalen want het is zo'n prachtige zin: we hebben achteraan palmbomen in de tuin.
Mij leken de takken niet zo'n probleem, maar de buurvrouw is een oudere dame, een weduwe, die daar alleen in dat huis woont en het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze gestresseerd geraakt over onze bomen.
'Just ask your husband to chop them off,' zei ze.
Ik knikte en zei van jazeker, maar in mezelf dacht ik 'vergeet het maar'. Ten eerste is de tuin MIJN terrein. Als er bomen gesnoeid moeten worden, haal ik met veel trots en plezier MIJN kettingzaag boven. De grasmaaier, de grastrimmer, de hegsnoeier - het is allemaal MIJN speelgoed.
Ten tweede zijn die palmbomen (onze palmbomen) echt wel een maatje te hoog.

Ik zocht dus online naar een professionele palmbomensnoeier en nam contact op met de eerste de beste die reageerde op mijn zoekertje naar hulp.

Ze konden deze week nog langskomen. Nu vond ik mezelf heel snugger... Van die palmbomen komen altijd grote stukken naar beneden. Schors of weet ik veel. Ik weet niet hoe dat heet.
In ieder geval, het zijn grote stukken en ze passen niet zomaar in mijn groene bakken. Ik had twee stukken apart liggen die ik nog op een of andere mannier in een bak moest proppen en nu dacht ik heel snugger om die dingen terug onder de palmbomen te leggen. Want opruim was inbegrepen bij de snoeiwerken! Zo handig.

Vanmiddag zijn ze dan gekomen. Er was natuurlijk niemand thuis, maar ik had gezegd dat ik het poortje aan de zijkant van het slot zou laten en dan konden ze zo de tuin in. Het poortje aan de zijkant is ALTIJD van het slot, maar dat kon ik nu toch moeilijk zeggen.
De mens belde nog om te bevestigen dat het maar om twee bomen ging. Jaja, we hebben meer dan twee palmbomen in onze tuin (!!) maar er zijn er maar twee naast het hek met de buurvrouw. 
Hij vroeg ook of ik een 'soft pruning' of een 'hard pruning' wilde en moest dan het verschil uitleggen aan de telefoon. Nou dat is alsof de kapper vraagt hoeveel centimeter eraf moet. Tja, doe het maar grondig zeker!
'I don't want you to come home and have a heart attack!'
Ik bedankte hem voor de waarschuwing.

Het is nu inderdaad wel een groot verschil, maar de bomen zien er nu wel heel netjes uit (en alles is perfect opgeruimd - lol). De andere palmbomen die niet gesnoeid zijn, lijken nu een beetje sjofel, haha. Maar ze storen niemand en als de takken dood naar beneden donderen, rijd ik ze wel naar het containerpark.

Een beetje jammer dat ik niet thuis was, kon ik geen stiekeme foto's trekken van de mannen in de bomen. Volgende keer misschien meer geluk! ;-)

Rode maan

 Ik vroeg de mannen of iemand in het midden van de nacht wilde opstaan om de maansverduistering te zien. Het antwoord was 3x negatief.

"Ik wil niet te moe zijn! Het is school de dag nadien," zei Jonathan.

"Sinds wanneer maak je je daar druk over??"

"Ik wil niet te moe zijn om terug naar huis te fietsen..!"

Dat is al logischer.

Joachim en ik waren om 3 uur paraat!

Lentekriebels!

 Pete the Possum, die in een van onze bomen woont, is op zoek naar een maatje.

Wiens hart gaat niet sneller slaan van zijn romantisch gezang? Geïnteresseerden mogen zich steeds melden!

Elke nacht is Pete paraat!

(te donker voor beeld, wel geluid.)

fotootjes

 Nog wat foto's van afgelopen zondag toen we zijn gaan wandelen in Glenelg. Eerst wat geocaches, daarna vliegtuigen spotten en uiteindelijk heerlijk gaan eten. :-)