home again

 Vandaag was onze eerste Australia Day als Aussies!
Het was zeer memorabel in die zin dat we helemaal niks hebben uitgevreten.

Wouter sukkelt nog altijd met een dikke voet en ikzelf ben ziek. Ik heb een swab laten doen omdat ik me zo ellendig voelde en het is influenza A. Griep. Echt waar, ik ga NOOIT meer naar Belgie in de winter. Nooit meer.
Wouter hobbelt en hinkelt, ik snotter en hoest, dus we sukkelen allebei van de zetel naar bed en weer terug en er gebeurt verder niks in huis.

Afgezien van onze dramatische kwaaltjes, is de terugreis wel vlot verlopen.
Ze hebben bij de douane onze koffers opengemaakt! Dat was nu wel de allereerste keer.
We hadden natuurlijk aangegeven dat we eten bij ons hadden, zoals altijd, en meestal vragen ze gewoon wat het is, maar deze keer gingen ze wat grondiger te werk. We moesten een andere rij volgen en al onze bagage moest door een speciale scanner. Uiteindelijk moesten er drie koffers open. De beelden op de scanner waren niet duidelijk, want alles zat te dicht op mekaar gepropt en kennelijk verstoorden de vele boeken het beeld ook.
Ik vond het toch wel spannend. Ik dacht niet dat we iets verkeerds bij hadden, maar als zo'n officiele beambte doorheen de kleren begint te rommelen, is dat toch stresserend.  'Veel eten' was de conclusie, maar niks dat niet mocht. We konden beschikken. Oef!
Stel je voor dat we al die Belgische chocolade hadden moeten afgeven!!

En dat het 'veel' was, dat is waar. Zoveel dat het hier niet eens in de kast past. We hebben wat moeten herorganiseren in een andere keukenkast om het allemaal een plekje te kunnen geven. :-)

En voor de rest... herhalen we onze conversaties.

In Belgenland.
- Zeg, ik dacht dat jullie de zon gingen meenemen?
En ook:
- Vind je dit koud? Je had hier vorige week moeten zijn. Ver onder nul en een ijzige wind. Toen was het pas koud!

Nu in Oz.
- Hebben jullie die regen soms meegenomen?
(gisteren regende het)
En ook:
- Vind je dit warm? Je had hier het begin van de week moeten zijn. Los over de veertig. Dat was pas warm!

Grappig toch hoe die opmerkingen zo universeel zijn.

In ieder geval zijn we terug thuis en hopelijk rap op de been!