koor en verlof

 Zowel Jonathan als Benjamin zijn lid van het schoolkoor. Voor Jonathan een ongevraagde verplichting vanuit de school, voor Benjamin een aangename bezigheid.
Vorige week hadden ze hun concert. Daar was veel over te doen, we kregen een hoop papieren mee naar huis over kledingvoorschriften, extra repetities en ticketverkoop. De tickets waren eigenlijk schandalig duur voor gewoon een concertje van de school, totdat we begrepen (en dat duurde tot de avond van het concert zelf...) dat dit een Groot Evenement was.

Het concert vond plaats in een heel groot theater in de stad en bleek deel uit te maken van een jarenlange traditie. Een hoop schoolkoren, maar ook muziekgroepjes en dansgroepen uit talloze verschillende scholen kwamen allemaal aan bod tijdens een lange avond, het 'Festival of Music.'

Het was even schrikken toen het gordijn omhoog ging en daar een zee van kinderen stond!! We moesten echt zoeken naar die van ons! lol
Het concert was best goed, met uitzondering van de meeste solisten. Pfoe, pfoe, die hadden ze geselecteerd op zelfvertrouwen, niet op zangtalent. Het orkest zat er ook regelmatig naast, maar dat kon ik precies beter verdragen. Tussen alle koormuziek was er ook dans en nog wat meer muziek, al bij al viel dat goed mee.
Het was een lange dag en lange avond voor de mannen, maar ze hebben er zelf toch redelijk van genoten.

Wie zoekt die vindt.... :-D

En verder hebben we goed nieuws want HET IS VAKANTIE!
Twee weken lentevakantie - hoera!

En dit verlof is bijzonder om twee redenen.

Ten eerste hebben we Hoog Bezoek uit Belgenland. Jaja, Josee en tante Ria zijn in het land!! We hebben hen nog niet ontmoet, dat staat op de planning voor morgen.
In alle vroegte vliegen wij dan naar Darwin en dan kom ik ineens op de tweede reden. We gaan een geweldige road trip doen, want we rijden van Darwin terug naar Adelaide! Ongeveer 3000km dwars door kangoeroeland!!
Een trip die ik altijd al wilde doen en die wij ook gepland hadden voor 2020, maar ja. Nu gaat het eindelijk door en dan nog eens met gezelschap!

Ik ga zeker m'n best doen om te bloggen, maar je weet hoe dat gaat hier in Oz. Hoe verder van de kust, hoe minder er is. Steeds minder volk, steeds minder vegetatie, steeds minder internet. lol

weekendje Sydney

 Afgelopen weekend was een beetje bijzonder want we zijn nog eens naar Sydney geweest, speciaal voor het 'Sydney Running Festival'.

Zaterdagvoormiddag na ons ontbijt namen we het vliegtuig. We hadden alleen handbagage bij en er zijn bijna geen covidregels meer, dus het inchecken ging heel vlot. Naam intikken op een computerterminal en daar kregen we onze tickets al. Anderhalf uur later waren we ter plaatse.
Met het openbaar vervoer waren we snel in het centrum en daar gingen we eerst ons hotelletje bekijken. Ze hadden ons twee kamers net naast elkaar gegeven, dus dat kwam mooi uit.

Daarna zijn we eerst doorheen het centrum gewandeld naar het stadhuis, want daar moesten we onze nummers gaan ophalen. Het was er DRUK! Er stond echt een heel lange rij!
Vervolgens wilde ik nog bagage afgeven zodat ik wat spullen had voor na de marathon en dat was opnieuw aanschuiven. Alles moest in een (recycleerbare) plastieken zak die vervolgens verdween in een halve container. Ik was zo snugger om mijn trui per ongeluk in die zak te steken, en dat zou ik me een paar uur later beklagen.

We deden nog een wandeling door Hyde Park in het centrum van de stad en zochten (en vonden) daar een aantal geo caches. We hadden nog een leuke tracker die we wilden achterlaten in Sydney, maar alle caches waren te klein, hij paste nergens in.
Een beetje verderop vonden we 'The Big Matches'! Eigenlijk echt toevallig dat we er tegenaan liepen, maar de kinderen waren meteen enthousiast. Onze vakantie met Big Things bleek toch niet ten einde! :-)
Nadien deden we een toer langs de haven, gingen we ergens een burger eten en dan was het op tijd naar bed!

De start van de marathon was om 7u en door een combinatie van toch niet te kunnen slapen en TE goed voorbereid te zijn, was ik om 6u al ter plaatse.
Er was al gigantisch veel volk!
De marathon van Sydney is nu eenmaal een beetje iconisch. Zo loopt de start over de beruchte Sydney Harbour Bridge en de finish is bij het Opera House. Ik had me ingeschreven voor 2020, maar ja, er kwam iets tussen en alles werd geannuleerd. Hetzelfde gebeurde in 2021, maar nu is er precies geen vuiltje aan de lucht en massaevenementen zijn weer toegelaten.
En een massa was het zeker, ongeveer 3500 deelnemers voor de marathon alleen al!

Verder was er een halve, een 10km en ook een 'family run' van 3.5km en die hebben Wouter en de kinderen gedaan (bijna 6000 deelnemers).

Het was wel heel bijzonder om te doen, er was genoeg entertainment en aanmoediging onderweg. Alleen de temperatuur viel wat tegen (te warm) en ja, rond kilometer 38 heb ik me toch serieus zitten afvragen wat nu weer mijn bedoeling was geweest en waarom ik dit had willen doen. lol!

Maar ik kwam lopend over de finish en niet wandelend (of strompelend) dus dat was dik in orde. Wouter en de kinderen hadden al braaf op mij zitten wachten. :-)
We ploften in het gras van de botanical gardens en na iets lekkers, was het alweer tijd om te vertrekken. Zooi ophalen in het hotel, terug naar de luchthaven en weer naar huis vliegen.

Een kort, maar leuk weekend. Het was heel fijn er eventjes tussenuit te zijn. Met het goeie weer hadden we ook een instant vakantiegevoel! (niet dat we moeten klagen, want over twee weken is het ECHT vakantie hier)

PS Ik was eerstes van alle Neles!

een nieuwe koning

 Dat de Queen er niet meer is, is iets dat hier heel erg leeft. Via alle nieuwskanalen word je dood gebombardeerd met memoriams, analyses, toekomstvoorspellingen, en nog meer analyses. Herinneringen worden opgehaald aan koninklijke visites hier Down Under en iedereen die iets bijzonders te vertellen heeft over Hare Majesteit, krijgt een forum aangeboden.

Kort na het overlijden was er via de media een oproep geweest om 's nachts het licht bij de voordeur te laten branden, als teken van respect.We hadden er niet aan meegedaan, ten eerste zijn we geen Aussies en ten tweede is het licht stuk.
Toen ik de volgende ochtend vroeg ging joggen, zag ik echter heel erg veel huizen met een brandend licht. Toch wel opvallend!
De school organiseert een "picknick met beertje Paddington" waarbij ze fish and chips serveren (moet wel voor betaald worden).
Er komt ook een eenmalige 'feestdag', officieel "National Day of Mourning", die is gepland voor 22 september. Beetje een rare dag, zo'n donderdag. De reden is dat de hoge omes van het land zullen afreizen naar Londen voor de begrafenis en de 21e zijn ze terug. Vandaar. De school heeft al opgeroepen om de vrijdag erachter wel degelijk naar school te komen! lol

Hoe lang Charles hier de baas zal blijven, valt nog te bezien.

In 1999 hebben ze hier een referendum gehouden met de vraag of Australia voortaan een republiek moest zijn. Er is toen met een kleine 55% tegen gestemd.
De regering die nu aan de touwtjes trekt, heeft een nieuwe referendum beloofd, als ze nog een termijn mogen aanblijven. Een rare belofte, maar kennelijk eentje waarvan ze gelooft stemmen mee te winnen.
Dus we zullen moeten afwachten wat het gaat geven in de toekomst. Voer voor analysten!

In tussentijd heeft de media voldoende om over te berichten en de 22e zal het land op z'n gat liggen.

dromen

 Ik droomde vannacht dat we een roadtrip aan het doen waren. En toen we langs de oceaan reden, zagen we daar kangoeroes die aan het surfen waren.

...

Het leven in het land van Oz begint naar m'n hoofd te stijgen!

lente!

 De eerste september en de lente is hier!
Je merkt het aan de warmere ochtenden, de bloesem in de bomen en de aanvallende vogels.
Als we naar hier verhuisden, werden we om de oren geslagen met waarschuwingen voor slangen, spinnen, haaien, krokodillen en giftige kwallen, maar de ECHTE gevaren zijn de vogels in de lente. Noisy miners en Magpies verdedigen hun territorium met verve!
Wouter is al meerdere keren aangevallen als hij met de fiets rondreed. Het wordt tijd om pinnen op zijn fietshelm te laten zetten. Dat hebben veel Aussie fietsers hier, speciaal voor die gevaarlijke vogels!

Ik had hier nog graag wat winterse statistieken gezet, maar ik vind ze niet, dus dat zal voor een andere keer zijn. :-)

We kijken uit naar betere temperaturen en intussen proberen we het veilig te houden. :-)