controle!!

 We zijn bijna doorheen onze iso. Iedereen is vrij, behalve ik.
Wie besmet is, moet zeven dagen thuis blijven. Iemand van hetzelfde huishouden die negatief test, veertien.
Logica? Die is zoek.
De kinderen zijn naar school, Wouter kan terug naar het werk en ik zit hier dan nog steeds thuis. Mijn kranig immuunsysteem wordt beloond met verveling. Gelukkig is tijd verlummelen een kunst die ik steeds beter onder de knie krijg en gelukkig ben ik altijd bereid om regels met ruimte te interpreteren.

De overheid weet uiteindelijk helemaal niet dat ik moet isoleren, in tegenstelling tot wie zich positief gemeld heeft - zoals Wouter!
De laatste dag van zijn isolatie was er 's middags telefoon voor Wouter. Om te horen hoe het was. Om te vragen waar hij was. En of hij dan ook even naar buiten wilde komen zwaaien. En het was niet te schatten, maar buiten stond een witte wagen met daarop "SA State Protection" en die mannen kwamen dus kijken of Wouter inderdaad thuis was!!!
Ontsnappen we mooi aan een boete van duizend dollar! (zo'n 660 euro) Geen wonder dat de meeste Aussies zo braaf zijn...!

Terug naar school

 Het lijkt erop dat we het ergste gehad hebben.... (duimen maar!).
Een paar dagen terug zijn de regels voor isolatie versoepeld van tien naar zeven dagen (voor wie besmet is). Vanaf morgen mogen de kinderen dus naar school en daar zijn ze dolblij om. Zo thuisonderwijs met mama of papa is toch niet zo tof, zo blijkt. Normaal hadden ze maandag al kunnen gaan, maar dat was nu toevallig een feestdag en vandaag - dinsdag - was een pedagogische studiedag. Het zal dus voor morgen zijn.

Ik kan niet zeggen dat we ons zo superstrikt aan de isolatie houden, maar eerlijk gezegd zag ik er ook geen kwaad in om met z'n allen te gaan fietsen of wandelen. Daaruit blijkt dat ik nog veel meer Belg dan Aussie ben - regels zijn richtlijnen, haha.
We zijn dus de voorbije dagen nog wat geo caches gaan zoeken (hebben er nadien wel ontsmettingsmiddel overheen gespoten, je weet maar nooit) en zaterdag zijn we nog gaan wandelen in Para Wirra waar we emoes gezien hebben en een zieke kangoeroe. De kinderen stonden al luidop te denken hoe we het beest in de koffer van de auto konden tillen en naar het ziekenhuis vervoeren, maar we hebben toch maar besloten om gewoon het nummer voor 'wildlife emergencies' te bellen.

Verder hebben we nog een hoop zwemlessen om in te halen. Zaterdag was Benjamin zijn eerste dag uit isolatie dus had ik hem meteen ingeboekt voor een zwemles. Maandag kreeg ik al een dringende oproep van de zwemschool "Er was een besmet kindje in de groep dus Benjamin is een 'close contact'!" Zo typisch!! Nu gelukkig hoeven we ons de komende acht weken geen zorgen meer te maken over dat soort gezever. We kunnen anders wel bezig blijven!!

iso 0

 Een weekje verder en we staan weeral aan het prille begin van onze iso. Geleidelijk aan zijn we aan een score van 4/5 gekomen en omdat de positieve testen maar om de zoveel dagen uit de bus vallen, moeten we telkens weer opnieuw beginnen tellen en zitten we dus na een week weeral op dag nul.

Gelukkig zijn de zieken maar kortdurend ziek, dus tegen dat de ene positief test, is de andere alweer beter.

De overheid heeft hier een nuttige website voor thuisonderwijs met filmpjes en opdrachten voor elke dag. Doorgaans een les taal, een les wiskunde en dan een (kortere) les beweging.
De kinderen zijn niet altijd even enthousiast, maar eenmaal ze bezig zijn, vlot het best.

Intussen hebben we ook al twee keer een sms gekregen van het Rode Kruis om te peilen hoe het met onze mentale gezondheid is in isolatie. Als we willen, zullen ze ons bellen.
Vandaag heeft er ook een verpleegkundige van SA Health gebeld om te horen hoe het was met de kinderen en hun symptomen. Dat vond ik nu wel ferm!

We zijn dus alleen, maar niet echt alleen.
Nu maar duimen op snel die 5e positieve test want dan kunnen we ECHT gaan aftellen!!

iso 1

We're in iso with rona.

Waarom zou je een woord volledig uitspreken als korter ook kan, redeneren die Aussies. Isolation is dus iso en corona is rona. (hoewel de meerderheid hier wel over covid spreekt).

Voorlopig is de score een eenvoudige 1 op 5 maar dat kan gauw veranderen. De zieke moet tien dagen in iso en de huisgenoten zeven. Die moeten dan om de andere dag een wisser in hun neus hebben en als er nog een zieke opduikt, beginnen we weer opnieuw te tellen.
Ik had dus hard geduimd voor vijf positieve testen vandaag, maar helaas, haha.

Het is belachelijk hoeveel hobby's we moeten afzeggen voor een weekje thuis te zijn. Ik had een lijst opgesteld met mensen om te verwittigen en die heb ik vandaag braaf afgewerkt.
Wouter heeft online de boodschappen gedaan en is later alles op een paar minuten gaan halen. "Direct to Boot" heet het systeem. Meteen de koffer in. Door het gebrek aan impulsaankopen besparen we nog geld ook.

Vandaag hebben we alleen rondgehangen thuis. We wilden gaan fietsen maar hadden te veel platte banden.

Doch geen nood, op rona zijn we voorbereid!

het mag ook eens snel gaan

 De 11e februari waren we dus in Canberra om nieuwe paspoorten aan te vragen.
Op 21 februari kreeg ik drie mailtjes van de ambassade "uw nieuw paspoort is aangekomen". Ik dacht dat ze bedoelden: de paspoortaanvraag is in Brussel. Deze ligt nu onderaan een grote stapel en zal in de loop van de komende maanden verwerkt worden.
Maar nee, ik las de mail vijf keer en ze bedoelden echt dat de paspoorten in Canberra waren aangekomen!

Het is nu wel zonneklaar dat de ambassade met een bijzondere koeriersdienst werkt!!

Daarna was het echter de beurt aan Australia Post en die had nog eens tien dagen nodig om de paspoorten bij ons thuis te krijgen. Op het grote moment was er niemand thuis aanwezig, dus vonden we een briefje in de bus en ging Wouter vandaag naar het postkantoor de enveloppe ophalen!

We hebben de oude ook teruggekregen. Met hoekjes af.

En de nieuwe Belgische paspoorten zijn mooi hoor!
Het lijken wel stripboekjes.
Nog een uur klooien op de website van de overheid om ons permanent visum eraan te linken en dan zijn ze klaar voor gebruik!