Wollongong

De camping had een springkussen en ik had de kinderen beloofd dat ze er 's morgens nog op mochten spelen voor we zouden vertrekken. Dus na het ontbijt had ik een lumineus idee en stelde ik voor dat Wouter met de jongens naar het springkussen ging en dat ik intussen de motorhome wel vertrekkensklaar zou maken.
Er is elke ochtend wel werk mee want binnen moet alles opgeruimd zijn en buiten moeten alle kabels opgeruimd zijn enzovoort. Raampjes dicht, wc dicht, alle spullen op hun plek. Checken, nog eens checken, dubbelchecken. GPS ingesteld en dan vertrekken richting springkussen. Ik doe een bocht en }?*CRAAASH*#^
Ik spring naar buiten en dan zie ik dus dat ik vergeten ben de overkapping dicht te klappen. De overkapping maakt de wagen natuurlijk dubbel zo breed en dus ben ik tegen een boom gereden en in de strijd boom-overkapping heeft de boom gewonnen en de overkapping bengelt nog maar half aan de wagen. SH*T!

Het ding viel totaal niet meer te redden en het zag er allemaal nogal triestig uit. Er zat niks anders op dan de pechverhelping te bellen want zo konden we natuurlijk niet de baan op.
De dame aan de andere kant van de lijn gaf tips om de overkapping te demonteren en zo konden we het ding dan uiteindelijk in de wagen leggen en zelf naar een servicecenter rijden.
Als je dan toch domme dingen wil doen, kun je het maar beter in de buurt van een grote stad doen. In die zin had ik het dan toch goed gedaan.

Het was jammer dat ik nu wel naar Sydney centrum moest rijden, maar er viel weinig aan te doen. Het was al na de spits, maar toch best druk.
Ter plaatse bleek dat ze de nodige reserveonderdelen wel hadden en konden ze de overkapping maken (alternatief was verder rijden zonder). Dat duurde natuurlijk wel even, maar er was een restaurantje vlakbij waar we konden eten en de kinderen hadden hun spelcomputers. Ze begonnen het net beu te geraken toen de wagen klaar was.

Zoals gebruikelijk hadden we een all in verzekering genomen. Er was ons verteld dat alle schade gedekt was, behalve in geval van 'gevaarlijk rijden' zoals overdreven snelheid of drinken en rijden. Ik was een beetje angstig dat rijden met de overkapping open misschien als gevaarlijk zou worden beschouwd, maar ze klasseerden het gewoon als dom.
Behalve tijd en mijn laatste gevoel van eigenwaarde, heeft het ons niks gekost.
(hoewel Wouter zei dat de technieker tegen hem had gezegd dat dit soort schade in hun top 5 stond en dat deed me toch een klein beetje deugd)

Met nieuwe overkapping reden we dan verder naar onze volgende camping, gelukkig niet al te ver weg.
Van bosbranden hebben we vandaag trouwens niks gezien, behalve een mededeling op de snelweg dat de baan verderop is afgesloten wegens de branden. Dat wisten we natuurlijk al en dat is ook de reden dat we morgen de Pacific (hier heet ie Princes) Highway verlaten en via het binnenland zullen rijden.
Deze camping ligt nog aan zee. Benjamin is met Wouter gaan minigolfen en Jonathan en Joachim hebben nog maar eens een zandstad gebouwd. Nu zal het tot Melbourne duren voor we weer aan de kust zijn.

(Hier zijn tenminste nog een pak alternatieven… De Eyre Highway (ook een stuk van deze snelweg) is ook een tijd afgesloten geweest door branden en dat is de enige (!) geasfalteerde baan tussen South Australia en Western Australia. Je zult daar maar staan als truckchauffeur…)