Gourong

Vandaag deden we eens iets anders dan anders en bezochten we een boeddhistische tempel! Misschien niet typisch Aussies... hoewel… het is hier een multiculturele samenleving en ze zijn er trots op, dus dan is het logisch iets cultureels te doen.

Wollongong heeft de grootste boeddhistische tempel van het Zuidelijk halfrond (beweren ze) dus moest het wel de moeite zijn.
De grootste uitdaging was om aan de kinderen uit te leggen wat het was en wat het betekende… Wie is Boeddha dan? Wat is een tempel dan? Wat is bidden dan? Euh… pfff… Ik denk dat seksuele voorlichting gemakkelijker is! lol

We begonnen in een mooie pagode waarin we (zonder schoenen) een kijkje namen en een kaarsje brandden voor goed geluk. We namen een kijkje in een gebedsruimte en een leslokaal voor kaligrafie.
Een monnik die er toezicht hield, raadde ons aan om naar buiten te wandelen. Daar stond nog een beeld van Boeddha, we konden er een wens doen en vervolgens een grote gong luidden. Dat zou leuk zijn voor de kinderen.
Ons jongens zagen dat helemaal zitten en dus wandelden we de heuvel op en daar stond inderdaad een indrukwekkende gong. Oogjes dicht, een wens doen bij het beeld en dan - joepie! - op die gong knallen. Geen van drie verraadde hun wens, maar het zou me verbazen als LEGO niet in het wensenpakket had gezeten.

We deden de wandeling verder en aan de andere kant van de heuvel was dan het tempelcomplex. Er was een heel gebouw voor logees op zoek naar bezinning, maar ook nog meerdere gebedsruimtes. We bezochten ze allemaal en op den duur tolden onze hoofden van de wierrook. Het was wel heel mooi allemaal en natuurlijk eens een keer iets anders.
Toen we alles gezien hadden, kozen we nog wat onbekende hapjes in het restaurantje om ons avontuur af te sluiten. We beten bijna onze tanden stuk op de sesamkoekjes, maar ze waren wel lekker.

En tijdens het rondwandelen zagen we plots op een trap.... een verdwaald blokje LEGO!!! Echt - hoe groot is de kans?? Benjamin was dolenthousiast want die had 'heel LEGO city' gewenst dus dit was een goed begin! Haha, wij hebben gelachen. Daar had hij zijn eerste blokje al!!
En nu hoop ik dat mijn wens ook uitkomt hoor! lol!!

Uiteindelijk hadden we alles wel gezien en reden we verder - deze keer dus het binnenland in.
Het landschap was duidelijk weer anders. Veel minder bos en veel meer bruin gras. Hier en daar sporen van branden, maar niet zoveel.

Deze keer stonden we niet op een camping, maar in een klein dorpje bij de oval. Elk dorp heeft hier een oval, net zoals in Belgie elk dorp een voetbalveld heeft. Alleen doen ze hier niet zoveel aan voetbal, maar vooral aan cricket. En dus heb je een oval nodig.
Bij deze kon je gratis kamperen, al werd een donatie wel op prijs gesteld. Ik had gevreesd dat er niks zou zijn, maar er waren behalve toiletten ook twee douches met warm water en zelfs een speeltuin! Je kunt het alweer niet beter hebben.

Het waaide 's avonds wel ontzettend hard en ik was met Jonathan met een strandbal aan het spelen, maar dat was niet te doen. Een blik op het weerbericht vertelde ons dat er storm op komst was, met hagel, rukwinden en mogelijks overstromingen. Gezellig.
Het rommelde in de verte en het begon net dikke druppels te regenen toen we klaar waren met eten, dus dat kwam goed uit. We probeerden de motorhome storm-proof te maken en vreesden al voor een korte nacht met veel kabaal.
Maar niks daarvan. Het regende gewoon een uurtje en alles was alweer voorbij. Het waaide zelfs al niet meer! (wat we ons de volgende ochtend zouden beklagen)