van Perth naar Dryandra

Zaterdagochtend was het zo ver: vakantie!!!
Tja en dan moeten we een stukje van het land gaan verkennen dus was het zaterdagochtend op tijd uit bed en meteen richting luchthaven! Volgens onze planning zouden we er mooi op tijd zijn en ter plaatse nog een ontbijtje scoren. Inchecken hadden we thuis online al gedaan en het verkeer zou rustig zijn - dus wat kon er tegenvallen??
Wel, een niet draaiende bagagecarrousel…

We moesten enkel nog de stickers ter plaatse afprinten voor de koffers en vervolgens de koffers op de band gooien, maar dat bleek zo snel dus niet te lukken. De band was om de haverklap overbelast en dan begonnen de automatische scanners te flippen en kon er dus geen koffer meer bij. De rij bij de drop off werd lang, heel lang. De dames van Virgin liepen druk heen en weer om met hun badges de scanners terug aan de praat te krijgen en waarschijnlijk verlangden ze al stiekem naar die goeie ouwe tijd waarin ze alles gewoon handmatig deden.
Gelukkig stonden we nog redelijk vooraan in de rij want het duurde allemaal nogal lang. Eer we doorheen de controle van de handbagage waren, was er al geen tijd meer voor een ontbijtje. Gelukkig hadden we een noodrantsoen boterhammetjes meegenomen! Vermoeide kinderen is een ding. Vermoeide en hongerige kinderen is vragen om problemen.

Verder ging de vlucht naar Perth vlotjes. Perth schijnt de meest afgelegen stad ter wereld te zijn. Adelaide is de eerstvolgende grote stad en daar ben je dus pas na drie uur vliegen. Onderweg reis je nog anderhalf uur in de tijd. Naar het schijnt is de weg tussen Adelaide en Perth doodsaai en voorlopig hebben we geen ambitie om dit ter plaatse te gaan vaststellen, dus we zullen dit maar gewoon geloven.
Onze koffers bleken er ook geraakt, we kochten nieuwe boterhammen en namen dan de taxi naar onze motorhome.

Aangekomen ter plaatse bleek de wachtzaal vol zuchtende mensen te zitten, dus dat beloofde al niet veel goeds. De dames waren hard aan het werk, maar er was gewoon te veel volk dat op te korte tijd met hun caravan/campervan/motorhome wilde vertrekken.
Gebrekkige organisatie met als gevolg: drie uur wachttijd. Drie uur!!!
Dat breekt weer alle records en mijn humeur had eronder te lijden.

Wat er zoal de moeite was om te horen binnen deze drie uur:
"Jullie eerste camping is best eentje met elektriciteit want de huisbatterij is niet volledig opgeladen."
Nou, bedankt dan. Onze eerste camping is er eentje ZONDER elektriciteit!
"Oh... euh… nou dat zal wel lukken. Zet dan maar gewoon de ijskast op stand 1."
En ook: "Er zit in jullie pakket een aantal data WIFI maar daar gaan jullie eigenlijk niks aan hebben want buiten Perth is er nergens internet."
Zucht!! En zoals we gauw zouden ondervinden is er zelfs amper gewoon telefoonnetwerk….

Toen we dan eindelijk konden beschikken was het gauw boodschappen inladen en dan op pad naar onze eerste bestemming: een natuurcamping in Dryandra.
We hadden van te voren al flink gevloekt op het gebrek aan informatie op de website van de nationale parken van Western Australia. Er was amper iets te vinden over wandelingen of bezienswaardigheden. Er waren wel campings, maar niet erg veel, en de overgrote meerderheid was dan nog enkel te bereiken met 4WD. Nu was ik blij dat ik nog deze camping in de bossen van Dryanda gevonden had. Er kon niet gereserveerd worden, maar dat was volgens de website niet nodig. "Er is altijd plaats" stond er. Mooi dan.

Er is altijd plaats behalve als alles vol staat. Er waren twee campings vlak bij elkaar in de bossen en ook al heet het 'vrij kamperen' alle kampeerplaatsen waren duidelijk afgebakend en daarbuiten mocht je niet staan. En zoveel plaatsen waren er helemaaaaaal niet! Na paniekerig alle lussen afrijden vonden we nog een plaatsje. Nog EEN!
Mijn stresslevels stonden te hoog, ik was niet voorzichtig met manoeuvreren en toen zat ik nog tegen een paaltje ook. We hebben een volledig dekkende verzekering dus de deuk in de bumper is niet zo erg - maar de deuk in mijn reputatie is wel een probleem.

Wouter ging eens horen hoe het zat met de betaling en de locals zeiden dat het zo'n vaart allemaal niet liep. Als er een ranger langskomt, betaal je de ranger. No worries.
En het bleek ook effectief zo op het informatiebord te staan. Als de ranger langskomt, betaal je de ranger. Komt die niet, stuur ons een brief met de gegevens van je kredietkaart.
Ja prachtig systeem, helemaal ideaal. De overheid krijgt geen brieven en zal dus wel veronderstellen dat er niemand op die camping verblijft!!!

Met onze motorhome ging het intussen perfect. We hadden amper vers water! Ik dacht dat het misschien kwam doordat we een beetje scheef stonden, maar ook na verplaatsing bleef er meer lucht dan water uit de kraan sputteren.
Fraai is dat! Drie uur wachten en dan nog een motorhome zonder vers water krijgen!!!

Gelukkig was de locatie zelf dan toch de moeite met een avondbezoekje van enkele kangoeroes en 's nachts een pracht van een sterrenhemel.
Een beetje een sputterende start, maar we waren toch maar mooi op vakantie!!!